Την Παρασκευή 19/10/12, από τις 5 μέχρι και τις 10 το βράδυ πραγματοποιήθηκε στην κεντρική πλατεία της Κοζάνης χαριστικό παζάρι, συλλογική κουζίνα και προβολή ντοκιμαντερ. Στις 5 ώρες της δήμοσιας αυτής αντιφασισιστικής εκδήλωσης υπήρχε μικροφωνική με μουσική και από το μικρόφωνο μεταδίδονταν προτάγματα ταξικής και κοινωνικής αλληλεγγύης ενάντια στον φασισμό και τον κοινωνικό κανιβαλισμό. Ταυτόχρονα μοιράζοταν το κείμενο της εκδήλωσης στους παρευρισκόμενους και στους διερχόμενους.

Εκατοντάδες αντικείμενα (ρούχα, παπούτσια, βιβλία, παιχνίδια κ.α.) ανταλλάχθηκαν στο παζάρι και επίσης εκατοντάδες συντοπίτες μας (αναμεσά τους και πολλοί μετανάστες) έφαγαν απο την αναπάντεχα άφθονη κουζίνα που στήθηκε στους πάγκους. Η εκδήλωση έκλεισε με την προβολή του ντοκιμαντέρ: “Βίαιος Αύγουστος: Το πογκρόμ εναντίον των Ελλήνων στο Τορόντο (1918)”.

Ήταν μια όμορφη από όλες τις πλευρές αντιφασιστική δράση η οποία αγκαλιάστηκε απο τους κατοίκους της πόλης που με την συμμετοχή τους και τις κουβέντες τους κατοχύρωσαν τοπικά το δίκαιο του αγώνα ενάντια στο φασισμό.

Οι φασίστες κλεισμένοι στη νέα τρύπα τους, τα γραφεία τους, είχαν τους φίλους τους (τους μπάτσους) από κοντα για να μην νιώθουν… μοναξιά.

Ακολουθεί το κείμενο της δράσης:

Τον Αύγουστο του 1918 ένα πλήθος 50.000 καναδών “πατριωτών” επιδόθηκε για μέρες σε ένα ανελέητο πογκρόμ σε βάρος των ελληνόφωνων μεταναστών της πόλης του Τορόντο. Για χρόνια οι ελληνόφωνοι μετανάστες, μικροιδιοκτήτες και εργαζόμενοι κυρίως στον επισιτισμό (Greek restaurants) αποκαλούνταν από τους ντόπιους “slackers” (δηλαδή “τεμπελχανάδες”) επειδή σύμφωνα με την λογική των Καναδών ρατσιστών απέφευγαν τις βαριές δουλειές του φορτοεκφορτωτή, του ξυλοκόπου ή του βιομηχανικού εργάτη και δούλευαν ως μάγειροι, ψήστες, υπάλληλοι καταστημάτων ή σε αρκετές περιπτώσεις ήταν ιδιοκτήτες εστιατορίων.

Ακολούθησε μια σειρά από γεγονότα όπως: α) οι καλές σχέσεις τού τότε βασιλιά Γεωργίου Α΄ με το γερμανό Κάιζερ, β) η ουδετερότητα της χώρας προέλευσής τους κατά τις αρχές του Α’ παγκοσμίου πολέμου και γ) η άρνηση των ελληνόφωνων μεταναστών να καταταγούν στον καναδικό στρατό, που όξυναν τις ρατσιστικές αντιλήψεις σε βάρος τους. Επιστρέφοντας οι χιλιάδες Καναδοί βετεράνοι από τη σφαγή των Ευρωπαϊκών χαρακωμάτων του Α’ παγκοσμίου πολέμου, πολλοί απ’ αυτούς, ανάπηροι και σε άθλια οικονομική κατάσταση, βρήκαν τους Έλληνες μετανάστες  (που αποτελούσαν το 0,5% του πληθυσμού της πόλης) να ευημερούν, έχοντας στην κατοχή τους το 35% των μικρομεσαίων καταστημάτων.

Έτσι, τον Αύγουστο του 1918, 10.000 βετεράνοι συνεπικουρούμενοι από 40.000 Καναδούς “αγανακτισμένους πολίτες” κατέβηκαν στους δρόμους για να διαδηλώσουν εναντίον των ξένων που δεν ήταν άλλοι από τους ελληνικής καταγωγής μετανάστες. Πολύ σύντομα οι διαδηλώσεις μετατράπηκαν σε απανωτά πογκρόμ σε βάρος μαγαζιών και σπιτιών μεταναστών, με την αστυνομία στην καλύτερη περίπτωση θεατή. Ενώ δεν ήταν λίγες οι περιπτώσεις όπου καναδοί αστυνομικοί παίρναν ενεργά μέρος στα πογκρόμ εναντίων των Ελλήνων. Το αποτέλεσμα αυτού του ρατσιστικού πογκρόμ ήταν ο θάνατος αρκετών Ελλήνων μεταναστών, μεταξύ των οποίων 29 γυναίκες, 6 ανήλικα παιδιά καθώς και υλικές ζημιές που ξεπέρασαν τα 1.000.000 δολάρια.

Οι συγκρίσεις με τα πογκρόμ εναντίον μεταναστών στη σημερινή Ελλάδα, με την ανάλογη συνεργασία αστυνομίας και “αγανακτισμένων Ελλήνων”, είναι προφανώς αναπόφευκτες. Μόνο τους τελευταίους μήνες δεκάδες είναι τα περιστατικά όπου μετανάστες έχουν δεχτεί δολοφονικές επιθέσεις σε δρόμους, στα μαγαζιά τους ακόμη και μέσα στα ίδια τους τα σπίτια από οργανωμένες ομάδες νεοναζιστών. Και σε όλες μα όλες τις περιπτώσεις αυτές οι δράστες φεύγουν ανενόχλητοι μιας και η αστυνομία αν πάει στα σημεία των επιθέσεων, πάει με μεγάλη καθυστέρηση και αντί να καταδιώξει τους δράστες προσαγάγει τα θύματα-μετανάστες παρότι στην συντριπτική τους πλειοψηφία έχουν όλα τα νόμιμα έγγραφα παραμονής στη χώρα. Οι μετανάστες στα αστυνομικά τμήματα εξαναγκάζονται ακόμη και να μην καταθέσουν μηνύσεις κατά αγνώστων. Οι υποθέσεις πάνε στο αρχείο και τα τάγματα εφόδου των φασιστών ξεθαρρεύουν και μεγαλώνουν ακόμη πιο πολύ την δράση τους με αποκορύφωμα τις επιθέσεις εναντίων αλλοδαπών μικροπωλητών σε παζάρια (Ραφήνα, Μεσολόγγι) με πρωτοστάτες μάλιστα τους βουλευτές της Χ.Α. και των αστυνομικών συνοδείας τους!

Τα γεγονότα της αντιφασιστικής μοτοπορείας στην Αθήνα την Κυριακή 30 Σεπτέμβρη, οι συλλήψεις (15 άτομα), οι κατηγορίες (κακουργήματα) και τα βασανιστήρια (μέχρι και πυροβολισμοί με όπλα ηλεκτρισμού) που υπέστησαν οι συλληφθέντες αλλά και η πολιορκία του θεάτρου «Χυτήριο» από ένα μεσαιωνικό παραχριστιανικό συνονθύλευμα με πρωταγωνιστές βουλευτές της Χ.Α. να εξυβρίζουν με ακραίες σεξιστικές φράσεις τους συντελεστές της παράστασης “Corpus Christi” και οι ανώνυμες απειλές κατά της ζωής συντελεστών της παράστασης, δείχνουν με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο πως ο εκφασισμός της ελληνικής κοινωνίας είναι προ των πυλών. Και επίσης δείχνουν πως οι μετανάστες, ως ο πλέον εύκολος στόχος, είναι μονάχα μία από τις κοινωνικές ομάδες που βρίσκονται στο στόχαστρο αυτών των υπανθρώπων. Οτιδήποτε διαφορετικό και οτιδήποτε στέκεται ανταγωνιστικά ως προς τον εγχώριο φασισμό θα πρέπει να εξοντώνεται στο όνομα τους έθνους και της τάξης.

ΤΟΝ ΦΑΣΙΣΜΟ ΒΑΘΙΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕ ΤΟΝ

ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΘΑΝΕΙ ΜΟΝΟΣ ΤΣΑΚΙΣΕ ΤΟΝ…

αντιφασίστες/αντιφασίστριες Κοζάνης