…που ο φασίστας πιστεύω δε θα ΄ρθει και για μένα;”

Ρεσιτάλ έδωσε για άλλη μια φορά ο Νότης Σφακιανάκης σε συνέντευξή του σε τρέντυ μέσο όπου ανέλυσε για άλλη μια φορά τις αλλοπρόσαλλες πολιτικές του θέσεις.

Ο Notis λοιπόν ούτε λίγο ούτε πολύ δήλωσε ότι οι μόνοι μάγκες που έβγαλε η έρμη η Ελλάδα ήταν οι δύο δικτάτορές της, Ιωάννης Μεταξάς και Γεώργιος Παπαδόπουλος. Ασφαλώς οι απολυταρχικές μορφές εξουσίας είναι για τους μάγκες, γι’ αυτό άλλωστε και εξόντωναν όλους τους πολιτικούς τους αντιπάλους, για να μην τους φύγει.. η μαγκιά.
Δε θα πρέπει να μας προκαλεί καμιά απορία το γεγονός ότι ο εν λόγω τραγουδιστής εκφράζει τέτοιου είδους απόψεις. Ο πάλαι ποτέ πρίγκηπας της καψούρας και της καρακιτσαρίας, σύμβολο των νεόπλουτων τη χρυσή αλλά τόσο απατηλή εποχή του χρηματιστηρίου, απόλυτος εκφραστής της υποκουλτούρας εκείνης που εκχυδάιζε το λαϊκό αίσθημα και ευτέλιζε το ελληνικό στοιχείο, έρχεται τώρα να εκθειάσει ανοιχτά και το φασισμό.
Δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι η παιδεία, στα χρόνια του φασισμού (κυρίως του Μεταξά), πάντα υποβαθμιζόταν και κατέρρεε, μπροστά στις αρχές της υποταγής και της επιβολής μιας κοινής σκέψης και λογικής για όλο το λαό. Δεν είναι επίσης καθόλου συμπτωματικό ότι τα ολοκληρωτικά καθεστώτα χρησιμοποιούσαν την τέχνη και την ψυχαγωγία (βλ. κινηματογράφο και ποδόσφαιρο στα χρόνια της χούντας) για να περάσουν μηνύματα μιας επίπλαστης ευημερίας που θα νάρκωνε το λαό και θα τον κρατούσε διαρκώς υποταγμένο. Αυτό έγινε, πολύ πιο ύπουλα, τις προηγούμενες “δημοκρατικές” δεκαετίες όπου ο κόσμος βυθιζόταν σε μια απατηλή, εικονική πραγματικότητα που καλλιεργούσαν έντεχνα η τηλεόραση, το lifestyle και η εξουσία, ταΐζοντας το λαό με ευτελείς μορφές ψυχαγωγίας και ψευδαισθήσεις μεγαλείου, μακριά από τα πραγματικά του προβλήματα και την εξεύρεση λύσεων γι’ αυτά. “Βαρώνος” εκείνης της εποχής ήταν και ο κοσμαγάπητος Νότης που τόλμησε να ποτίσει ακόμα και τραγούδια του Νίκου Ξυλούρη με την αισθητική της πίστας, να το παίζει “επαναστάτης” μέσα από lifestyle εκπομπές και να δηλώνει ενίοτε “αναρχικός” και “αντιδεξιός”, πάντα μέσα από το μοναδικό φαντασιακό πρίσμα της σκέψης του.
Δε θα μπορούσε να είναι πιο εύστοχη η παρουσία του σκίτσου που απεικονίζει τον Τσε να γελά επάνω από το σουρεάλ σκηνικό. Σχεδόν τον ακούς: “Τι λέει αυτός ρε;”. ‘Ασ’ το, κομαντάντε…
Αλήθεια, πατριώτη Νότη, φέτος θα εμφανίζεσαι μόνο Αθήνα ή θα έρθεις κι από… Βουλγαρία μεριά; Έτσι για να μην ξεχνιόμαστε…

Μ.Κ.

Ανταπόκριση από την αντιφασιστική διαδήλωση της 24ης Νοεμβρίου στη Ρώμη, ενάντια στην προγραμματισμένη την ίδια μέρα διαδήλωση της φασιστικής Casapound. Μαζί, αναλυτική ενημέρωση από φίλο του left.gr για τη δραστηριότητα των φασιστών στην Ιταλία και τις απαντήσεις του αντιφασιστικού κινήματος.

Το τι συνέβη, περιγράφουν στη σχετική ανακοίνωση οι διοργανωτές της αντιφασιστικής διαδήλωσης: Στις 24 Νοεμβρίου, μετά την πρωινή μαθητική διαδήλωση ενάντια στα μέτρα λιτότητας, η αντιφασιστική Ρώμη βγήκε στους δρόμους, όπως άλλωστε γίνεται και σε ολόκληρη την Ιταλία, για να δηλώσει ηχηρά ότι «δεν υπάρχει χώρος στην πόλη» για τους νεοφασίστες και την διαδήλωση της Casapound . Η ANPI (Εθνική Ένωση Παρτιζάνων Ιταλίας, μια άκρως θεσμική ένωση) κατήγγειλε για ακόμα μια φορά το πόσο σοβαρό λάθος ήταν να δοθεί η άδεια (από τις αρχές της πόλης) για τη φασιστική διαδήλωση.

Χιλιάδες άνθρωποι μετακινήθηκαν από την αντιφασιστική καθιστική διαμαρτυρία στο Εσκιλίνο για να περπατήσουν στους δρόμους που ήθελαν να καταλάβουν οι νεοφασίστες. Και πράγματι, οι κινητοποιήσεις των τελευταίων εβδομάδων τούς ανάγκασαν να κάνουν τη θλιβερή τους παρέλαση μακριά από το κέντρο της Ρώμης, ως συνήθως με τη συνοδεία και υπό την προστασία της αστυνομίας. Η αντιφασιστική διαδήλωση διέσχισε τους δρόμους του κέντρου και έπειτα επέστρεψε από το Κολοσσαίο στο Σαν Λορέντζο. Χιλιάδες διαδηλωτές είπαν για ακόμα μια φορά ότι οι λίγοι αυτοί φασίστες που τους συνοδεύει η αστυνομία είναι τα σκουπίδια της ιστορίας, είναι απλώς ρατσιστές, τραμπούκοι και προβοκάτορες που υπηρετούν την ίδια κυβέρνηση που ισχυρίζονται ότι καταγγέλλουν.

Για τη δράση της φασιστικής Casapound

Η Casapound δεν είναι μια συνηθισμένη φασιστική ομάδα. Έχουν δημόσιο πρόσωπο, χρησιμοποιούν δημοκρατική ρητορική και έχουν δηλώσει ότι έχουν διαρρήξει τους δεσμούς με τις παλαιού τύπου φασιστικές ομάδες. Ισχυρίζονται ότι δεν είναι πλέον ούτε ρατσιστές ούτε σεξιστές. Έχουν πει ότι είναι οι «φασίστες της τρίτης χιλιετίας». Η πολιτική τους δουλειά επικεντρώνεται στα πανεπιστήμια και τα σχολεία (όπου έχουν το “Blocco studentesco”, τη νεολαία της οργάνωσης). Έχουν μεγάλη βάση σε όλη την Ιταλία και σε πολλά σχολεία έχουν δικούς τους αντιπροσώπους μαθητές.

Όποτε υπάρχει μαθητικό κίνημα, προσπαθούν πάντοτε να εισχωρήσουν. Κατά το κίνημα του 2008 που είχε ονομαστεί «Το κύμα», συγκρουστήκαμε μαζί τους σε μια κεντρική πλατεία της Ρώμης, όπου αυτοί χτυπούσαν παιδιά γυμνασίου. Αντιφασίστες κατάφεραν να τους διώξουν από το κίνημα (τόσο με τη φυσική και δυναμική τους παρουσία, αλλά και με την πολιτική τους δουλειά στα σχολεία και τα πανεπιστήμια).

Τα τελευταία χρόνια έχουν βελτιωθεί οι σχέσεις των νεοφασιστών με τους θεσμικούς παράγοντες, σε εθνικό επίπεδο με ένα κομμάτι του κόμματος του Μπερλουσκόνι, κυρίως όμως σε τοπικό επίπεδο με τις κυβερνήσεις της πόλης της Ρώμης και της περιφέρειας του Λάτσιο. Πέρσι, ο Αλεμάνο (ο δήμαρχος της Ρώμης που έχει παρελθόν σε φασιστικές ομάδες) τους αγόρασε τη βάση τους: ένα μεγάλο κτίριο στην γειτονιά Εσκιλίνο (στο κέντρο της Ρώμης, κοντά στο Termini, μια περιοχή με πολλούς μετανάστες) στο οποίο είχαν κάνει κατάληψη πριν από μερικά χρόνια στο πλαίσιο του κινήματος «μη συμβατικές καταλήψεις» που είναι οι καταλήψεις της άκρας δεξιάς (γι’ αυτό και τις ονόμασαν μη συμβατικές, επειδή κατά κανόνα οι καταλήψεις γίνονται από ομάδες τις άκρας αριστεράς). Στις επόμενες περιφερειακές και κοινοτικές εκλογές η Casapound θα έχει τη δική της λίστα υποψηφίων.

Τις τελευταίες μέρες, οι φασίστες προσπάθησαν να μπουν σε αρκετά κατειλημμένα σχολεία (αυτή τη στιγμή πάνω από 50 σχολεία είναι κατειλημμένα από τους μαθητές που διαμαρτύρονται σχετικά με ένα σχέδιο σχολικής μεταρρύθμισης). Σχεδόν παντού οι μαθητές τους έδιωξαν αποδεικνύοντας ότι ο αντιφασιστικός αγώνας αποκτά γείωση και περα από τους χώρους της άκρας αριστεράς.

Ενόψει της διαδήλωσης της 24ης Νοεμβρίου, η ANPI και ορισμένα κεντροαριστερά κόμματα ζήτησαν από τον δήμαρχο της Ρώμης να απαγορεύσει τη φασιστική διαδήλωση, χρησιμοποιώντας και αυτοί την ρητορική των «δύο αντίθετων άκρων», μια ρητορική που ευρέως εντοπίζεται το τελευταίο διάστημα και στον κυρίαρχο λόγο της ελληνικής δημόσιας σφαίρας: είπαν ότι μετά τις συγκρούσεις της 14ης Νοεμβρίου (μεταξύ φασιστών και αντιφασιστών), στη Ρώμη, δεν υπάρχει χώρος για «εξτρεμιστικές ομάδες» (συγκρίνοντας με αυτόν τον τρόπο τις διαδηλώσεις κατά της λιτότητας με τις διαδηλώσεις των φασιστών).

Οι αντιφασίστες κυρίως στο επίπεδο των μαθητών (αυτή τη στιγμή στην Ιταλία το μόνο πραγματικό κοινωνικό κίνημα είναι το μαθητικό) αποφασίζοντας μαζί με τους μαθητές ότι η μαθητική διαδήλωση εκείνο το πρωί έπρεπε να καταλήξει μπροστά στο Κολοσσαίο, όπου οι φασίστες ήθελαν και αυτοί να τελειώσουν την πορεία τους και να κάνουν συγκέντρωση. Για να αποφύγουν τις συγκρούσεις, η αστυνομία συμφώνησε με τους φασίστες να μεταφέρουν τη διαδήλωσή τους μακριά από το κέντρο της πόλης, προς μια παραδοσιακά άκρα δεξιά γειτονιά.

Οι Ιταλοί αντιφασίστες έφτιαξαν ένα βίντεο για να καταγγείλουν τη συνεργασία των φασιστών με την αστυνομία: «Οι μαριονέτες της εξουσίας».

Δείτε το:

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=TnFgrJ3niL4[/youtube]