Στα πλαίσια του 2ήμερου καθεστωτικού Rock Festival που διοργάνωνε ο Δήμος Πτολεμαΐδας (24 -25/11/2012) για τον εορτασμό των εκατό χρόνων από την ενσωμάτωση-κατοχή της περιοχής από την ελληνική κρατική κυριαρχία, έγινε παρέμβαση-μοίρασμα του παρακάτω κειμένου την πρώτη μέρα του φεστιβάλ από την Αντιφασιστική Πρωτοβουλία που πρόσφατα δημιουργήθηκε στην Πτολεμαΐδα.
«100 χρόνια ΕΟΡΔΑΙΑ: στη ‘’μεγάλη’’ στιγμή της πόλης… αρχίζουμε και ΠΕΙΝΑΜΕ όλοι!»
(και ο φασισμός δείχνει τα απαίσια δόντια του…)
Δυστυχώς, την ιστορία ενός τόπου, αντί να τη γράφουν οι ταξικοί και κοινωνικοί αγώνες του λαού που μένει στον τόπο αυτό, τη γράφουν οι λογιών δήμαρχοι, τα αφεντικά και οι εξουσιαστές-καταπιεστές αυτού του λαού. Έτσι και στην περιοχή μας, την ιστορία τη γράψανε οι νικητές. Ήταν αυτοί που, πατώντας στο ιδεολόγημα του κυρίαρχου έθνους-κράτους-φυλής, ομογενοποίησαν το πρότυπο της καπιταλιστικής ανάπτυξης βασιζόμενοι στο… κάρβουνο που έπειτα από μισό αιώνα «αφαίμαξής» του, μας… εκδικείται.
Κι έρχεται η εποχή της κρίσης. Η εξευγενισμένη και επιλεκτική ιστορική μνήμη, ξεκομένη από την πολυπολιτισμικότητα της περιοχής, γίνεται ρομαντικό-μουσειακό είδος, που πουλιέται και αγοράζεται σε διάφορα τοπικά επετειακά συνέδρια και …πανηγυράκια. Όμως η κρίση βαθαίνει… Η κοινωνική και ταξική μνήμη απαξιώνεται γιατί είναι επικίνδυνη για κάθε εξουσία. Η ανθρώπινη υπόσταση υποτιμάται. Η κυρίαρχη εκπαίδευση εδώ και δεκαετίες καλλιεργεί μιλιταριστικά-στρατιωτικά πρότυπα, μέσω του φασιστικού θεσμού των παρελάσεων που εισήγαγαν και «θεοποίησαν» Μεταξάς και Παπαδόπουλος.
Σε αυτά τα πρότυπα πατά και το σύγχρονο ολοκληρωτικό καθεστώς. Είναι το ίδιο καθεστώς που γεννά το ρατσισμό και τον εθνικισμό. Είναι το καθεστώς που αναδεικνύει τη Χρυσή Αυγή υπερασπίστρια των δήθεν μοναδικών-πανάρχαιων-υπεράνθρωπων αξιών του Έλληνα πουλώντας παραμύθι και λαϊκισμό, αντίδοτο στη φτώχεια και τη μιζέρια μας! Είναι το ίδιο καθεστώς που χρόνια τώρα προωθούσε το lifestyle γιαπισμό, τον καταναλωτισμό και τα κυρίαρχα επαγγελματικά πρότυπα «αποκατάστασης» (μπάτσος-καραβανάς) σε μια κοινωνία που αρέσκεται να δημιουργεί πραίτορες για την… ασφάλειά της!
Τρίβουν τα χέρια τους κράτος και κεφάλαιο… Ο φασισμός τους βολεύει, αποπροσανατολίζει, κοιμίζει τους προλετάριους γι’ αυτό και τον προωθούν. Τους συμφέρει η διαίρεση-κατηγοριοποίηση της κοινωνίας: «Ο θάνατός σου, η ζωή μου», το κυρίαρχο δόγμα… «Ανθρωποφαγία»! Ο κοινωνικός κανιβαλισμός στο φόρτε του. Αυτό επιδιώκουν. Γι’ αυτό εφευρίσκουν τον… αποδιοπομπαίο τράγο, τον εύκολο στόχο, για να ξεσπάσουν αδυσώπητα: Τους μετανάστες και τους διαφορετικούς…
Όμως ενάντια στο φασισμό, που το ίδιο σύστημα γεννάει και καλλιεργεί, δημιουργούνται οι πρώτες συλλογικές απαντήσεις: Είναι η οργανωμένη αντίσταση των από κάτω, η αλληλεγγύη των καταπιεσμένων, ο διαρκής αγώνας ενάντια σε κάθε μορφή ολοκληρωτισμού…
“Ο φασισμός δεν έρχεται απ’ το μέλλον, καινούριο τάχα κάτι να μας φέρει,
Τι κρύβει μες στα δόντια του το ξέρω καθώς μου δίνει γελαστός το χέρι,
Οι ρίζες του το σύστημα αγκαλιάζουν και χάνονται βαθιά στα περασμένα,
οι μάσκες του με τον καιρό αλλάζουν μα όχι και το μίσος του για μένα.
ΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ ΒΑΘΙΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕ ΤΟΝ ΔΕ ΘΑ ΠΕΘΑΝΕΙ ΜΟΝΟΣ…
ΤΣΑΚΙΣΕ ΤΟΝ!”