ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΔΕΝ ΗΤΑΝΕ ΓΙΟΡΤΗ
ΗΤΑΝΕ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ
17 Νοέμβρη 1973. Ομάδες φοιτητών συρρέουν στο Πολυτεχνείο και επιχειρούν για δεύτερη φορά κατάληψη σε πανεπιστημιακό χώρο έπειτα από μια αποτυχημένη προσπάθεια στη Νομική. Σύντομα πλαισιώνονται από διάφορες κοινωνικές ομάδες που προσδίδουν ευρύτερο ταξικό χαρακτήρα στην κατάληψη. Η συνέχεια είναι λίγο πολύ γνωστή…
Έπειτα από 39 χρόνια τα αρχεία παραμένουν κλειστά, εμποδίζοντας την αποκάλυψη στοιχείων για τη δράση της χούντας. Επί δεκαετίες, προσπαθούν να μας πείσουν πως το νόημα του Πολυτεχνείου περιορίζεται απλά σε γιορτές, επετείους, λόγους και στεφάνια, γιατί όσα συνέβησαν εκεί αποτελούν στιγμές του μακρινού παρελθόντος. Επί δεκαετίες το κράτος συσκοτίζει συστηματικά την ιστορική πραγματικότητα, προσβάλλοντας τη μνήμη των θυμάτων της δικτατορίας αφήνοντας έτσι περιθώρια ποικίλων ερμηνειών τόσο για την δράση και το πραγματικό πρόσωπο της χούντας όσο και για τον αγώνα εναντίον του ολοκληρωτικού καθεστώτος και του φασισμού. Τώρα όμως, όσο ποτέ, το παρελθόν σκιάζει τις ζωές μας και οι ομοιότητες του σήμερα με την τότε χούντα είναι τόσες πολλές και προκλητικές για να τις αφήσουμε ασχολίαστες. Η ιστορία επαναλαμβάνεται….
Τριανταεννέα χρόνια πριν ξυλοδαρμοί, διώξεις, εξορία, βασανιστήρια, τραμπουκισμοί, ακρωτηριασμοί και διάφορες φασιστικές πρακτικές. 39 χρόνια πρινπεριστολή της ιδιωτικής σφαίρας, της ελεύθερης σκέψης και των αυτόνομων ενώσεων της πολιτικής έκφρασης και διεκδίκησης. 39 χρόνια πριν βίαιη επιβολή των συμφερόντων των εξουσιαστών(καπιταλιστών), απαγόρευση των ελεύθερων συνδικάτων και αριστερών κομμάτων.39 χρόνια πριν εδραίωση τρόμου και καταστολής στους δρόμους, γιγάντωση του παρακράτους και προβολή της καθαρότητας του ελληνικού έθνους. Σε οικονομικό επίπεδο, τα ελιτίστικα καπιταλιστικά συμφέροντα εξυπηρετήθηκαν από τους πραξικοπηματίες με πρόσχημα μια βιομηχανική ανάπτυξη, φυσικά βασισμένη σε ξένα και ντόπια δανεικά κεφάλαια.
Όπως γίνεται εύκολα κατανοητό, η σύνδεση με το σήμερα είναι αναπόφευκτη. Τα πογκρόμ που ξεκινούν εναντίον των μεταναστών και επεκτείνονται σε οποιαδήποτε κοινωνική ομάδα που τη χαρακτηρίζει διαφορετικότητα, σε συνδυασμό με την άγρια καταστολή των οργάνων του κράτους και του παρακράτους χαρακτηρίζουν τις φασιστικές πρακτικές του σήμερα. Όλα αυτά σε συνδυασμό με την οικονομική εξαθλίωση του λαού μέσω των απάνθρωπων επιβαλλόμενων εκ των άνω μέτρων, συνθέτουν το ζοφερό επίσης σημερινό τοπίο.
Κάτι ακόμα σημαντικό είναι ότι η χούντα στηρίχθηκε αποκλειστικά στο στρατό και στις μιλιταριστικές δομές για να εδραιωθεί. Σήμερα η ρητορική των νεοφασιστών στηρίζεται στην ίδια βάση και αποσκοπεί στην προσπάθεια δημιουργίας «νέων» ανθρώπων που είναι πολεμιστές και συνάμα πειθήνιοι υπήκοοι. Έτσι εξηγείται η επίμονη αναφορά των φασιστών σε μιλιταριστικούς θεσμούς και ιδεολογήματα (όπως η διετής θητεία ανδρών και γυναικών στα 18 και η στρατιωτική πειθαρχία). Χαρακτηριστική είναι ακόμη η προσπάθειά τους να ενσωματωθούν αυτές οι ιδέες στην εκπαιδευτική διαδικασία.
Σήμερα ο φασισμός υπάρχει. Μπορεί να μην εμφανίζεται με τα ίδια πρόσωπα επιλέγει όμως να εισβάλλει με σημάδια μοντέρνων καιρών και να έχει εκείνο το ίδιο βλέμμα. Είναι αυτός που περιγράφει καλύτερα την τροχιά στην οποία έχουν μπει οι τωρινές δυτικές καπιταλιστικές κοινωνίες, είναι αυτός που πηγάζει πλέον και από τις κοινωνικές σχέσεις και στρέφεται βίαια ενάντια σε αδύναμες κοινωνικές ομάδες. Ο γραφικός χαρακτήρας του (σβάστικα-στρατιωτικοί χαιρετισμοί) συνεχίζει να συντηρείται από τα μ.μ.ε. και κράτος αποδεικνύοντας ότι η Χούντα δεν τελείωσε το ’73… όπως βέβαια και ο αγώνας μας ενάντια σε αυτήν. Η μαζική εξέγερση του Πολυτεχνείου ενάντια στο φασισμό και σε κάθε ολοκληρωτικό καθεστώς δημιουργεί ευθύνες, εμπνέει τους αγώνες του σήμερα και υπενθυμίζει ότι…..
Ο ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ
ΕΙΝΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΑΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ
αντιφασίστες/αντιφασίστριες Κοζάνης