Η Λέλας Καραγιάννη δεν παραδίδεται, μάχεται!

 

H αστυνομική επιχείρηση για την εισβολή στην Λέλας Καραγιάννη 37 ξεκίνησε κατά τις 12 μμ. Από το πρωί πρακολουθούνταν το σπίτι από ασφαλίτες ενώ το βραδυ είχαν προσαχθεί στο τοπικό αστυνομικό τμήμα δυο συντρόφισσες που είχαν βγεί από την κατάληψη. Από το πρωί και μεχρι τις 12 αφού δεν είχε εκδηλωθεί καποια αστυνομική επιχείρηση οι μισοί περίπου από την περιφρούρηση της κατάληψης αποχώρησαν για τις δουλειές τους καθώς στην οδό Καραγιάννη διεξαγόταν ως συνήθως η λαϊκή αγορά.

Οι ασφαλίτες που είχαν εντοπιστεί να παρακολουθούν τη Λέλας μέσα από τη λαϊκή και άλλοι που παρακολουθούσαν αθέατοι από την ταράτσα διπλανής πολυκατοικίας βλέποντας περίπου 15 άτομα να αποχωρούν μέχρι τις 12 το μεσημέρι ανέφεραν προφανώς ότι η κατάληψη θα ήταν πια σχεδόν άδεια γιατί όταν οι μπάτσοι κατάφεραν τελικά να φθασουν στην ταράτσα ήταν αιφνιδιασμένοι από τον αριθμό των καταληψιών που βρεθηκαν μέσα.

Γύρω στις 12 εμφανίσθηκαν ξαφνικά μηχανές με ΔΙΑΣ, κλούβες με διμοιρίες ΜΑΤ και ΥΜΕΤ καθώς και τζιπ με ΕΚΑΜ. Πάνω από την ταράτσα της καταληψης πετούσε ελικόπτερο.

Continue reading Η Λέλας Καραγιάννη δεν παραδίδεται, μάχεται!

Μάνος Χατζιδάκις: Αναρχικός, ένας μύθος σύγχρονης καταδίωξης

 

Ένα άρθρο δημοσιευμένο μερικές δεκαετίες πριν, που όμως παραμένει επίκαιρο όσο ποτέ, αντικατοπτρίζοντας την εν γένει πραγματικότητα μέσα στην απλότητά του και τον δικό του ανάγλυφο τρόπο με τον οποίο ο συγγραφέας/μουσικοσυνθέτης μιλά για τα κακώς κείμενα μιας κοινωνίας που παραπαίει. Σχεδόν τριάντα χρόνια μετά, η κουφαμάρα συνεχίζεται, με τους αμνούς να έχουν επιτελέσει το σκοπό τους, την εξίσωση της βίας «απ’ όπου και αν προέρχεται», και την ρηχότητα της αδιάλλακτης σκέψης τους να μην αφήνει κανένα περιθώριο κοινωνικού στοχασμού…

Οι εφημερίδες και οι άμυαλοι κι αμόρφωτοι δημοσιογράφοι της συμπολίτευσης και της αντιπολίτευσης πέτυχαν κάτι που ομολογουμένως δύσκολα θα κατόρθωνε η κάθε κυβέρνηση από μόνη της χωρίς την πολύτιμη βοήθειά τους.

Continue reading Μάνος Χατζιδάκις: Αναρχικός, ένας μύθος σύγχρονης καταδίωξης

Η ιστορία ενός συνθήματος

 

Είναι στα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του ΄80,το κίνημα ενάντια στις φυλακές υπάρχει αλλά την κινητοποίηση που θα αναφέρω δεν την οργάνωσε καμμία συνέλευση. Ξημερώματα μάθαμε, (ο Γιάννης ο Μπουκετζίδης μας το είπε δηλαδή και αυτός είχε την ιδέα) και αυθόρμητα αποφασίσαμε να μαζευτούμε έξω απ τις φυλακές Κορυδαλλού, γιατί νωρίς το πρωί θα γινόταν ξαφνική μεταγωγή του Γιάννη Πετρόπουλου. Μαζευτήκαμε λοιπόν καμμιά τριανταριά άτομα όλοι κ όλοι κι αυτοί ξενύχτηδες. Όσοι δηλαδή ήμασταν σε συγεκριμμένα μπαράκια των Εξαρχείων και μας βρήκε στα γρήγορα ο Γιαννάκης.Όταν συγκεντρωθήκαμε στην πλατεία Εξαρχείων και μετρηθήκαμε καταλάβαμε ,εννοείται, το μικρό αριθμητικά μας μέγεθος αλλά αυτό δεν αποτέλεσε ανασταλτικό παράγοντα. Ξεκινήσαμε και φτάσαμε με το πρώτο φως στον Κορυδαλλό, πήραμε καφέδες απ το καφενείο στην γωνία πριν τις φυλακές και ανηφορήσαμε τα λίγα μέτρα προς την είσοδο. Όσο πλησιάζαμε είδαμε ότι καμμιά δεκαριά, χωρίς υπερβολές, κλούβες των ΜΑΤ ήταν παρκαρισμένες και κάμποσες διμοιρίες ήταν ήδη παρατεταγμένες εκεί. Υπερβολικά πολλές δυνάμεις για πάρτη μας. Ενώ κάποιοι σκεφτόμασταν τι θα μπορούσαμε να κάνουμε, ο Μπούκης ήρθε κοντά και ενθουσιασμένος μας διάβασε ένα σύνθημα που μόλις είχε εμπνευσθεί και τοχε γράψει πρόχειρα στο πακέτο απ τα τσιγάρα του.. Το πάθος για την Λευτεριά είναι μεγαλύτερο απ όλα τα κελιά.. Ενθουσιασμός στις μάζες αλλά κανα δυό, και γω μαζί, είχαμε επιφύλαξη: Μεγαλύτερο.., δεν βγαίνει ρε γαμώτο, δεν φωνάζεται εύκολα αλλά και δεν καλοστέκει και νοηματικά.. Εκφράσαμε τις αντιρήσεις μας και το διορθώσαμε,με κοινή συμφωνία… ΤΟ ΠΑΘΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΤΕΡΟ ΑΠ ΟΛΑ ΤΑ ΚΕΛΙΑ… Πω, πω ,μπράβο ρε Γιάννη, πολύ καλο. Ο πρώτος που το φώναξε ήταν ο ίδιος που το εμπνεύστηκε, όταν μετά απο άλλη έμπνευση που είχε,αποφάσισε μόνος του να κάνει καθιστική διαμαρτυρία και τον σηκώσανε οι μπάτσοι στα χέρια και τον βάλανε στην κλούβα.Τότε φωνάχθηκε για πρώτη φορά το νέο σύνθημα. Το φωνάξαμε βέβαια και οι υπόλοιποι καθώς μας πατούσαν και μας σπρώχνανε στο στενό. Το φωνάζαμε με όλη μας την δύναμη ακόμα και όταν βγήκαμε στην λεωφόρο με τις διμοιρίες πίσω μας. Αυτή είναι η μικρή ιστορία του συνθήματος και θεώρησα ότι έπρεπε να την αναφέρω και δημόσια. Έτσι σαν μια συνεισφορά στην μνήμη. Και,ας μου επιτραπεί, σαν ένα κατεβώδιο για τους συντρόφους που έφυγαν αλλά και σαν ένα βαθύ συγκινημένο καλωσόρισμα στους νέους συντρόφους που ήρθαν και συνεχίζουν να έρχονται. Γιατί πάντα και τώρα:

ΤΟ ΠΑΘΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΤΕΡΟ ΑΠ ΟΛΑ ΤΑ ΚΕΛΙΑ

Ανταπόκριση από την εισβολή της αστυνομίας στην Κατάληψη Λέλας Καραγιάννη

 

Το Τρομοτσίρκο και οι φτηνοί μηχανισμοί τους,  στήθηκαν ξανα στη Λέλας Καραγιάννη

Η αστυνομική επιχείρηση ξεκίνησε επίσημα με τα ΜΑΤ να κυκλώνουν τη Λέλας και τη λαϊκή αγορά, και μόλις οι μπάτσοι πήραν θέση εμφανιστήκε και ο στρατός των ΕΚΑΜ με έναν από τους  Ράμπο να κανει φιέστα και επίδειξη με το «εντυπωσιακό» κόψιμο της αλυσίδας και το σπάσιμο της πόρτας, Αμεσως εισέβαλε μαζί με τα άλλα κρατικά σκυλιά  στη κατάληψη της  Λέλας Καραγιάννη 37. Ανεπίσημα βέβαια είχε ξεκινήσει και φόρα παρτίδα την προηγούμενη νύχτα. Ασφαλίτες είχαν ακροβολιστεί στο τετράγωνο και τις γωνίες γύρω από την κατάληψη,  Έκαναν και προσαγωγές δυο-τρία στενά πιο πάνω ενώ όπως διαπιστώθηκε,  ασφαλίτες, έπαιζαν ανάβοντας τους προβολείς από όχημα τους σε κόσμο που βάδιζε στο πεζοδρόμιο και έμπαινε ή έβγαινε στην κατάληψη,

Μέρα-μεσημέρι και μάλιστα ενώ ήταν ημέρα λαϊκής αγοράς στην οδό  Καραγιάννη όλων των ειδών οι μπάτσοι και κυρίως οι ορδές των ΜΑΤ απέκλεισαν το κτίριο και παρατάχθηκαν μπροστά.

Έκοψαν την αλυσίδα έξω, κατέστρεψαν την πόρτα, εισέβαλαν στο κτίριο και λιγο αργότερα αφού ανέβηκαν στην ταράτσα  συνέλαβαν όσους/ες βρίσκονταν εκει Σύμφωνα με φημολογία που ωστόσο δεν καταφέραμε να διασταυρώσουμε σε ολη την επίδειξη δύναμης των μπάτσων δεν υπήρχε εισαγγελέας ούτε βέβαια και κατά τη σύλληψη των συντρόφων/ών.

Όλους όσοι ηταν μέσα στο κτιριο τους συνέλαβαν, συγγνώμη τους προσήγαγαν και τους μετέφεραν συνοδεία ΜΑΤ και ασφαλιτών +ΕΚΑΜ σε κλούβα της αστυνομίας, Ολοι τους βγήκαν με σηκωμένη τη γροθιά και φωνάζοντας “η αλληλεγγύη το οπλο των λαών, πόλεμο στον πόλεμο των αφεντικών,” σύνθημα που συνεχίστηκε να φωνάζεται από τους συγκεντρωμένους σε ολη την διαρκεία μεταφοράς των κρατουμένων αλλα και αργότερα.

Για τα ΜΑΤ: Τα κράνη τους κρύβουν το μυστικό, τα σκατά στο κεφάλι τους την ουσία

Continue reading Ανταπόκριση από την εισβολή της αστυνομίας στην Κατάληψη Λέλας Καραγιάννη