ΟΙ ΑΠΕΡΓΙΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΥΤΕ «ΑΘΩΟΙ» ΟΥΤΕ «ΕΝΟΧΟΙ», ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑΙΟΙ

 

Μια νέα απεργία προ των πυλών, των καθηγητών αυτή τη φορά. Η τρικομματική κυβέρνηση πρωτοτύπησε όμως… Επιστράτευσε τους  Απεργούς πριν ακόμη ξεκινήσει η απεργία, ήδη τα πρώτα φύλλα «πορείας» άρχισαν να μοιράζονται σε όλη τη χώρα απ’ τις αρχές της εβδομάδας. Με το πρόσχημα λοιπόν του δήθεν ενδιαφέροντος για το μέλλον των μαθητών και για να μην χαθούν οι πανελλήνιες εξετάσεις, τα “παπαγαλάκια” των καθεστωτικών ΜΜΕ άρχισαν για άλλη μια φορά να παίζουν το ξεδιάντροπο παιχνίδι της κυρίαρχης τάξης, το «διαίρει και βασίλευε», δημιουργώντας άλλον έναν εχθρό.

Χθες ήταν οι λιμενεργάτες, οι εργαζόμενοι στα ΜΜΜ, σήμερα οι καθηγητές που επιτάσσονται. Αύριο άραγε ποια κοινωνική / εργασιακή ομάδα θα τολμήσει να αντιδράσει;;;

Όσο και αν προσπαθούν να μας πείσουν (οι ίδιοι και ο γελοίος στρατός των παπαγάλων τους) ότι τώρα κόπτονται τάχα μου για το μέλλον του δημοσίου σχολείου, το μέλλον και την προσπάθεια των μαθητών/τριών , που όλη τη σχολική χρονιά τους είχαν αφήσει χωρίς βιβλία, καθηγητές, θέρμανση στις αίθουσες, πολλούς από αυτούς (ειδικότερα στις μεγαλουπόλεις) νηστικούς, δεν μας πείθουν. Άλλωστε χρόνια τώρα το σχολείο η κυβέρνηση το υποβαθμίζει, το απαξιώνει και προσπαθεί να το μετατρέψει κυρίως σε εξεταστικό κέντρο, παρέχοντας στείρα γνώση, και όχι ουσιαστική μόρφωση όπως θα έπρεπε.

Αλλού είναι το θέμα λοιπόν. Η κυβέρνηση εμφανίζει το νομοσχέδιο παραμονή των εξετάσεων για να εντείνει τονκοινωνικό κανιβαλισμό και να στρέψει τη μία ομάδα (καθηγητές) ενάντια στην άλλη (μαθητές και γονείς), έτσι ώστε να περάσει τα νέα αντιδραστικά μέτρα, που θα υποβαθμίσουν και άλλο τις ζωές των μαθητών και των γονιών τους, που υποτίθεται ότι θέλει να προστατεύσει. Τις ζωές όλων μας.

Μη γελιόμαστε όμως. Οι καθηγητές, όπως και όποιο κομμάτι της εργατικής τάξης επιλέγει τη ρήξη με την εργοδοσία και το κράτος, για να περάσει στην αντεπίθεση οφείλει να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις εκείνες που θα μετατρέψουν τους ταξικούς αγώνες σε μαζικούς και νικηφόρους αγώνες και όχι απλά σε μια εξατομικευμένη κλαδική διεκδίκηση αιτημάτων που είναι καταδικασμένη εκ των προτέρων σε αποτυχία.

Ο Αγώνας των καθηγητών είναι και Δικός μας. Ας σταθούμε τώρα αλληλέγγυοι πριν να’ ναι αργά, πριν έρθει και μας η σειρά μας.

ΓΕΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ! 

Αυτοοργανωμένη Συλλογικότητα Νισάφι
Μάης – 2013

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *