Η χρυσή αυγή κατά των φόρων στους εφοπλιστές

Κόντρα για την φορολόγηση των εφοπλιστών έγινε στην Βουλή στην διάρκεια της συζήτησης στην Επιτροπή για τον προϋπολογισμό με την «Χρυσή Αυγή» να παίρνει ξεκάθαρη θέση κατά της φορολογίας των υπό ελληνική σημαία πλοίων προτείνοντας να δοθούν και άλλα κίνητρα στους εφοπλιστές για την πρόσληψη ελληνικών πληρωμάτων.

Όπως μετέδωσε το in.gr ο βουλευτής της Χρυσής Αυγής Γιώργος Γερμενής καταφέρθηκε κατά της φορολογίας τών υπό ελληνική σημαία πλοίων με βάση το τονάζ τους ενώ νωρίτερα ο εισηγητής της Χ.Α. Ηλίας Παναγιώταρος, είχε προτείνει μάλιστα και κίνητρα στους εφοπλιστές για την πρόσληψη ελληνικών πληρωμάτων…

«Η πρότασή σας για επιδότηση των εφοπλιστών θα έπρεπε να σοκάρει τους ιδιοκτήτες των περιπτέρων», απάντησε στους βουλευτές της Χ.Α. ο Βαγγέλης Διαμαντόπουλος (ΣΥΡΙΖΑ) και συμπλήρωσε: «Ο ακτιβισμός σας φτάνει έως εκεί που σας επιτρέπουν τα αφεντικά σας».

Να σημειωθεί ότι σύμφωνα με τον προϋπολογισμό του 2013 θα πρέπει να εισπραχτούν 80 εκατομμύρια ευρώ από την αύξηση της φορολόγησης των εφοπλιστών, πάντα με βάση το τονάζ των πλοίων.

Την ίδια ώρα, όμως, περικόπτονται από τους ανάπηρους 82 εκατομμύρια ευρώ….

Με δύο λόγια, οι ανάπηροι καλούνται να προσφέρουν περισσότερα απ’ ότι οι…. αναξιοπαθούντες εφοπλιστές!

Πηγη: ΠΡΕΖΑ TV

«Μεταμοντέρνος» ο ρατσισμός και ο φασισμός των ημερών μας

 

Είναι αλήθεια ότι σε όλη την Ευρώπη παρατηρείται άνοδος των ρατσιστικών κομμάτων και ιδεολογιών. Το νέο-ναζιστικό κόμμα Jobbik στην Ουγγαρία μετακινήθηκε από το 2% στις εκλογές του 2006 στο 17% το 2012. Το Κόμμα Ελευθερίας του Geerd de Wilder στην Ολλανδία από το 6% το 2006 πήγε στο 16% το 2010 και το Γαλλικό Εθνικό Μέτωπο από το 11% το 2007 στο 18% το 2012.  Και φυσικά η Χρυσή Αυγή. Την ίδια περίοδο η ανεργία στην Ευρωπαϊκή Ένωση βρίσκεται πάνω από το 10%, με την ανεργία των νέων στο 22%. Η Ελλάδα βρίσκεται πρώτη στη λίστα, με 55%. Η κρίση και η λιτότητα εξοντώνουν μια ολόκληρη γενιά, διαπράττοντας μια γενοκτονία ή γενιακτονία, για την οποία η συνομοταξία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων δε φαίνεται να νοιάζεται πολύ.

Η καταστροφή του κοινωνικών υποδομών μέσω της λιτότητας είναι μια συνήθης αιτία της ανόδου του φασισμού και του ρατσισμού.  Ωστόσο, ιστορικές και πολιτικές διαφορές οδηγούν σε διαφορετικές μορφές του. Η υψηλή ανεργία στην Ισπανία δεν έχει οδηγήσει σε άνοδο του φασισμού, ενώ η σταθερή εργασία στην Γαλλία από την άλλη πλευρά συμπίπτει με την άνοδο του Εθνικού Μετώπου. Στην Ολλανδία, τη Γαλλία και τη Βρετανία, η ακροδεξιά στοχοποιεί τους Μουσουλμάνους και την ισλαμική θρησκεία. Στην Ουγγαρία, όπου υπάρχει μικρή μετανάστευση, στοχοποιεί τους Εβραίους, τους Ρομά και τους ομοφυλόφιλους, ενώ στην Ελλάδα τους μετανάστες και τους ομοφυλόφιλους. Τα κοινά χαρακτηριστικά όλων παραμένουν η επιλογή ενός αδύναμου και ευάλωτου «Άλλου», ο οποίος τότε παρουσιάζεται ως η αιτία όλων των κακών. Αλλά, σε αντίθεση με παλαιότερες περιόδους, όταν ο αντισημιτισμός, ένωνε την ακροδεξιά σε ολόκληρη την Ευρώπη, ο ρατσισμός και ο φασισμός των ημερών μας είναι «μεταμοντέρνος»: έχει μια πληθώρα στόχων, που μεταβάλλονται από τόπο σε τόπο ακόμη και εντός της ίδια χώρας.

Στη Βρετανία, για παράδειγμα, το μοτίβο του αποδιοπομπαίου τράγου μετακινήθηκε από τους Ασιάτες το ‘60 και το ‘70, στους λεγόμενους «ψευδο-πρόσφυγες» του’ 90 και στους «παράνομους» μετανάστες («λαθρομετανάστες») και πρόσφατα στους μουσουλμάνους. Ο σύγχρονος ρατσισμός είναι δικτυωμένος, οριζόντιος και ευκίνητος. Δίνει έμφαση στην κοινή συμπεριφορά, παρά στην κοινή άποψη ή λογική. Ο Νορβηγός δολοφόνος Μπρέιβικ μπορεί να αποτελεί μια ακραία περίπτωση, αλλά στους ασυνάρτητους συνειρμούς του και στις ανατριχιαστικές δολοφονίες του, συμβολίζει αυτό το πεδίο.

Η ποικιλία ανά τις χώρες συνδέεται επίσης με τις πολιτικές στρατηγικές των αστικών κομμάτων. Ένα κατάλοιπο ιστορικού ρατσισμού ενυπάρχει σε όλες της ευρωπαϊκές χώρες. Ωστόσο, συνήθως ενσωματώνεται από τα αστικά δεξιά κόμματα. Αυτό τελευταία έχει μεταβληθεί, και ρατσιστικές δηλώσεις και ενέργειες πολιτικών έχουν συντελέσει στην άνοδο της ακροδεξιάς. Ο Βίκτορ Ορμπάν, ο ακροδεξιός πρωθυπουργός της Ουγγαρίας έχει επιτεθεί στους Ρομά και στους ομοφυλόφιλους, και έχει δημιουργήσει το κλίμα μέσα στο οποίο αναπτύχθηκε το Jobbik. Οι πολιτικές του Σαρκοζί εναντίον των Ρομά και του Ισλάμ έχουν δώσει μεγάλη ώθηση στο Εθνικό Μέτωπο. Με παρόμοιο τρόπο, η Νέα Δημοκρατία επιτίθεται στους μετανάστες και στις οροθετικές και δημιουργεί μια πολιτική ατζέντα για την Χρυσή Αυγή. Αυτά είναι τα άμεσα αποτελέσματα της μετακίνησης της πολιτικής σε μια τεχνοκρατική διακυβέρνηση και των πολιτικών ελίτ σε έναν ακραίο κυνισμό και μηδενισμό. Η ηθική παρακμή του συστήματος εξουσίας είναι ένα από τα χειρότερα χαρακτηριστικά της «μεταδημοκρατικής κατάστασης». Κι αυτό ακριβώς το ηθικό κενό των ελίτ που αποκαλύπτεται κάθε μέρα προσπαθεί να καλύψει ο φασισμός με τον εθνικισμό, την ξενοφοβία και τον ρατσισμό, δηλαδή τις πιο επιθετικές μορφές ανηθικότητας.

Αν στραφούμε τώρα στην επιχειρηματολογία που επιστρατεύει ο ρατσισμός και ο φασισμός για να προσηλυτίσουν τους οπαδούς τους, μπορούμε να ανιχνεύσουμε δύο ψυχολογικές στρατηγικές σε λειτουργία. Η πρώτη είναι η πίστη ότι «Άλλος» υφαρπάζει την απόλαυσή μας. Κάτι φτωχοί και διωκόμενοι, αυτοί οι «Άλλοι» έχουν καλύτερη μουσική και φαγητό, ισχυρές κοινότητες και καλό σεξ, αξιαγάπητα παιδιά και διασκέδαση, αυτού του είδους τα πράγματα που «εμείς» έχουμε χάσει.  Μνησικακία, φθόνος και μίσος είναι τα αποτελέσματα. Η εχθρικότατα απέναντι σε αυτούς τους «κατώτερους» άλλους είναι μια στρατηγική άμυνας και μια συμπτωματική αντιστροφή του αισθήματος ότι «εμείς», οι γηγενείς και οι καθαροί, είμαστε στην πραγματικότητα κατώτεροι.

Η δεύτερη στρατηγική είναι σχεδόν η αντίθετη, μια ακραία προσπάθεια «εκλογίκευσης» της κρίσης. Βασισμένη στην πίστη ότι τίποτα δεν υπάρχει χωρίς κάποιο λόγο, προσπαθεί να ανακαλύψει μια κοινή αιτία για όλα τα κακά που μας συμβαίνουν. Η πληθώρα προβλημάτων που αντιμετωπίζουμε ως άτομα ή συλλογικότητες, οι οικονομικές δυσκολίες, η πολιτική ανικανότητα, η κοινωνική παρακμή, οι οικογενειακές δυσλειτουργίες και η ηθική κατάρρευση ερμηνεύονται ως εάν να έχουν όλα μια κοινή αιτία. Φυσικά τα αίτια της κρίσης είναι πολλά, ποικίλα και συχνά μη συσχετιζόμενα. Αλλά η στρατηγική της «εκλογίκευσης» υποστηρίζει ότι ο «Άλλος», ο «διαφορετικός» , ο «ξένος» βρίσκεται πίσω από τα προβλήματα, τα συνδέει όλα και προσφέρει μια εξήγηση για το σύνολο των δεινών μας. Μια σατανική παρουσία είναι υπεύθυνη για όλα όσα πάνε στραβά. Εδώ ο «Άλλος» λειτουργεί ως συνδετικό στοιχείο το οποίο συνέχει και συνθέτει όλα τα υπόλοιπα κομμάτια του πάζλ, δημιουργώντας το πανόραμα της καταστροφής.

Αλλά υπάρχει ένας επιπλέον παράγοντας ιδιαιτέρως σημαντικός στη στρατολόγηση των νέων. Νεαροί άνδρες νιώθουν αυξανόμενα αποξενωμένοι και απειλούμενοι από την αβεβαιότητα, την έλλειψη ευκαιριών , μια ζωή στα όρια. Η οικογένεια μεγαλώνει τα αγόρια, τους «πρίγκιπες» και «κανακάρηδες», λέγοντάς τους ότι το μέλλον και ο κόσμος είναι δικός τους. Αλλά τώρα πια οι νέες γυναίκες τα καταφέρνουν καλύτερα στις σπουδές και οι παραδοσιακοί ρόλοι του «φύλου» στην εργασία και στην οικογένεια έχουν αρχίσει να αλλάζουν. Μια αίσθηση ανεπάρκειας ακόμη και ένας μίσος προς τον ίδιο του τον εαυτό βρίσκει εκτόνωση σε βίαιες ταινίες και φαντασιώσεις, σε  φονικά ηλεκτρονικά και διαδικτυακά παιχνίδια. Αυτή ακριβώς την εύθραυστη ταυτότητα εκμεταλλεύονται οι ακροδεξιές οργανώσεις. Πολλοί νέοι άνδρες που μπορεί να οργανώνονται στη Χρυσή Αυγή δεν είναι κατ’ ανάγκη φασίστες ή ακραίοι εθνικιστές, δεν ξέρουν τίποτε για τον Ναζισμό, τον Χίτλερ, την κατοχή και την αντίσταση. Πράγματι δεν είναι ιδιαιτέρως ιδεολογική  η θέση τους στην αρχή. Μπορεί να γίνονται εκ των υστέρων υπό την καθοδήγηση γηραιότερων και ιδεολογικά στρατευμένων στελεχών. Η Χρυσή Αυγή προσφέρει στους νέους άνδρες μια κοινότητα (ρητορικά και ενεργητικά) βίαιων ανδρών με αναγνωρίσιμους στόχους. Αυτό βοηθάει στην απόκρυψη του ενδημικού αυτό-μίσους πίσω από τη «συντροφική αγωνιστικότητα» και τις επιθέσεις εναντίον ανθρώπων οι οποίοι, τους λένε, έχουν ακόμη χαμηλότερο κοινωνικό status.

Η προβολή του Κασσιδιάρη και των άλλων «παλικαριών» είναι ακριβώς το αποτέλεσμα μια τέτοιας κουλτούρας ατομικής απογοήτευσης και πολιτισμικής βίας. Η υφέρπουσα κοινωνική βία που εμφανιζόταν στο παρελθόν με την εγκληματικότητα, τον χουλιγκανισμό και τις φαντασιώσεις βρίσκει τώρα ένα νόμιμο, προβεβλημένο, κοινοβουλευτικό ένδυμα. Έτσι ενώνονται γύρω από τον φασισμό οι «παραδοσιακοί» φασίστες που μέχρι πρόσφατα αναγκάζονταν να εκφράζονται από τα δεξιά «αστικά» κόμματα και οι λατρευτές της βίας που μπορεί να μην έχουν καμιά ιδεολογία. Είναι εκρηκτικό μείγμα που προσελκύει, προσωρινά ελπίζω, κάποιους απελπισμένους και καταστραμμένους της κρίσης. Όπως ξέρουμε βέβαια και από την ιστορία και από την Ελλάδα, οι φασίστες είναι τα τάγματα εφόδου του καπιταλισμού, η ακραία μορφή υπεράσπισης του όταν αισθάνεται απειλούμενος. Δεν είναι λοιπόν η Χρυσή Αυγή αντισυστημική, αλλά η τελευταία γραμμή άμυνας του συστήματος. Αυτό φυσικά σημαίνει ότι νεαροί οπαδοί δεν πρέπει να ξεγράφονται ως σκληροπυρηνικοί φασίστες. Μπορεί να είναι ευάλωτοι άνθρωποι που έχουν ανάγκη βοήθεια για να καταλάβουν την ιστορία και την θέση τους.

πηγή  http://1againstracism.gr

Για την απαγόρευση της «Χρυσής Αυγής»

 

Του Δημήτρη Μπελαντή

Κατά το τελευταίο διάστημα, έχει ανοίξει ένας διάλογος για το πολύ σοβαρό ζήτημα της  δυνατότητας απαγόρευσης της «Χρυσής Αυγής» (βλ. και το εξαιρετικό πρόσφατο βιβλίο του Δ.Ψαρρά «Η Μαύρη Βίβλος τη Χρυσής Αυγής»). Θεωρούμε ότι το ζήτημα αυτό χρειάζεται εξαιρετική προσοχή στην αντιμετώπισή του.Κατ’ αρχήν, θα συμφωνήσουμε ανενδοίαστα ότι η «Χρυσή Αυγή», εκτός από «ακραία», είναι μια πολιτικά εγκληματική οργάνωση  στο παρόν, αλλά και φορέας μιας ιδεολογίας συνδεδεμένης με κολοσσιαία εγκλήματα στο παρελθόν (Ολοκαύτωμα, εξόντωση 70.000 γερμανών κομμουνιστών, ναζιστικά εγκλήματα στην Ελλάδα κλπ)  και απαξιωτικής της αξίας του ανθρώπου, όπως αυτή προστατεύεται από το Σύνταγμα (2 παρ. 1 Σ) και διεθνείς συμβάσεις [1]. Μένει να δούμε, όμως, αν η πολιτικά εγκληματική στάση αξιολογείται αυτόματα και ως νομικά εγκληματική, αν μπορούμε  νομικά να μιλάμε για εγκληματικά κόμματα και εγκληματικές ιδεολογίες και μάλιστα στον βαθμό που αυτό επισύρει κυρώσεις.
1. Τα νομικά επιχειρήματα
1. Δεν προβλέπεται απαγόρευση πολιτικού κόμματος στο ισχύον  ελληνικό Σύνταγμα, αντίθετα  προς την  ρητή διάταξη άρθρου 21 παρ.2 γερμανικού Συντάγματος, κατά το οποίο κόμματα που αντιτίθενται στην φιλελεύθερη-δημοκρατική τάξη μπορούν να απαγορευθούν με απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου. Το ότι δεν θέλησε να την προβλέψει ο συντακτικός νομοθέτης και δεν υφίσταται κανένα κενό συνταγματικού  νόμου προκύπτει και από την συνειδητή  απάλειψη στην Ε’ Αναθεωρητική Βουλή της σχετικής ρήτρας του   άρθρου 12 παρ. 3 Σ  του  Σχεδίου Συντάγματος, που την προέβλεπε, και όλη την σχετική τότε συζήτηση [2]. Δεν είναι δυνατόν να συναγάγουμε απαγόρευση αναλογικά και μέσα από ερμηνευτικούς συλλογισμούς (π.χ. μέσα από την αξιοποίηση του άρθρου 2 παρ.1 Σ για τον σεβασμό και προστασία  της αξίας του ανθρώπου), όπου δεν υπάρχει ρητά, σύμφωνα με την λογική του κράτους δικαίου και ενός φιλελεύθερου/δημοκρατικού  συνταγματικού και ποινικού συστήματος. Δεν μας βοηθά ούτε το σημερινό  29 παρ. 3 Σ,  κατά το οποίο «τα κόμματα οφείλουν να υπηρετούν την λειτουργία του ελεύθερου δημοκρατικού πολιτεύματος», το οποίο έχει διαπιστωτικό και όχι αυτοτελή κανονιστικό ρόλο. Σημαίνει, δηλαδή, ότι αφότου ιδρυθεί το κόμμα και υποβάλει την σχετική δήλωση στον Άρειο Πάγο ότι δεν αποσκοπεί στην ανατροπή του πολιτεύματος, θεωρείται νόμιμο πολιτικό κόμμα. Ούτε η διαδικασία ανακήρυξης του σχηματισμού για τις εκλογές από τον Άρειο Πάγο για τις εκλογές  κατά τον ν. 3023/2002 μπορεί να υποκαταστήσει την μη προβλεπόμενη απαγόρευση (παρά το ότι ορισμένες φορές ο ΑΠ έχει εισέλθει, μη ορθά, σε αυτό το πεδίο [3]).’ Αλλωστε, αυτή η διαδικασία δεν ενέχει εγγυήσεις προστασίας, δικαστική ακρόαση του ενδιαφερόμενου κλπ., όπως θα συνέβαινε υποχρεωτικά σε μια συνταγματική διαδικασία απαγόρευσης.

Κατά τα παραπάνω, η διάταξη του 29 παρ. 3 Σ είναι μια νομικά  ατελής διάταξη, δεν συνοδεύεται από την δυνατότητα επιβολής κυρώσεων.

2. Η μη υιοθέτηση της απαγόρευσης στο Σύνταγμα  εκκινεί από μια ορθή -υιοθετημένη μετά την δικτατορία και τα ολέθρια  «Συντάγματά» της, που προέβλεπαν απαγόρευση πολιτικών κομμάτων- και δημοκρατική πολιτικά αντίληψη. Σύμφωνα με την αντίληψη αυτή, η δημοκρατία δεν απαγορεύει τις θεωρούμενες ως  «ακραίες» πολιτικές απόψεις και οργανώσεις εντός αυτής, διασφαλίζοντας την μέγιστη δυνατή  και ισότιμη ελευθερία πολιτικής έκφρασης και οργάνωσης [4]. Είναι αξιολογικά ουδέτερη (“wertneutral”) και όχι μαχόμενη ή αξιολογικά δεσμευμένη (“militant”, wertgebunden”). Και ευτυχώς, διότι διαφορετικά θα απονέμαμε σε ένα «αμερόληπτο»  δικαστήριο την αρμοδιότητα να κρίνει τι είναι συνταγματικά  νόμιμο και τι όχι [5]. Έτσι, η δημοκρατία μένει ανοιχτή ακόμη και σε ακραίες (συντακτικές/επαναστατικές) μεταβολές της, τις οποίες οι ίδιοι οι πολίτες κατά πλειοψηφία προωθούν ή εμποδίζουν.

Σύμφωνα με την αντίληψη περί αξιολογικής ουδετερότητας, μόνο με τον πολιτικό/ιδεολογικό  αγώνα και όχι με απαγορεύσεις μπορεί η δημοκρατία να επιβιώσει. Ιδίως σήμερα, όπου αναπτύσσεται η επικίνδυνη θεωρία των δυο «άκρων», η μη πρόβλεψη απαγόρευσης πολιτικών κομμάτων είναι θετική, πολλαπλά χρήσιμη και ουσιαστική.. Άλλωστε, εντός της Ε.Ε., έχουν υπάρξει  ήδη παραδείγματα απαράδεκτης απαγόρευσης αριστερών πολιτικών κομμάτων ως «ακραίων», όπως  το ΚΚ Τσεχίας πριν από μερικά χρόνια. Η μη δυνατότητα απαγόρευσης ισχύει για τις δυνάμεις που εκάστοτε θεωρούνται «ακραίες», ακόμη και αν εκφέρουν έναν  βίαιο λόγο, αρκεί αυτός να μην κατατείνει στην άμεση και συγκεκριμένη προσβολή εννόμων αγαθών ( οπότε τα άτομα που τον εκφέρουν διώκονται ποινικά χωρίς να διαλύεται η οργάνωση). Ούτε μπορεί να απαγορευθεί το πολιτικό κόμμα ως σωματείο (κατά τις διατάξεις του άρθρου 12 παρ. 2 Σ), αφού αποτελεί νομικά sui generis νομικό πρόσωπο.

3. Τι συμβαίνει, όμως, όταν το πολιτικό κόμμα ως τέτοιο λειτουργεί επιτελικά και  οργανώνει συστηματικά πράξεις βίας; Νομίζουμε ότι ακόμη και σε αυτήν την περίπτωση δεν μας βοηθά η μη ρυθμιζόμενη  συνταγματική απαγόρευση –και θεωρούμε ότι ο συντακτικός νομοθέτης είχε υπόψη του και αυτήν την περίπτωση, με τα προηγούμενα της φασιστικής εμπειρίας του Μεσοπολέμου και ενσυνείδητα δεν προέβλεψε αυτήν την εξαίρεση, αποφεύγοντας τις γκρίζες ζώνες και  ανάγοντας το θέμα στον ποινικό νομοθέτη.  Μας βοηθά η ποινική νομοθεσία και ιδίως αυτή για τις εγκληματικές οργανώσεις (187 παρ.1 και 3 Π.Κ.-με όλες τις γνωστές  αρνήσεις ως προς την συνταγματικότητα της  κακουργηματικής παρ.1 κατά τον «τρομονόμο» 2928/ 2001). Η «Χρυσή Αυγή» μπορεί να είναι παράλληλα νόμιμο πολιτικό κόμμα και παράνομη εγκληματική οργάνωση. Μπορεί να έχει ένα επίσημο και ένα επιχειρησιακό δίκτυο. Αν μπορέσουμε να συγκροτήσουμε μια θεώρηση, κατά την οποία όλη η ΧΑ. συλλογικά  λειτουργεί ως επαναστατική οργάνωση και οι βίαιες πράξεις υπάγονται όντως και οργανώνονται από την συλλογική της βούληση και την ηγεσία της, τότε θα ποινικοποιηθεί ενδεχομένως όλη η οργάνωση. Αυτό είναι μια πρώτη σκέψη. Όμως, αυτό το ενδεχόμενο δεν είναι ιδιαίτερα ισχυρό, ούτε νομικά ούτε πολιτικά. Πρώτον, γιατί η οργάνωση αυτή δεν αναλαμβάνει εν συνόλω την ευθύνη για τις πράξεις των μελών της. Κυρίως, όμως γιατί αποδεικτικά αυτό το ενδεχόμενο δεν είναι ευχερές και πρέπει, ίσως, να διακρίνεις μεταξύ πολιτικού τμήματος και εκτελεστικού πυρήνα. Τρίτον, επειδή η υπόσταση του 187 Π.Κ.  δεν έχει τυποποιηθεί για να περιλαμβάνει τόσο μαζικές σε μέγεθος οργανώσεις και η εφαρμογή της  θα οδηγούσε σε ακρότητες, χιλιάδες ποινικές διώξεις, δίκες σε στάδια κλπ, μη συμβατές με ένα δημοκρατικό πολίτευμα (εκτός αν πάμε στην λογική της συλλογικής ευθύνης της ηγεσίας, κάτι όχι τόσο επιθυμητό). Άρα, η λύση είναι, πέρα από την αναγκαία επίμονη, μη συγκεκαλυμμένη  και συστηματική τιμώρηση των πράξεων του Ποινικό Κώδικα από τα μέλη της «Χρυσής Αυγής», η δυνατότητα τιμώρησης πολλών επιμέρους εγκληματικών οργανώσεων, που εμπλέκονται σε συγκεκριμένες δραστηριότητες και εντάσσονται στο γενικό πλαίσιο της «Χρυσής Αυγής», η θέαση της «Χρυσής Αυγής» ως ενός αστερισμού πολλών και συγκεκριμένων  εγκληματικών οργανώσεων.

Θα μας πουν: αφού θέλετε την κατάργηση της κακουργηματικής εγκληματικής  οργάνωσης και των αντιτρομοκρατικών νόμων, γιατί την προτείνετε για την «Χρυσή Αυγή»; Κατ’ αρχήν, λοιπόν, αναφερόμαστε στην πλημμεληματική μορφή. Δεν μπορούμε, όμως, να καταλάβουμε, όσο η κακουργηματική μορφή ισχύει ακόμη, γιατί πρέπει να εφαρμόζεται μόνο προς το ένα «άκρο» του φάσματος και ποια λογική πολιτικής και νομικής  ισότητας επιτάσσει κάτι τέτοιο.

2. Τα πολιτικά επιχειρήματα

Η αντιμετώπιση της Χ.Α. πρέπει να είναι βασικά πολιτική και ιδεολογική και επικουρικά νομοθετική και ποινική. Και αυτό γιατί:

α) αποτελεί φιλελεύθερη αυταπάτη (“liberal illusion”) η αντίληψη ότι το αστικό κράτος θα μας απαλλάξει από τον φασισμό –που το ίδιο γεννά και τροφοδοτεί– νομοθετικά. Μάλιστα, συμβαίνει το παράδοξο συχνά οι ίδιοι άνθρωποι να καταγγέλουν το κράτος για υπόθαλψη της Χ.Α. –και πολύ σωστά– και να του ζητούν να την διαλύσει!

β) η συνολική  απαγόρευση θα καταστήσει τους νεοναζί «αντισυστημικούς μάρτυρες της Δημοκρατίας» και θα αναβαθμίσει την επικινδυνότητά τους

γ) θα ξαναεμφανισθούν, όπως και αλλού (π.χ. Βέλγιο), με άλλη μορφή, οπότε θα ξανααπαγορευθούν κλπ, βάζοντας σε ενέργεια έναν επικίνδυνο φαύλο κύκλο. Το πιο σημαντικό,

δ) θα νομιμοποιηθεί μια πολιτική απαγόρευσης των άκρων, η οποία αργότερα θα μπορεί να χρησιμοποιηθεί κατά της Αριστεράς και ιδίως των πιο εξτρέμ παραλλαγών της. Τότε, πως θα αμφισβητήσουμε αυτό που οι ίδιοι έχουμε για άλλους  απαιτήσει; Θα έχουμε μια συνεκτική ηθικοπολιτική στάση ή όχι; Επιπλέον, σε καιρούς  κοινοβουλευτικής έκτακτης ανάγκης, δεν παίζεις με την φωτιά ούτε δίνεις στους αντιπάλους σου το σχοινί για να σε κρεμάσουν…

Ιστορικά, τέλος, δεν ισχύει το ότι ο φασισμός  κέρδισε τελικά επειδή δεν απαγορεύθηκε πρόωρα. Αυτό το επιχείρημα εφευρέθηκε μεταπολεμικά για να δικαιολογήσει εκ των υστέρων τις κρατικές απαγορεύσεις κομμάτων στην ΟΔ Γερμανίας.  Πρώτον,  το ναζιστικό κόμμα απαγορεύθηκε ουσιαστικά μεταξύ 1923 και 1925, οπότε είχε ημιαναστείλει την λειτουργία του, με τον ηγέτη του στην φυλακή, και μετά ανέκαμψε στην πλήρη νομιμότητα. Ούτε ήταν δυνατό να απαγορευθεί μόνιμα, αφού χρησιμοποιούνταν από το αστικό κράτος ως άμεσο ανάχωμα κατά της Αριστεράς, ούτε και επιδιώχθηκε ποτέ η απαγόρευση  ως κεντρικός  στόχος από τα μαζικά κόμματα της Αριστεράς, τα οποία προέκριναν την πολιτική, ιδεολογική αλλά κάποιες φορές και στρατιωτική αντιμετώπιση μαζί του (βλ. Κόκκινη  Εβδομάδα της Βιέννης 1934, συγκρούσεις στην Βαϊμάρη, Arditi del Popolo  κλπ) – με την εξαίρεση ενδεχομένως του αιτήματος διάλυσης των γκρουπούσκουλων της γαλλικής ακροδεξιάς στη δεκαετία του ’30. Όταν η Αριστερά ηττήθηκε πολιτικά και ιδεολογικά, και κλιμακώθηκε η «παθητική επανασταση», καμία απαγόρευση δεν μπορούσε πια να την προστατεύσει.

______________________________

Σημειώσεις –Αναφορές

1. Πρβλ. και την εισήγηση του Δ.Σαραφιανού «Ζητήματα νομικής αντιμετώπισης του νεοναζισμού», στην σχετική συζήτηση για την απαγόρευση της «Χρυσής Αυγής» την 30-10-2012.

2. Ενδεικτικά βλ. σε Γ.Δρόσου «Η νομική θέση των πολιτικών κομμάτων στην Ελλάδα»., Αθήνα 1982, Δ. Μπελαντή «Αναζητώντας τον εσωτερικό εχθρό-διαστάσεις της αντιτρομοκρατικής πολιτικής», Αθήνα 2004, σελ.129-131 για την συζήτηση στην Ε’ Αναθεωρητική Βουλή του 1975, και πρακτικά ΕΠΑΘ  Ολομέλεια, σελ. 729 επ..  Για το ζήτημα της καταστολής των «ακραίων» και ιδίως της «θεμελιακής αντιπολίτευσης» βλ. και σε Γ. Ανιόλι «Ο μετασχηματισμός της δημοκρατίας», Αθήνα 1972 σελ. 85 επ., Λ. Φεραγιόλι «Αυταρχική Δημοκρατία και  κριτική της πολιτικής», Αθήνα 1985, σελ. 75-77.

3. Και Σαραφιανός, ο.π..

4. Έτσι, και οι τοποθετήσεις των Γ.Μαύρου, Ν.Αλαβάνου, Λ. Κύρκου στην Ε’ Αναθεωρητική Βουλή (B’ Υποεπιτροπή και Ολομέλεια).

5.. Βλ. ενδεικτικά για το ζήτημα της αξιολογικής δέσμευσης του Συντάγματος σε Γ.Κασιμάτη «Περί των θεμελιωδών  αρχών του Συντάγματος» σε  περ. Το Σύνταγμα 1/1975 σελ. 1 επ., Δ.Μπελαντή «Αναζητώντας…» οπ.π. σελ. 129-135,  J.Lameyer “Streitbare Demokratie”, Berlin 1978, E.E.Brunner “Zur Problematik der verfassungsrechtlichen Behandlung extremistischer Parteien in den westlichen Demokratien”,  1965 κ.α.

 

πηγή: rednotebook.gr

Η Μαύρη Βίβλος της Χρυσής Αυγής: βίος και πολιτεία μιας ναζιστικής οργάνωσης

Από τη Δευτέρα που βρίσκεται στις προθήκες, Η Μαύρη Βίβλος της Χρυσής Αυγής. Ντοκουμέντα από την ιστορία και τη δράση μιας ναζιστικής οργάνωσης (εκδ. Πόλις) του Δ. Ψαρρά έχει «κυκλοφορήσει» όσο λίγα βιβλία στα social media.Το ενδιαφέρον αυτό αντανακλά σίγουρα την αυξημένη ανησυχία για τη δράση της Χρυσής Αυγής, αλλά και την εγνωσμένη  αξία των έργων του συγγραφέα (θυμίζουμε και το προηγούμενο βιβλίο του για το ΛΑΟΣ). Η Μαύρη Βίβλος αποτελεί μια ακτινογραφία της δράσης της Χρυσής Αυγής, από το 1980 μέχρι σήμερα, τεκμηριώνοντας με πλούτο στοιχείων τον εγκληματικό και ναζιστικό της χαρακτήρα, απαραίτητη για να κατανοήσουμε τη δράση της, αλλά και για να τη σταματήσουμε.

Διαβάστε συνέντευξη του Δημήτρη Ψαρρά στον Στρατή Μπουρνάζο και τον Κώστα Τερζή εδώ:

http://enthemata.wordpress.com/2012/10/27/psarras-4/

Τα λόγια μιας δασκάλας…

Αναρτηση δασκάλας – απάντηση στο γεγονός ότι σε ένα σχολείο στα Φάρσαλα μαθητές κι εκπαιδευτικοί δεν επέτρεψαν στην αριστούχο μαθήτρια να σηκώσει τη σημαία επειδή ήταν “ξένη”:

“Ένα μήνυμα στην αριστούχο σημαιοφόρο που την πειθανάγκασαν χαμερπείς εκπαιδευτικοί και αγράμματοι ζηλόφθονοι συμμαθητές εμφορούμενοι από φασιστικά ιδεώδη να παραιτηθεί της σημαίας:

 Καλό μου κορίτσι, δεν πειράζει που δεν κράτησες τη σημαία μιας χώρας υπόδουλης, αμόρφωτης, φασιστικής, οπισθοδρομικής και βεβαιωμένα νεκρής πιά. Τους βαθμούς και τις γνώσεις σου κανείς δεν μπορεί να στους αφαιρέσει. Διδάξου απ τους οσφυοκάμπτες,φοβισμένους, σκυμμένους δασκάλους σου και κάνε το αντίθετο. Προχώρα με ψηλά το κεφάλι και ζήσε πάντα σύμφωνα με τις αρχές σου, χωρίς Φόβο αλλά με Πάθος.

Μην θλίβεσαι, δεν έχασες ΕΣΥ τίποτα.Έχασε το σχολείο σου.Εχασαν οι συμμαθητές σου, αφού κέρδισε η άγνοια και η βία.Έχασαν οι δάσκαλοι σου, την όποια εκτίμηση σου (δεν ξέρω πώς επιζούν οι δάσκαλοι που οι ίδιοι οι μαθητές τους, τους απαξιώνουν και τους φτύνουν)
Έχασε η πόλη σου και η χώρα.Όχι εσύ παιδάκι μου. Εσύ θα προχωρήσεις όταν οι άλλοι , μικροί και ζηλόφθονοι, αμόρφωτοι , δειλοί και χαμερπείς ,θα μείνουν πίσω. Εσύ μπροστά κι αυτοί στα υπόγεια της Ιστορίας.

Λοιπον;
Χαμογέλα με συμπάθεια και οίκτο γι αυτούς και απόστρεψε το βλέμμα.Τίναξε τον κονιορτό απ το πέτο σου και προχώρησε παιδί μου προς το Μέλλον.”

πηγή: http://antifasistikikinisithivas.wordpress.com/

Συναυλία αλληλεγγύης & οικονομικής ενίσχυσης

 

Συναυλία αλληλεγγύης και οικονομικής ενίσχυσης των 15 συλληφθέντων της 3ης αντιφασιστικής μηχανοκίνητης πορείας στην Αθήνα.

Κείμενο των 15 συλληφθέντων της αντιφασιστικής μοτοπορείας

Σήμερα εμφύλιος πόλεμος κηρύχθηκε από το κράτος. Όσους δεν σκοτώνουν τα μαχαίρια των φασιστών, τους στέλνουν στη φυλακή, χουντικές δικαστικές αποφάσεις.Καλούμε τους αγωνιστές και όσους νιώθουν πώς ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ, ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, ΙΣΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ δεν είναι κενές λέξεις, αλλά στάση ζωής, να συνειδητοποιήσουν την ιστορική στιγμή που ζούμε και να πράξουν ανάλογα.ΟΙ ΙΔΕΕΣ δεν καταστέλλονται και δεν φυλακίζονται.Ολοένα και πιο πολύ τον τελευταίο καιρό πληθαίνουν οι ενδείξεις ότι ακόμα και τα “προσχήματα δημοκρατίας” που συνεχώς χρησιμοποιεί το κράτος αρχίζουν και γίνονται τόσο θολά όσο και δυσδιάκριτα. Η επιλογή της ολομέτωπης κατασταλτικής επίθεσης σε όποιους όχι μόνο επιλέγουν το δρόμο της άμεσης σύγκρουσης αλλά ακόμα και απέναντι σε αυτούς που απλά διεκδικούν τα αυτονόητα, δείχνει πως με τίποτα δεν μπορούμε να μιλάμε όπως μιλούσαμε πριν 5,10 ή περισσότερα χρόνια. Η συνεχιζόμενη οικονομική κρίση που ωθεί ολοένα και περισσότερους στην εξαθλίωση και τη φτώχεια ενώ παράλληλα ενισχύεται ο κοινωνικός κανιβαλισμός, η ενδοταξική βία και η άνοδος του φασισμού δείχνουν ένα κοινωνικό αναβρασμό που κανείς δε μπορεί να πει με σιγουριά πού θα καταλήξει και με τί όρους. Μπροστά σε μια ενδεχόμενη ΣΥΝΟΛΙΚΗ κοινωνική έκρηξη, το κράτος σκληραίνει τους όρους καταστολής, επιβολής και τρομοκράτησης ενώ παράλληλα ενδυναμώνει και το νομικό του οπλοστάσιο ώστε να κρατά “δικαστικά όμηρους” ολοένα και περισσότερους. Οι συνθήκες είναι γνωστές και επαναλαμβανόμενες. Απαγόρευση πορειών ή συγκεντρώσεων, καταστολή απεργιακών κινητοποιήσεων, ωμή βία απέναντι σε διαδηλωτές και απεργούς, δημοσίευση φωτογραφιών και προσωπικών στοιχείων, εκκενώσεις καταλήψεων και κοινωνικών χώρων, εισβολές αστυνομικών δυνάμεων σε σχολεία και πανεπιστήμια, συλλήψεις, προσαγωγές κτλ…ο κατάλογος είναι αρκετά μακρύς όσο και η διαστροφή τους.Παράλληλα πριμοδοτούνται οι φασιστικές συμμορίες ώστε να “καθαρίσουν” τα μετόπισθεν, να σκουπίσουν εκεί που το επίσημο κράτος δε φτάνει. Και μαζί με τα πογκρόμ ενάντια σε μετανάστες, αριστερούς ή αναρχικούς, οι εμπρησμοί σπιτιών, μαγαζιών ή στεκιών, τα μαχαιρώματα και οι ξυλοδαρμοί, έρχεται και το πλασάρισμα της ακροδεξιάς ως “αντισυστημικής”, ως νέας εναλλακτικής πρότασης. Αυτό που πρέπει συνεχώς να γράφεται με κεφαλαία είναι πως ο φασισμός ΠΟΤΕ δεν προσέφερε κάτι νέο στις ανθρώπινες κοινωνίες, ΠΑΝΤΑ ερχόταν ως κρατικό δεκανίκι και σε περιόδους κρίσης (οικονομικής, συστημικής ή πολιτικής) αναλάμβανε πάντα να στηρίζει της κυριαρχικές επιλογές, να “δίνει χρόνο” στο κράτος ώστε να αναδιπλώνεται και να ξεπερνά τους όποιους κλυδωνισμούς του.Μέσα σε αυτές τις συνθήκες αποφασίσαμε ως αγωνιστές-ριες, αναρχικοί-ές, αντιφασίστες-ριες, να συμμετέχουμε στην αντιφασιστική μηχανοκίνητη πορεία την 30/9, η οποία ξεκινώντας από την πλατεία Εξαρχείων θα περνούσε από γειτονιές όπου τον τελευταίο καιρό λαμβάνουν όλο και περισσότερες και πιο βίαιες ρατσιστικές-φασιστικές επιθέσεις εναντίον μεταναστών. Να στηρίξουμε, να σπάσουμε το φόβο της καθημερινής ζωής, να δώσουμε κουράγιο και δύναμη αλλά ταυτόχρονα και ένα πρόταγμα αυτοοργάνωσης και αντίστασης σε αυτούς τους ανθρώπους που βιώνουν καθημερινά το ρατσισμό στο πετσί τους, ενώ επιπλέον να δείξουμε ότι δεν “φασιστικοποιείται” γενικά και αόριστα ολόκληρη η ελληνική κοινωνία, υπάρχουν και άνθρωποι που πιστεύουν και αγωνίζονται για ΙΣΟΤΗΤΑ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ, ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ.Η μοτοπορεία δέχεται λυσσαλέα επίθεση από τις εποχούμενες δυνάμεις καταστολής και μετά από ξυλοδαρμούς 15 άτομα συλλαμβάνονται, βασανίζονται και κρατούνται προσωρινά με βαριές κατηγορίες. Το να αναφέρουμε τα γεγονότα κατά τη σύλληψη και παραμονή μας στη ΓΑΔΑ για 5 ημέρες δεν είναι του παρόντος και δε θέλουμε να ενισχύσουμε καμιά λογική θυματοποίησης. Για όποιον δεν το έχει καταλάβει, το κράτος επιτίθεται χρησιμοποιώντας τα κάθε λογής δεκανίκια του, μας κηρύττει πόλεμο και ο πόλεμος θα έχει και απώλειες και κακουχίες. Αυτό που έχει όμως ιδιαίτερη σημασία είναι το εμφυλιοπολεμικό κλίμα που καλλιεργείται ολοένα και περισσότερο τόσο από τους θεσμικούς φορείς, όσο και από τα σώματα ασφαλείας και στην προκειμένη περίπτωση από τις ένστολες (και όχι μόνο) συμμορίες των μπάτσων. Η συνεχιζόμενη αναφορά τους στο “Γράμμο και στο Βίτσι”, στον εμφύλιο και τους παππούδες μας δείχνει ξεκάθαρα το πού πάει αυτή η ιστορία. Προσπαθούν να τρομοκρατήσουν αγωνιστές, να τους σπρώξουν σε μια κατάσταση παρανομίας ή φόβου (αφού απειλούσαν με επισκέψεις κατ’ οίκον), με παράλληλες άμεσες απειλές για δολοφονίες και άλλα καραγκιοζιλίκια…Στο ίδιο εμφυλιοπολεμικό κλίμα, οι εισαγγελικές αρχές από την πλευρά τους εντείνουν την προσπάθεια τρομοκράτησης με απειλές προφυλακίσεων, καταργώντας στην ουσία τον δικό τους κώδικα ποινικής δικονομίας που υποτίθεται ότι υπηρετούν και υπερασπίζονται.

ΕΠΕΙΔΗ ΟΜΩΣ…

αντιλαμβανόμενοι την σημαντικότητα της ιστορικής στιγμής, το χρέος μας απέναντι σε μας αλλά και την ιστορία, δε μπορούμε παρά να φωνάξουμε ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ!!!

Να συγκροτηθούμε, να σηκώσουμε το γάντι που μας πετούν και να τους το επιστρέψουμε στα μούτρα. Να δυναμώσουμε κάθε εστία αντίστασης και αγώνα, κάθε τι που αντιπαλεύει τη βαρβαρότητα που μας επιβάλλουν. Να οργανώσουμε την αγριότητα της ανθρώπινης αξιοπρέπειας…για μας, για όλους.

“...Στη διάρκεια αυτής της πορείας πολλοί πέθαναν ή έμειναν αιχμάλωτοι στα χέρια του εχθρού και άλλοι πολλοί τέθηκαν εκτός μάχης ή τραυματίστηκαν και δεν θα εμφανιστούν πια σε τέτοιες συναντήσεις. Συνέβη ακόμα να εγκαταλείψει μερικούς το θάρρος και να οπισθοχωρήσουν αλλά ποτέ, τολμώ να πω, δεν παρέκλινε από τη γραμμή του ο σχηματισμός μας, μέχρι να φτάσει στην ίδια την καρδιά της καταστροφής…”

ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΥΣ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΥΣ

ΣΤΟΥΣ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΕΣ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΑ

ΣΤΟΥΣ 4 ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΟΥΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΥΕΛΠΙΔΩΝ

ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΟΥΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ ΜΑΣ ΣΕ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ

 

ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕ

ΟΛΑ ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ

οι 15 αναρχικοί-ες, αντιφασίστες-ριες, αγωνιστές-ριες

(κάποιοι από αυτούς περήφανα εγγόνια αναρχοκομμουνιστοσυμμοριτών)

Aντιφασιστική πορεία στα Γιάννενα, ανταπόκριση

 

ΟΥΤΕ ΝΑ ΤΟ ΣΚΕΦΤΕΣΤΕ

ανταπόκριση από την αντιφασιστική πορεία στις 30/10/2012

πηγή: http://antifa-i.gr/

800 με 1000 αντιφασίστες/στριες πορεύθηκαν στους κεντρικούς δρόμους της πόλης στέλνοντας ένα μαχητικό μήνυμα σε όσους ονειρεύονται την εγκαθίδρυση μιας φασιστικής διαχείρισης του καπιταλιστικού κόσμου. Στη διαδήλωση συμμετείχαν με δικά τους πανό η “Αντιφασιστική Πρωτοβουλία Ιωαννίνων”, φοιτητικοί σύλλογοι, η Ανταρσυα, η Κεερφα, ο Συριζα και το ΚΚΕ μ-λ. Το μπλοκ της αντιφασιστικής συνέλευσης “NO PASARAN” είχε περίπου 400 άτομα και ήταν περιφρουρημένο με πίσω και μπροστά αλυσίδες. Η διαδήλωση κατέληξε στο Τζαμί στην Καλούτσιανη, σε μια προλεταριακή γειτονιά με έντονη την παρουσία του μεταναστευτικού στοιχείου. Η αντιφασιστική ενεργοποίηση και επαγρύπνηση θα κόψει το βήχα σε κάθε επίδοξο φασίστα…