Δημητρίου Αλίντα Η ζωή στους βράχους

 

Η ΖΩΗ ΣΤΟΥΣ ΒΡΑΧΟΥΣ της Αλίντας Δημητρίου αναφέρεται στον Εμφύλιο — οι Γυναίκες πάνε στο βουνό, στο Δημοκρατικό Στρατό — αλλά και στις εξορίες.
Μετά την υπογραφή της συμφωνίας της Βάρκιζας οργανώθηκαν οι παρακρατικοί, οι συνεργάτες των Γερμανών και άρχισε το κυνηγητό των Αντιστασιακών. Από τις Γυναίκες, άλλες πρόλαβαν και πήγαν στο βουνό και άλλες συνελήφθησαν. Όλες γιατί ήταν αντιστασιακές. Σε όσες, από αυτές που συνέλαβαν, τα στρατοδικεία δε μπόρεσαν να στοιχειοθετήσουν κατηγορία (σε ισόβια ή εκτέλεση), τις έστειλαν εξορία: Χίος — Τρίκερι — Μακρόνησος.
Στην ταινία, τριάντα τρεις Γυναίκες καταθέτουν τη μαρτυρία τους για τις διώξεις που υπέστησαν αυτές και οι οικογένειές τους, μετά την υπογραφή της Βάρκιζας, στις 12 Φεβρουαρίου 1945.

Τάγματα εφόδου στους Αμπελόκηπους

Ανατριχιαστικές λεπτομέρειες στην «Εφ.Συν.» 40χρονης μητέρας από τις Φιλιππίνες για τη δράση των νεοναζί στους Αμπελοκήπους, όπου αποτελούν «κράτος εν κράτει»

 

→Οι χρυσαυγίτες εκδίδουν οδηγίες για αλλοδαπούς σε ποια πεζοδρόμια θα περπατούν και απαγορευτικά κυκλοφορίας μετά τις 10 το βράδυ

 

Της Ντάνι Βέργου

 

Η Μ. είναι 40 χρόνων, άγαμη μητέρα ενός 10χρονου πανέμορφου μικρού, αριστούχου μαθητή του Δημοτικού. Πριν από 19 χρόνια ήρθε από τις Φιλιππίνες. Από τότε εργάζεται κάθε μέρα, με ένα ρεπό την εβδομάδα, χωρίς διακοπές, σε σπίτια ως βοηθός.

 

Τα χαρτιά της είναι τακτοποιημένα. Πληρώνει κανονικά τους φόρους που της αναλογούν. Είναι ασφαλισμένη. Απέναντι στην πολιτεία είναι καθ΄ όλα εντάξει. Η πολιτεία όμως δεν είναι.

 

Η Μ. δεν έχει τα ίδια δικαιώματα που έχω εγώ. Διότι η πολιτεία αφήνει το φάντασμα με τον αγκυλωτό σταυρό να πλανάται στη γειτονιά μας. Να εκδίδει οδηγίες για το σε ποια πεζοδρόμια θα περπατά και απαγορευτικά κυκλοφορίας μετά τις 10 το βράδυ.

 

Aμπελόκηποι. Εκεί όπου πολλοί αλλοεθνείς συμβιώνουν, χρόνια τώρα, αρμονικά μαζί μας. Γνωριζόμαστε από τα παιδικά μας. Και τώρα τα παιδιά μας μεγαλώνουν μαζί. Μαθαίνουν γράμματα στα ίδια σχολεία και φροντιστήρια, παίζουν στα ίδια πάρκα, πηγαίνουν στα ίδια πάρτι, ψωνίζουν από το ίδιο βιβλιοπωλείο μολύβια και γομολάστιχες και από το ίδιο ψιλικατζίδικο τσίχλες και παγωτά. Δεν έχουμε όμως τα ίδια δικαιώματα.

Continue reading Τάγματα εφόδου στους Αμπελόκηπους