Η πορεία ξεκίνησε στις 8 το απόγευμα. Είχε προηγηθεί  συγκέντρωση μιας ώρας με μικροφωνική και μοίρασμα κειμένων. Παρά το πολύ κρύο 130 άτομα έδωσαν το παρόν σε μια δυναμική πορεία στους κεντρικούς δρόμους της Κοζάνης. Υπήρχαν 3 πανό. Τα δυο πρώτα (κρατημένα από τις πορείες στην Κοζάνη τον Δεκέμβρη του 2008) έγραφαν: «η αστυνομία σας μιλάει από τα δελτία ειδήσεων», «16χρονος νεκρός, αυτές είναι οι νύχτες του αλέξη».  Και το 3 πανό ήταν  της Πρωτοβουλίας Αντίστασης Κοζάνης και  έγραφε «οι δολοφονίες δεν είναι μια στιγμή, είναι του συστήματος η πολιτική». Κατά την διάρκεια της πορείας φωνάχτηκαν δεκάδες συνθήματα και γράφτηκαν δεκάδες στενσιλ. Προς το τέλος της πορείας έκαναν την εμφάνιση τους τα ΜΑΤ (στο πίσω μέρος της πορείας). Ο κόσμος ανασυντάχτηκε, οι σημαίες πήγαν στο πίσω μέρος και συνεχίσαμε κανονικά το προγραμματισμένο δρομολόγιο της πορείας με τέρμα το ρολόι.

 

Ακολουθούν το κείμενο της συνέλευσης αντιφασιστών-αντιφασιστριών, φωτογραφίες και ένα video:

6 Δεκέμβρη 2008 – δολοφονία Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου

Δεν ήταν ατύχημα, ήταν η ουσία του κράτους

Το βράδυ του Σαββάτου 6 Δεκέμβρη του 2008, λίγο μετά τις 9 το βράδυ, στη συμβολή των οδών Τζαβέλλα και Μεσολογγίου, ο μαθητής Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος πέφτει νεκρός μετά από πυροβολισμό του ειδικού φρουρού της Ελληνικής Αστυνομίας Επαμεινώνδα Κορκονέα.  Σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες, πριν ο αστυνομικός πυροβολήσει (σε ευθεία βολή προς τους μαθητές), είχε προηγηθεί λεκτική διένεξη των δύο αστυνομικών (Κορκονέας, Σαραλιώτης) με μία παρέα 5 μαθητών. Ο θάνατος του Αλέξη ήταν ακαριαίος… Η σφαίρα διαπέρασε την καρδιά και καρφώθηκε στον 10ο θωρακικό σπόνδυλο.

Ένα ακόμη «μεμονωμένο» περιστατικό αστυνομικής βίας όπως αυτό ήταν υπεραρκετό για να ξεχειλίσει το ποτήρι της οργής. Η είδηση της δολοφονίας του Αλέξη ταξιδεύει αστραπιαία στο κέντρο της Αθήνας και από εκεί σε όλη την επικράτεια. Ήδη από το βράδυ του Σαββάτου οι πρώτες συγκεντρώσεις και συγκρουσιακές πορείες ξεκινάνε. Τις επόμενες μέρες, καθώς η οργή για τη δολοφονία μεγαλώνει, οι κινητοποιήσεις παίρνουν χαρακτηριστικά εξέγερσης. Μαθητές επιτίθενται σε αστυνομικά τμήματα, ολόκληρες πορείες συγκρούονται με τα ΜΑΤ. Τράπεζες, κυβερνητικά κτίρια και το χριστουγεννιάτικο δέντρο στο Σύνταγμα τυλίγονται στις φλόγες -τα Χριστούγεννα αναβάλλονται..! Ταυτόχρονα, σχολεία, πανεπιστήμια και δημόσια κτήρια τελούν υπό κατάληψη και μετατρέπονται σε χώρους διαρκών συνελεύσεων και εστίες αντιπληροφόρησης. Και αυτή η εξέλιξη, η μετατροπή δηλαδή της νεανικής οργής σε μια συλλογική και με πολιτικά χαρακτηριστικά συνολική αμφισβήτηση του υπάρχοντος (που μακριά από αιτήματα διεκδίκησε τα πάντα), είχε όλους τους λόγους του κόσμου να υπάρξει, να γεμίσει τους δρόμους με οδοφράγματα, να σαμποτάρει την κανονικότητα των πόλεων, να συγκρουστεί με τις δυνάμεις καταστολής και να χλευάσει κάθε μορφή εξουσίας, τάξης και ασφάλειας.

Το γκρίζο μέλλον στο οποίο μας είχαν καταδικάσει οι ντόπιοι και ξένοι δυνάστες αυτού του τόπου (το οποίο σήμερα είναι παρόν και όλοι το βιώνουμε πολύ καλά στο πετσί μας) φαινόταν καθαρά από τότε. Δυστυχώς όμως, αυτά που εκείνες τις μέρες η νεολαία έβλεπε και ένιωθε να της πνίγουνε το μέλλον (εργασιακή αβεβαιότητα, σάπιο πολιτικό σύστημα, κρατική βία, εκφασισμός της κοινωνίας, ανέλιξη με δανεικά, αμέτρητες προσταγές και πρέπει στο όνομα της πατρίδας κ.τ.λ.) και όλα αυτά που στην πράξη αμφισβήτησε και συγκρούστηκε κατά μέτωπο, οι «μεγάλοι» δεν μπόρεσαν να τα αντιληφθούν ή δεν τόλμησαν καν να προσπαθήσουν να τα αντιληφθούν, συμπορευόμενοι με τους νέους και πολεμώντας πλάι τους για έναν καλύτερο κόσμο. Ήταν ακόμη τυφλωμένοι από το καπιταλιστικό παραμύθι αλά Ελληνικά που για χρόνια το πολιτικό σύστημα απλόχερα τους τάιζε. Έτσι, ενώ ο Δεκέμβρης του 2008 αποτελεί τη μεγαλύτερη σύγχρονη εξέγερση της νεολαίας, ταυτόχρονα αποτελεί και μια χαμένη κοινωνική επανάσταση ενός λαού που θα μπορούσε τότε να φρενάρει όλα αυτά που τα επόμενα χρόνια ακολούθησαν.

Η δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου ήταν μια στυγνή κρατική δολοφονία. Όμως ούτε η πρώτη ήταν και δυστυχώς ούτε και η τελευταία. Οι πολιτικοί διαχειριστές της εξουσίας για ακόμη μια φορά είχαν μιλήσει για ένα μεμονωμένο περιστατικό. Η πραγματικότητα όμως τους διαψεύδει. Η ρητορεία των μεμονωμένων περιστατικών δεν μπορεί πλέον να πείσει κανέναν. Από το Δεκέμβριο του 2008 μέχρι σήμερα εκατομμύρια είναι τα θύματα της κρατικής βίας: Μετανάστες και πρόσφυγες κακοποιούνται στα σύνορα, στις πόλεις και στα κέντρα κράτησης, στερούμενοι βασικά ανθρώπινα δικαιώματα. Διαδηλωτές δέχονται αστυνομική βία στις κινητοποιήσεις ενάντια στα απανωτά μνημόνια, συλλαμβάνονται και καταδικάζονται. Εργαζόμενοι και συνταξιούχοι είτε χάνουν σημαντικό μέρος του μισθού τους, είτε απολύονται με συνοπτικές διαδικασίες, χάνοντας και στις δυο περιπτώσεις τη δυνατότητα για αξιοπρεπή διαβίωση αυτών και των παιδιών τους. Απολυμένοι καταδικάζονται σε καθεστώς διαρκούς ανεργίας, με ότι μπορεί να συνεπάγεται μακροχρόνια αυτό για τη δυνατότητα επιβίωσης τους και για την ψυχική τους υγεία. Άνθρωποι απελπισμένοι και αβοήθητοι οδηγούνται στην επιλογή της αυτοκτονίας ως η έσχατη λύση λύτρωσης και διαφυγής. Όλα αυτά αποτελούν κάποιες από τις αμέτρητες όψεις της κρατικής βίας, η οποία μάλιστα είναι διαχρονική και εντείνεται συνεχώς.

Αρνούμαστε να συναινέσουμε στις προσταγές και στους εκβιασμούς των κυρίαρχων στο όνομα της επιβίωσης της χώρας. Ξέρουμε πολύ καλά πιο είναι το ταξικό μας καθήκον για το καλό της κοινωνίας και αγωνιζόμαστε χωρίς κομματικές γραμμές και αρχηγούς για να οργανώσουμε από τα κάτω την αντεπίθεση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.

Αρνούμαστε να επιτρέψουμε να νεκρώσουν οι πόλεις και τα χωριά μας από τα σύγχρονα ανθρωποφάγα τάγματα εφόδου. Ενάντια στον εκφασισμό του τόπου δημιουργούμε αντιφασιστικές ομάδες και εντείνουμε τον αγώνα ενάντια στους εχθρούς της ελευθερίας.

αντιφασίστες/αντιφασίστριες Κοζάνης

 

 

Υ.Γ. Σχόλιο στο τοπικό ειδησεογραφικό site kozan.gr το οποίο στις 30/12 ανέβασε το κάλεσμα – αφίσα της πορείας της 6^ης Δεκέμβρη στην Κοζάνη

Ο/Η Ανώνυμος λέει:

30 Νοεμβρίου 2012 εσείς 18:05

«αφήστε το παΐδι να ησυχάσει. Δεν είναι λόγια αυτά που γράφετε. Τι θα πει μπάτσοι? Ε? κάνετε εσείς νέους να είναι πιο επιθετικοί εσείς εσείς αστυνομικούς χωρίς λόγο και αυξάνετε την εγκληματικότητα με τα λεγόμενα εσείς. Ημέρα γιορτής για την Κοζάνη εσείς θα κάνετε πορεία ανεγκέφαλοι. Εύχομαι να βρέχει καταρρακτωδώς να έχει απίστευτο αέρα να πλημμυρήσουν όλα εκείνη την μέρα να μην κάνετε τίποτα ψοφίμια»

Φασίστες, συνεχίστε να μας διασκεδάζετε από τις τρύπες σας…

Σημείωση: 6 Δεκέμβρη είναι η γιορτή του Αγ. Νικολάου και η Κοζάνη έχει τοπική αργία μιας και ο Αγ. Νικόλαος είναι ο πολιούχος της πόλης.

πηγή: http://www.kozan.gr/?p=61609

 

 

Όλοι οι θύτες κυκλοφορούν ελεύθεροι ανάμεσα μας:

20/1/96, σε «σκούπα» στη Σκάλα Ωρωπού, ο αστυνόμος Διονύσης Καρακαϊδός σκοτώνει Αλβανό μετανάστη.
6/4/96, ο 25χρονος Αποστόλης Κεραμιδάς δολοφονείται από τον αστυνόμο Σάββα Αγαπίου στη Νίκαια.
14/6/96 Ο αγροφύλακας Αθανάσιος Μάτος δολοφονεί τον 20χρονο Φαντίλ Ναμπούζι, για δύο καρπούζια.
23/6/96, Ο Αναρχικός Χριστόφορος Μαρίνος, δολοφονείται από τις ειδικές δυνάμεις στην καμπίνα 53 του πλοίου «Πήγασος»
10/11/96, ο αστυνόμος της τροχαίας Δημ. Τρίμης σε μπλόκο έξω από τη Λειβαδιά σκοτώνει τον τσιγγάνο μικροπωλητή Τάσο Μουράτη που βρισκόταν ακινητοποιημένος στο έδαφος.
8/2/97, ο 19χρονος Εριόν χάνει τη ζωή του όταν «εξοστρακίστηκε» η σφαίρα από το όπλο του Μιλτιάδη Ανδρεόπουλου, των μεταβατικών αποσπασμάτων της αστυνομίας.
25/5/97, ο 28χρονος Φίλιππος Παπαδόπουλος «γαζώνεται» κυριολεκτικά από τις σφαίρες των λιμενοφυλάκων που τον καταδιώκουν γιατί πήρε για βόλτα ένα εγκαταλελειμμένο σκάφος.
3/8/97, ο 26χρονος Ηλίας Μέξης δολοφονείται από τον αστυνόμο Τσαγκράκο, γιατί οδηγούσε ανάποδα σε μονόδρομο στη Νίκαια.
18/3/98, ο 29χρονος αγρότης Ιωάννης Κεχαιτης δολοφονείται στην Καστοριά «κατά λάθος» από μεθοριακή περίπολο της ΕΛΑΣ.
2/4/98, νεκρός από σφαίρες αστυνομικού στη Θεσσαλονίκη ο 29χρονος τσιγγάνος Άγγελος Τζελάλ.
27/5/98, ο 30χρονος Ευστράτιος Κυρέλης δολοφονείται στην Ξάνθη, από αστυνομική περίπολο.
5/6/98, ο 28χρονος Μπόκαρι Μπάχο πέφτει νεκρός από «τα εκφοβιστικά πυρά» μεθοριακής περιπόλου.
Οκτώβριος ’98, πεθαίνει στα κρατητήρια του Μελιγαλά ο Πολωνός Σμπόμπεκ Μιέσιτς, καθώς η αστυνομία παρά τη ρητή εντολή της γιατρού αρνήθηκε να τον μεταφέρει σε νοσοκομείο.
23/10/98 ο 17χρονος Σέρβος μαθητής Μάρκο Μπουλάτοβιτς πυροβολείται στην καρδιά από τον αστυνόμο Βαντούλη γιατί θεωρήθηκε «ύποπτος για κλοπή».
27//1/99, ο αστυνόμος Κ. Ταολτσίδης δολοφονεί τον 23χρονο Γ. Μιγκίπη στη Θεσσαλονίκη.
13/3/99, στην Κοζάνη ο αστυφύλακας Αθανάσιος Καναβάς σκοτώνει τον Αλβανό Αρμπέν Βεζί.
16/7/99, ο Αλβανός Αρμπέν Σούφα δολοφονείται από την αστυνομία στη Φλώρινα.
16/1/00 Ο 24χρονος τσιγγάνος Θ. Βασιλόπουλος δολοφονείται από αστυνομικό στον Ασπρόπυργο.
19/1/00, ο 20χρονος Ρουμάνος Βασίλιε Ιόν δολοφονείται από αστυνομικούς στην πλατεία Βάθης.
22/2/00, ο Ρουμάνος Νικολάι Γκορέα δολοφονείται από αστυνομικό στην Πετρούπολη.
25/3/00, ο 17χρονος Νίκος Λεωνίδης, πρόσφυγας από τη τον ασφαλίτη Ατματζίδη στη Θεσσαλονίκη.
20/2/01, ο 23χρονος Μιχ. Κιβωτός πεθαίνει στις φυλακές Κορυδαλλού, έπασχε από καρδιά και μεσογειακή αναιμία αλλά οι εκκλήσεις του για μεταφορά σε νοσοκομείο αγνοήθηκαν.
24/10/01, ο αστυνομικός Γ. Τυλιανάκης δολοφονεί στο Ζεφύρι τον 21χρονο τσιγγάνο Μαρίνο Χριστόπουλο.
21/11/01, ο αστυφύλακας Γιάννης Ριζόπουλος δολοφονεί στην πλατεία Αμερικής τον 20χρονο Σέντακ Σελνίκου μετανάστη από την Αλβανία.
1/12/01, Συνοριοφύλακες πυροβολούν εναντίον δύο νεαρών Αλβανών σε παραμεθόριο χωριό της Θεσπρωτίας, ο ένας πέφτει νεκρός.
23/9/03 ο 18χρονος Αλβανός Βούλνετ Μπίτιτσι τραυματίζεται θανάσιμα από Έλληνα συνοροφύλακα όταν προσπάθησε να διασχίσει τα ελληνοαλβανικά σύνορα και τράπηκε σε φυγή.
7/5/03 «Μυστηριώδης» θάνατος του 25χρονου Αριστείδη Νεοφώτιστου στο αστυνομικό τμήμα της Νέας Φιλαδέλφειας. Το παιδί πήγε για εξακρίβωση και βγήκε σακατεμένο και νεκρό.
24/9/03 Συνοριοφύλακες που καταδίωκαν μετανάστες που είχαν περάσει τα σύνορα στην Ιεραπηγή Καστοριάς, πυροβολούν και σκοτώνουν 18χρονο Αλβανό.
9/12/03 Νεκρός από σφαίρες ειδικών φρουρών, ο 22χρονος Ηρακλής Μαραγκάκης. επειδή το αυτοκίνητο οπού επέβαινε δεν σταμάτησε σε μπλόκο των (Τ.Α.Ε) στην περιοχή Ανωγείων Ρεθύμνου.
13/1/04 O 42χρονος Μοχάμετ Χαμούτ πεθαίνει από “παθολογικά αίτια” ενώ κρατούνταν από την Αστυνομία Ρεθύμνου, με εμφανή τα σημάδια κακοποίησης και ξυλοδαρμού σύμφωνα με την ιατροδικαστική έκθεση.
13/3/04 πέθανε στα κρατητήρια του αστυνομικού τμήματος Βύρωνα όπου εκρατείτο για να απελαθεί o τριανταεξάχρονος Πολωνός Γιαντέους Κότσεβα.
21/12/04 Σε φρικτά βασανιστήρια (ξεγύμνωμα, φάλαγγα, εικονικές εκτελέσεις και άγριο ξύλο) υπέβαλε τουλάχιστον 40 Αφγανούς μετανάστες ομάδα αστυνομικών και ειδικών φρουρών – περίπου 15 – του Αστυνομικού Τμήματος του Αγίου Παντελεήμονα.
26/06/2005 O B. Kαραλευθέρης βρίσκεται απανθρακωμένος μέσα στο κελί του και ενώ ήταν δεμένος πισώπλατα με χειροπέδες!
17/11/2006 . ο κύπριος φοιτητής Αυγουστίνος Δημητρίου ξυλοκοπείται ανηλεώς από 8 αστυνομικούς με πολιτικά άνευ αιτίας. Η αστυνομία αναφέρει ότι «έπεσε και χτύπησε σε ζαρντινιέρα». Για κακή τους τύχη η κάμερα της τιβι έχει καταγράψει όλο το περιστατικό.

ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΑ ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ:
16/11/1980 Νεκροί οι Σταματίνα Κανελλοπούλου και Ιάκωβος Κουμής από ξυλοδαρμό των ΜΑΤ κατά την διάρκεια της πορείας του πολυτεχνείου
17/11/1985. Νεκρός από πισώπλατο πυροβολισμό ο 15χρονος Μιχάλης Καλτεζάς. Ο αστυνομικός Αθανάσιος Μελίστας αθωώθηκε για « δολοφονία μεν αλλά εν βρασμώ ψυχής δε».

 

Φωτογραφίες και κείμενο της “συνέλευσης ενάντια στην παραπληροφόρηση” που μοιράστηκε σε Κοζάνη και Πτολεμαϊδα τον Δεκέμβρη του 2008 μετά τα γεγονότα που προηγήθηκαν στις 2 πόλεις με αφορμή την δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου

ΑΝ ΔΕΝ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΜΕ Σ΄ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ
ΟΙ ΠΟΛΕΙΣ ΜΑΣ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΜΟΝΤΕΡΝΕΣ ΦΥΛΑΚΕΣ

Το βράδυ του Σαββάτου 6 Δεκέμβρη στα Εξάρχεια  δολοφονείται εν ψυχρώ ο 15χρονος Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος από τον ειδικό φρουρό Επαμεινώνδα Κορκομέα. Μπροστά στα έκπληκτα μάτια φίλων του και περαστικών, χωρίς καμία αιτία,  ο Αλέξης εκτελείται .Οι αστυνομικοί – δολοφόνοι μιλάνε για μια ακόμα “εξωστράκιση”, η αλήθεια όμως για μία ακόμη φορά τους διαψεύδει…

Το γεγονός μεταδίδεται αστραπιαία. Ξεκινάνε αλλεπάλληλες κινητοποιήσεις σε όλη την Ελλάδα. Η οργή είναι διάχυτη. Ο θυμός και το μένος φέρνουν την αρχή σε κάτι που θα έπρεπε να χε ξεκινήσει εδώ και καιρό… Ενάντια σε: κατάχρηση εξουσίας, σωματικούς – λεκτικούς  βασανισμούς, εξευτελισμό της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, δολοφονίες στα αστυνομικά τμήματα (βλέπε  υπόθεση Β. Καραλευτέρη στο Α.Τ. Πτολεμαΐδας), απρόκλητες σεξουαλικές παρενοχλήσεις, συνεχείς έλεγχους, διακίνηση ναρκωτικών, λαθρεμπόριο όπλων, τρομοκρατία.

Αλλά αυτή τη φορά το ποτήρι ξεχείλισε… Πλήθος κόσμου ξεχύνεται στους δρόμους όλης της χώρας για να διαδηλώσουν εναντίον της διαχρονικής καταστολής και βίας. Πραγματοποιούνται  δυναμικές διαδηλώσεις μαθητών, φοιτητών, νέων, εργαζόμενων και ανέργων έξω από αστυνομικά τμήματα. και εκφράζεται έμπρακτα η γενικευμένη κοινωνική οργή.

Τα γεγονότα όπως εξελίχθησαν σε Κοζάνη και Πτολεμαΐδα:

Σάββατο 6/12
Με τη γνωστοποίηση της δολοφονίας του 15χρονου Αλέξη, 15 περίπου άτομα  συγκεντρώνονται στην κεντρική πλατεία Κοζάνης όπου αναρτιέται πανό καταγγελίας της δολοφονίας του 15χρονού μαθητή. Φωνάζονται συνθήματα ούτως ώστε να κινητοποιηθούν τα αντανακλαστικά και πάνω από όλα η συνείδηση του κόσμου.

Κυριακή 7/12
Στην κεντρική πλατεία της Κοζάνης συγκεντρώνονται περίπου 100 άτομα και πραγματοποιούν δυναμική πορεία στους κεντρικούς δρόμους. Κατά τη διάρκεια της διαδήλωσης ακούγονται και γράφονται συνθήματα. Η πορεία καταλήγει στην Γεν. Αστυνομική Δ/νση Δ. Μακεδονίας όπου η αποφασιστικότητα του κόσμου που συμμετέχει αναγκάζει τους παρατεταγμένους μπάτσους να υποχωρήσουν σπάζοντας έτσι τον αποκλεισμό του δρόμου που βρίσκεται το Τμήμα. Στη συνέχεια γράφονται συνθήματα έξω από το τμήμα. Ο κόσμος αποχωρεί συντεταγμένα φωνάζοντας συνθήματα.

Δευτέρα 8/12
Το πρωί μαθητές από όλη την Κοζάνη μαζεύονται έξω από το Α.Τ. όπου και ακούγονται οργισμένα συνθήματα από τα παιδιά. Οι μπάτσοι κάνουν αυτό που έχουν μάθει να κάνουν καλά εδώ και τόσα χρόνια: επιτίθενται και προσαγάγουν μαθητές στο τμήμα…

Το απόγευμα της ίδιας μέρας πραγματοποιείται μικροφωνική παρέμβαση στη κεντρική πλατεία. Ακολουθεί αυθόρμητη πορεία 300 ατόμων στο κέντρο της πόλης με επιθετικά χαρακτηριστικά. Δεν ήταν μόνο η εν ψυχρό εκτέλεση του 15χρονου, ήταν και η συσσωρευμένη οργή για την καταστολή και την αστυνομική αυθαιρεσία που υφιστάμεθα καθημερινά κόντρα στην υποκρισία μέρους της κοινωνίας που δείχνει πλήρη ανοχή στην κρατική βαρβαρότητα. Η πορεία καταλήγει για ακόμα μια φορά στην Γεν. Αστυνομική Δ/νση Δ. Μακεδονίας. Σε ένδειξη έμπρακτης διαμαρτυρίας για την χυδαιότητα και τη σαπίλα που διέπει ολόκληρο το σώμα της αστυνομίας, ο κόσμος έρχεται σε αντιπαράθεση με τους αστυνομικούς. Η αμείλικτη απάντηση των ΜΑΤ έρχεται με δακρυγόνα  και βόμβες κρότου-λάμψης. Για 4 ώρες το κέντρο της πόλης γίνετε πεδίο συγκρούσεων νέων και Μ.Α.Τ. Πραγματοποιούνται 15 συλλήψεις μαθητών και φοιτητών. Οι περισσότεροι από αυτούς συνελήφθησαν στο Νοσοκομείο Κοζάνης!!! (με την άριστη συνεργασία ιατρικού προσωπικού και ασφάλειας) όπου βρέθηκαν είτε ως τραυματίες, είτε για να βοηθήσουν τραυματισμένους διαδηλωτές. Ένας από τους 15 συλληφθέντες σοβαρά  τραυματισμένος  διακομίστηκε στην Αθήνα έτσι ώστε να του προσφερθούν απερίσπαστα οι απαραίτητες ιατρικές υπηρεσίες. Αρκετοί συλληφθέντες ξυλοκοπήθηκαν άγρια από Μ.Α.Τ. και ασφαλίτες. Την επόμενη μέρα το πρωί αφήνονται όλοι ελεύθεροι με τηλεφωνική εντολή εισαγγελέα. Ενδεικτικό της γενικευμένης αυθαιρεσίας που λαμβάνει χώρα αυτές τις μέρες και στην Κοζάνη είναι το γεγονός ότι οι κατηγορίες τους ειπώθηκαν προφορικά χωρίς ούτε ακόμη και τώρα να έχει σχηματιστεί δικογραφία για κανέναν από αυτούς…

Τρίτη 9/12
Το βράδυ πλήθος οργισμένων μαθητών και νεολαίων, συγκεντρώνεται στην πλατεία της Κοζάνης. Μετά από μικροσυμπλοκές με τα Μ.Α.Τ. η πλατεία περικυκλώνεται από άντρες της ασφάλειας. Τελικός απολογισμός 37 προσαγωγές, κυρίως μαθητές που απλά βρέθηκαν στην ευρύτερη περιοχή του κέντρου όταν οι μπάτσοι πραγματοποιούσαν την “επιχείρηση σκούπα”. Για 19 εξ αυτών σχηματίζεται δικογραφία. Οι περισσότεροι αντιμετωπίζουν σοβαρές κατηγορίες σε βαθμό κακουργήματος. Για σχεδόν 24 ώρες οι συλληφθέντες δεν είχαν καμία επαφή με γονείς και δικηγόρους. Τελικά, μετά από ένα όργιο ξυλοδαρμών, απειλών και απομόνωσης στο Α.Τ Κοζάνης την Παρασκευή 12 Δεκέμβρη με σύμφωνη απόφαση εισαγγελέα και ανακριτή τρία άτομα προφυλακίζονται και βρίσκονται ήδη στις φυλακές Γρεβενών.

Τετάρτη 10/12
Στην κεντρική πλατεία Πτολεμαΐδας πραγματοποιείται συγκέντρωση και στη συνέχεια πορεία μαθητών που καταλήγει στο Α.Τ. Πτολεμαΐδας. Η οργή των παιδιών ξεχειλίζει εναντίον των δολοφόνων-αστυνομικών: αυγά, νεράντζια αλλά και πέτρες εκσφενδονίζονται εναντίων του κτιρίου του τμήματος. Αφού η πορεία έχει τελειώσει, και οι μαθητές κατευθύνονται προς την κεντρική πλατεία, οι μπάτσοι πραγματοποιούν μέσα από τον σορό του πλήθους 12 προσαγωγές, η πλειοψηφία εξ  αυτών μικροί μαθητές. Επτά άτομα (5 μαθητές και 2 ενήλικες) κατηγορούνται για αντίσταση, διακεκριμένη φθορά και εξύβριση. Τελικά με την διαδικασία του αυτοφώρου και μέσα σε ένα κλίμα κρατικής τρομοκρατίας οι δυο ενήλικες δικάζονται και καταδικάζονται σε 18 και 8 μήνες αντίστοιχα με αναστολή.

Όλες αυτές τις μέρες ο κρατικός μηχανισμός όπως σε όλη την επικράτεια έτσι και εδώ ξεγυμνώθηκε και φάνηκε περίτρανα το πραγματικό του πρόσωπο. Εισαγγελείς και Αστυνομικοί προϊστάμενοι πιασμένοι χέρι-χέρι σε μια μοναδική επιχείρηση καταστολής και καταπάτησης στοιχειωδών δικαιωμάτων, 14χρονοι μαθητές κρατήθηκαν στο τμήμα για πάνω από 24 ώρες,  σωματική και ψυχολογική βία ασκήθηκε στους συλληφθέντες για να αποσπαστούν ψευδείς καταθέσεις,  δεκάδες μπάτσοι όλων των είδων στα δικαστήρια Κοζάνης σε ένα σόου χουντικών καταβολών όπου ακόμη και γονείς συλληφθέντων μαθητών προπηλακίστηκαν, συνοριοφύλακες με πολιτικά εκτελούσαν χρέη ασφάλειας, γιατροί αρνήθηκαν να υπογράψουν εκθέσεις ξυλοδαρμών, καταστρατήγηση του ιατρικού απορρήτου.

Τα τελευταία χρόνια βιώνουμε την αστυνομική αυθαιρεσία και καταστολή δίχως όρια, αρχή και τέλος. Με το δεκανίκι της εξουσίας -τους δημοσιογράφους- να παίζουν το ρόλο του φερέφωνου χειραγωγώντας συνειδήσεις, με την εφαρμογή του τρομονόμου, με τον εξευτελισμό κάθε πτυχής της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, με τον κατακερματισμό της υπόστασης μας,  με την υποβίβαση της οντότητας μας και αντί της αναγωγής της στο ότι πιο μοναδικό, την μείωση της σε ότι πιο αναλώσιμο-καταναλωτικό. Φτάσαμε στο χθες της Παρασκευής 5/12 που όλα αυτά ήταν κανόνες  για να κινηθείς σε αυτή την κοινωνία.

Όλα αυτά όμως από το βράδυ του Σαββάτου 6/12 έδειξαν ότι μπορεί να αλλάξουν όταν αποφασίσαμε να ενώσουμε το εγώ στο εμείς, το μόνος στο αλληλέγγυος, το χώρια στο μαζί, όταν αποφασίσαμε να ξεδιπλώσουμε  την  ατομική οργή στο κουβάρι της κοινωνίας με υπερβατικούς και εξεγερσιακούς ορούς συλλογικά…

ας ενώσουμε τις μοναδικότητες μας σε ένα ελεύθερο αύριο

συνέλευση ενάντια στην παραπληροφόρηση