Από την καθημερινή ζωή στο γαλατικό χωριό των Εξαρχείων.
Ένα απολαυστικό βίντεο των μαθητών/τριών του 5ου λυκείου Αθηνών.

Αλληλεγγύη στον αναρχικό Θοδωρή Σίψα, διωκόμενο για τον εμπρησμό της τράπεζας Marfin την 5η Μάη 2010. Τα στοιχεία για την παραπομπή του συντρόφου είναι ανύπαρκτα και η όλη δίωξη δεν είναι παρά μια ξεκάθαρη σκευωρία.

Δίκη 9 Δεκέμβρη 2013
Κάλεσμα αλληλεγγύης, Πρωτοδικείο Αθηνών, οδός Δέγλερη, 9:00πμ

Σήμερα 6 Δεκέμβρη 2013, 5 χρόνια μετά την δολοφονία του Αλέξανδρου  Γρηγορόπουλου από ειδικούς φρουρούς στα εξάρχεια, και έπειτα απο κάλεσμα της συνέλευσης αντιφασιστών/τριών Κοζάνης πραγματοποιήθηκε πορεία στο κέντρο της πόλης. Κατα την διάρκεια της συγκέντρωσης υπήρχε μικροφωνική και δυο πανό ενώ μοιράστηκαν εκατοντάδες κείμενα στους διερχόμενους.

Κατά την διάρκεια της συγκέντρωσης οι μπάτσοι (περιπολικά, αηΔΙΑΣ, ασφαλίτες, γαλόνια) ήταν προκλητικά κοντά στον συγκεντρωμένο κόσμο ενώ την πορεία ακολουθούσαν 2 διμοιρίες ΜΑΤ. Η πορεία -περίπου 60 άτομα- ξεκίνησε λίγο μετά τις 7 και για μια περίπου ώρα κινηθήκαμε στους κεντρικούς δρόμους της πόλης φωνάζοντας συνθηματά. Η πορεία είχε δυνατό παλμό, πετάχτηκαν πολλά τρικάκια και γράφτηκαν συνθήματα σε τοίχους.

ΔΕ ΞΕΧΝΑΜΕ, ΔΕ ΣΥΓΧΩΡΟΥΜΕ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΝΤΑΙ

ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΔΡΟΜΟΣ

ακολουθεί το κείμενο της πορείας:

ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕ ΠΟΤΕ…

Η οικονομική κρίση βρίσκεται στο ζενίθ της. Τα ‘’Χριστούγεννα’’ έρχονται. Το ελληνικό όνειρο της γιορτινής κατανάλωσης μοιάζει να ραγίζει μπροστά στην υποχρεωμένη πραγματικότητα. Και ενώ πολλοί ψάχνουν να βρουν ψευτο-λύσεις στα οικονομικά τους αδιέξοδα και ελπίζουν στη γιορτινή ‘’κατάνυξη’’, χιλιάδες κολασμένων αυτής της κοινωνίας δεν περιμένουν τίποτα.

5 χρόνια έχουν περάσει από την δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από σφαίρα μπάτσου και την κοινωνική εξέγερση του Δεκέμβρη που πήρε μεγάλη έκταση σε όλο τον ελλαδικό χώρο. Εκείνες τις μέρες  του Δεκέμβρη, αμφισβητήθηκαν σχεδόν όλες οι μορφές των καπιταλιστικών σχέσεων εξουσίας από τους χιλιάδες εξεγερμένους που βρίσκονταν στους δρόμους όπου συναντήθηκαν μεταξύ τους για πρώτη φορά. Εργαζόμενοι, άνεργοι, φοιτητές, μαθητές, άστεγοι και κοινωνικά περιθωριοποιημένοι βάδιζαν μαζί στον δρόμο της εξέγερσης. Η μαζικότητα της εξέγερσης, ο αυθορμητισμός της και η επέκταση της έκανε το κυριαρχικό σύνολο να δονηθεί και όλοι αυτοί που το διατηρούν για μικροκομματικά οφέλη θέλησαν τότε να την καταστείλουν, να την χειραγωγήσουν, να την αφομοιώσουν και να την εκμεταλλευτούν.

Ο Δεκέμβρης όμως άνοιξε έναν νέο πολιτικό ορίζοντα που παραμένει έντονα στην κινηματική διαδικασία, αφού μετά από αυτόν δημιουργήθηκαν κινήματα αλληλεγγύης, καταλήψεις, εγχειρήματα και προσπάθειες αντίστασης εναντία στην κυριαρχία, ανοιχτές συνελεύσεις, τοπικοί αγώνες για την προάσπιση δημοσίων αγαθών, κίνημα αλληλεγγύης στην Κωνσταντίνα Κούνεβα, δεκάδες πρωτοβάθμια σωματεία κόντρα στον παραδοσιακό ξεπουλημένο συνδικαλισμό.

Ερχόμενοι στο σήμερα βλέπουμε ότι 5 χρόνια μετά όπου η οικονομική και πολιτική εξουσία επιτίθεται συνολικά στα κατώτερα στρώματα, η σημασία της αντίστασης και της αντεπίθεσης των καταπιεσμένων οικονομικά τάξεων είναι πιο επίκαιρη από ποτέ. Η ταξική συνείδηση, η συλλογικοποίηση και η οργάνωση των αντιστάσεων αυτών είναι που θα φέρει νίκες και θα ανιχνεύσει  τον δρόμο προς την συνολική ανατροπή του σήμερα, για την δημιουργία ενός κόσμου αλληλεγγύης, ισότητας και αυτό-οργάνωσης του αύριο.

Την ‘’επέτειο’’ της δολοφονίας του Γρηγορόπουλου την τιμούμε κάθε φορά που δρούμε αυτό-οργανωμένα και αδιαμεσολάβητα. Κάθε φορά που στο κοινωνικό πεδίο που δραστηριοποιούμαστε επιλεγούμε να απορρίπτουμε κάθε λογική αντιπροσώπευσης και ανάθεσης. Κάθε φορά που στο στόχαστρο  μας μπαίνει τόσο ο καπιταλισμός όσο και οι μηχανισμοί  του κράτους που εξυπηρετούν τα συμφέροντα του. Κάθε φορά που επιλέγουμε να διεκδικήσουμε τη θέση μας στον δρόμο και να σταθούμε αλληλέγγυοι στον κόσμο που δέχεται την κρατική καταστολή. Με άλλα λόγια όλες εκείνες τις στιγμές που η ‘’επέτειος’’ χάνει την αποστειρωμένη σημασία της και παίρνει χαρακτηριστικά πολίτικης και κοινωνικής συνείδησης.

Η  καταπίεση γεννά την αντίσταση. Ο φόβος την υποταγή και η αλληλεγγύη την άρνηση. Όσο υπάρχουν εξουσιαστές και εξουσιαζόμενοι, θα υπάρχει οργή.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΝΤΑΙ

ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΕ Ο,ΤΙ ΜΑΣ ΔΥΝΑΣΤΕΥΕΙ

Αντιφασιστική συνέλευση Κοζάνης

Στα πλαίσια των πανελλαδικών δράσεων αλληλεγγύης στον απεργό πείνας Σπύρο Στρατούλη, την Τετάρτη 4 Δεκέμβρη πραγματοποιήθηκε παρέμβαση στην κεντρική πλατεία  της Κοζάνης με μικροφωνική, συνθήματα, μοίρασμα κειμένων και πανό.

Μπάτσοι, δικαστές, ρουφιάνοι και ολόκληρο το σύστημά τους, στοχοποιούν για άλλη μια φορά έγκλειστους και μη, αγωνιστές συντρόφους, με κατηγορίες ανυπόστατες, στηριζόμενες σε τηλεφωνικές υποκλοπές με συνομιλίες με αναρχικούς συντρόφους από Θεσ/νίκη.

Το κράτος θέλει να πάρει εκδίκηση από τον Σ. Στρατούλη γιατί φοβάται. Το σύστημα φοβάται τους εξεγερμένους, αυτούς που μάχονται. Θέλει απλά ένα φοβισμένο, μη αξιοπρεπή και καλά κρυμένο στην τρύπα του άνθρωπο. Ο Σ. Στρατούλης έχει δείξει ότι είναι αγωνιστής ακόμη και πίσω από τους τοίχους των φυλακών τους. Δίνει την μάχη του για μια ακόμη φορά. Διεκδικεί το αυτονόητο, την ελευθερία του. Είμαστε μαζί μέχρι το τέλος.

ΚΑΝΕΝΑΣ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΗΣ “ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ” ΤΟΥΣ

ΤΟ ΠΑΘΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΤΕΡΟ ΑΠ’ ΟΛΑ ΤΑ ΚΕΛΙΑ

Το κείμενο της παρέμβασης:

                              ΜΕ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ  ΨΗΛΑ!ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ!

                                                ΟΛΑ ΓΙΑ ΤΗ ΛΕΥΤΕΡΙΑ!

“Ο σύγχρονος άνθρωπος είναι ένας φυλακισμένος,που νομίζει πως είναι ελεύθερος,επειδή αποφεύγει  να αγγίξει τους τοίχους του κελιού του.”

Φρέσκο,μπουζού,ψειρού,μπαλαούρο,στενή.Όπως κι αν λέγεται,ηχούν σωστά στα αυτιά μας τα λόγια του λαού:

”Δεν υπάρχουν άσχημες αγάπες,ούτε ωραίες φυλακές.”

Η οργανωμένη βία,που ονομάζεται δικαιοσύνη,στοιβάζει στα σωφρονιστικά της καταστήματα όσους δεν ακολουθούν τη ρότα του συστήματος,στοιβάζει τη διαφορετικότητα,την ανέχεια,την ψυχική πίεση.Η οργανωμένη βία,που ονομάζεται δικαιοσύνη στοιβάζει στα σωφρονιστικά της καταστήματα,την εξέγερση,τον εσωτερικό εχθρό,αυτόν που αντιτάσσεται στην κάθε λογής βία αυτής της κοινωνίας.Η οργανωμένη βία,που ονομάζεται δικαιοσύνη,κοιτά τα συμφέροντα της τάξης της κι εκείνων που τη στηρίζουν.Η οργανωμένη βία,που ονομάζεται δικαιοσύνη,απεχθάνεται το ίδιο το όνομά της.

Continue reading Παρέμβαση αλληλεγγύης στο σύντροφο Σπύρο Στρατούλη →

Κοτζάμ φύρερ βρίσκεται στη μπουζού, μαζί με τον θεωρητικό της συμμορίας και τον αρχινονό του Πειραιά, και με το ζόρι γέμισαν την Αμαλίας μπροστά από τη Βουλή, παρά την πανελλαδική κινητοποίηση.
Αυτό είναι το καλύτερο που μπορεί να κάνει το “τρίτο κόμμα”;

Ό,τι έχει απομείνει από τους Αγανακτισμένους, πιο πολύ κόσμο μπορεί να συγκεντρώσει από τους χρυσούς ρεζίληδες.
{SFY}

Το απόγευμα της Παρασκευής 29/11/2013 στην κεντρική πλατεία Κοζάνης, πραγματοποιήθηκε παρέμβαση αλλλεγγύης στους διωκόμενους συντρόφους που κατηγορούνται για τη διπλή απαλλοτρίωση στο Βελβεντό. Η δράση αλληλεγγύης συνεχίστηκε και το πρωί του Σαββάτου 30/11/2013 στην πόλη της Πτολεμα’ί’δας.

Στήθηκε μικροφωνική, αναρτήθηκαν πανό, μοιράστηκαν εκατοντάδες κείμενα και η ανταπόκριση του κόσμου ήτα’ον πολύ θετική. Παρά το τσουχτερό κρύο φωνάχτηκαν συνθήματα με παλμό και συναίσθημα και ανοίχτηκαν ενδιαφέρουσες κουβέντες με τον κόσμο για την πολυμορφία του ανατρεπτικού κινήματος.

Η εξουσία ζητάει επιτακτική καταδίκη της βίας απ’ όπου και αν προέρχεται. Για εμάς καταδικαστέα βία είναι αυτή των καταπιεστών, η βία του συστήματος. Αυτοί ευθύνονται για τη φτώχεια, την πείνα, τους πολέμους, την εξαθλίωση, την καταστροφή του περιβάλλοντος. Από την άλλη ο ΑΓΩΝΑΣ για την ελευθερία. Ενιαίος, πολύμορφος,

ΩΣ ΤΗΝ ΤΕΛΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ.

ΜΕ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΨΗΛΑ… ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ

ΟΛΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΛΕΥΤΕΡΙΑ

Ακολουθεί το κείμενο των παρεμβάσεων

ΒΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΛΗΣΤΕΙΑ ΜΙΑΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ

ΒΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΦΤΩΧΕΙΑ , Η ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ ΚΙ Η ΜΙΣΘΩΤΗ ΣΚΛΑΒΙΑ

‘’Τι είναι η ληστεία μιας τράπεζας μπροστά στην ίδρυσή της;’’ Μπέρτολτ Μπρεχτ

Σε σένα απευθύνομαι αγέννητο παιδί…Κάποτε θα γεννηθείς με τη βία.Κανείς δε θα σε περιμένει  να συναντήσεις τη ζωή φυσιολογικά .Κάποτε θα πας σχολείο ,όπου θα σε βάλουν σε καλούπια.Δε θα νιώσεις καμιά στιγμή ελευθερίας ,γιατί θα σε υποτάξουν με τη βία .Κάποτε θα φτάσεις στην εφηβεία.Θα σε μαντρώσουν με ξένες γλώσσες ,υπολογιστές ,εξετάσεις ,πιέσεις και στείρες γνώσεις.Τότε θα έχεις χάσει τα καλύτερά σου χρόνια.Κάποτε θα ψάξεις τον κόσμο της γνώσης.Κι εκεί θα έχεις την ίδια αντιμετώπιση .Μα και μεγαλώνοντας σε περιμένει η βία της στράτευσης,της επιβίωσης και των κάθε λογής καταπιεστικών σχέσεων. Σε περιμένει η βία των κατασχέσεων σπιτιών,η ανασφάλιστη/απλήρωτη εργασία,η ανύπαρκτη ιατρική περίθαλψη,τα σκάνδαλα , κλπ.Και θα’ρθει το τέλος ,όπου θα’χεις βιώσει τη βία σε όλες τις μορφές της.

Σε σένα απευθύνομαι αγέννητο παιδί…Κάποτε ίσως βρεθείς μπροστά στη ληστεία μιας τράπεζας.

Τότε σκέψου: Τι είναι αυτό που κινεί τη βία σε όλες της τις μορφές;Μα φυσικά η εκμετάλλευση,το κέρδος ,το χρήμα .Και ποιος κρύβεται πίσω από όλα αυτά;Μα φυσικά οι τράπεζες και το κράτος που τις στηρίζει.Κι έπειτα σου λένε ,πως είναι βία να ληστεύεις μια τράπεζα.Όχι! Η ληστεία μιας τράπεζας δεν είναι βία!

Κι ας έρθουμε στα γεγονότα:Την 1/2/2013 μετά τη διπλή  απαλλοτρίωση της Αγροτικής Τράπεζας και των ΕΛΤΑ στο Βελβεντό Κοζάνης καταδιώκονται,συλλαμβάνονται και κακοποιούνται οι αναρχικοί αγωνιστές Γιάννης Μιχαιλίδης, Δημήτρης Μπουρζούκος, Δημήτρης Πολίτης και Νίκος Ρωμανός.Αυτή η πράξη δεν είχε σκοπό τον προσωπικό τους πλουτισμό,αλλά την επιθετική κίνηση εναντίον ενός ναού του καπιταλισμού.Η πολιτική επιλογή της ληστείας τραπεζών αποτελούσε πάντα και αποτελεί ένα μέσο των αναρχικών,που εκτός από την επίθεση στα θεμέλια του πολιτικού συστήματος,αποτελεί έμπρακτη άρνηση συμμετοχής στη μισθωτή σκλαβιά,ενώ συμβάλλει ταυτόχρονα στην ενίσχυση επαναστατικών οργανώσεων.

Τα βασανιστήρια των τεσσάρων αναρχικών από τα ένστολα καθάρματα στην Κοζάνη και στην Βέροια δε θα μπορούσαν να εκπλήξουν και πολύ το κομμάτι εκείνων που αντιμάχονται καθημερινά το καθεστώς .Δε φοβηθήκαμε ,δε σοκαριστήκαμε βλέποντας τους τέσσερις συντρόφους μας βασανισμένους από τα κρατικά καθάρματα.Όποιος άλλωστε έχει περάσει έστω και μια ώρα στα κελιά ή στα κρατητήρια της «δημοκρατίας» τα γνωρίζει αυτά.Οι φωτογραφίες με τα τέσσερα χτυπημένα πρόσωπα δε δημοσιεύθηκαν μόνο για να φοβίσουν, να τρομοκρατήσουν όσους ακόμα αντιστέκονται στο καθεστώς.Άλλωστε ,όλοι αυτοί έχουν κάνει τις επιλογές τους.Οι φωτογραφίες δημοσιεύθηκαν και ως τρόπαιο της εξουσίας για να λάβουν το χειροκρότημα των θεατών.Των θεατών εκείνων που ζητούν να ξαναδούν τα κεφάλια των ανταρτών στις πλατείες.Στις ίδιες πλατείες που πριν λίγα χρόνια κάποιοι μούντζωναν στη Βουλή ,θεωρώντας το επαναστατική πράξη.

Στις 30/4/13 συλλαμβάνονται στη Φιλαδέλφεια οι σύντροφοι Αργύρης Ντάλιος και Φοίβος Χαρίσης , για την ίδια υπόθεση, με αβάσιμες κατηγορίες και αμφισβητούμενα στοιχεία λήψης γενετικού υλικού (DNA)

Με αφορμή τη δίκη των συντρόφων μας που αρχίζει στις 29/11/2013 υιοθετούμε την άποψη τους ότι τα δικαστήρια ανέκαθεν αποτελούσαν τους χώρους που η εξουσία όφειλε να αποδείξει την κυριαρχία της απέναντι στους “παράνομους” της κοινωνίας.Είναι οι χώροι,όπου ο εχθρός επιδιώκει να επικυρώσει τη νίκη του,είναι οι μηχανισμοί αφομίωσης της κατασταλτικής βίας στη δημοκρατική ιδεολογία.

Οι αποφάσεις των δικαστικών είναι προειλημμένες ,γιατί η δουλειά τους είναι να συνθλίβουν ανθρώπους κάτω από την μπότα της κρατικής εξουσίας.Σε αντίθεση με τους μηχανισμούς αυτούς,της εξόντωσης και της καταστολής,η αλληλεγγύη στους φυλακισμένους επαναστάτες δεν είναι μια πρακτική που αναμοχλεύεται απ’την επικαιρότητα ,είναι ανάγκη ,είναι συναίσθημα ,είναι η συνειδητοποίηση της κοινότητας του αγώνα να συνεχίσει το συντροφικό δεσμό της με τους φυλακισμένους επαναστάτες .Στο δικαστήριο αυτό η ουσία βρίσκεται στο ότι το κράτος κι οι μηχανισμοί του δικάζουν αναρχικούς πολέμιους του συστήματος,ταξικούς τους αντιπάλους.Ως αναρχικοί δεν αναγνωρίζουμε κανένα δίπολο αθωότητας-ενοχής σε καμία δίκη αναρχικών αγωνιστών.Είμαστε ένοχοι για τον κόσμο τους,ένοχοι για την “αθωότητά” τους.

Η σκέψη και η καρδιά μας είναι δίπλα σε κάθε προσπάθεια ,σε κάθε συνειδητή ενέργεια ,που επιχειρεί να πολεμήσει και να ανατρέψει την εξουσία.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ

ΕΜΠΡΟΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ,ΠΙΣΩ ΡΟΥΦΙΑΝΟΙ

                                                                Αντιφασιστική συνέλευση Κοζάνης