Στις 28 Δεκέμβρη ο εργάτης Νίκος Καραστογιάννης 38 ετών (υπάλληλος της ΔΕΗ μόλις από το 2010), κάτοικος Πτολεμαϊδας, βρέθηκε αναίσθητος (βαριά χτυπημένος στο κεφάλι) στο δάπεδο ανάμεσα από τις ερπύστριες εκσκαφέα του Ορυχείου Νοτίου πεδίου όπου εργαζόταν ως κατευθυντής. Λίγες μέρες μετά ο εργάτης υπέκυψε στα τραύματα του σε νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης . Την ώρα του ατυχήματος δεν υπήρχε δεύτερο άτομο (εκτός από τους δυο χειριστές του εκσκαφέα που δεν έχουν οπτική επαφή με τον κατευθυντή) όπως ορίζουν οι κανονισμοί και είναι αναγκαίο να υπάρχει λόγω της φύσης της εργασίας και το τεράστιο μέγεθος του εκσκαφέα (4.000 τόνους μηχάνημα).
Με αφορμή το τελευταίο εργατικό δυστύχημα, το μεσημέρι του Σαββάτου 5 Γενάρη, πραγματοποιήθηκε στην κεντρική πλατεία της Πτολεμαϊδας παρέμβαση με μοίρασμα κειμένων, πανό και ταμπλό σχετικά με τις συνθήκες εργασίας στα εργοστάσια και τα ορυχεία της ΔΕΗ στην περιοχή. Τα δυο κείμενα της παρέμβασης διαβαστήκαν και στον τηλεβόα της παρέμβασης.
Ακολουθούν τα 2 κείμενα της παρέμβασης και φωτογραφίες:
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ, ΜΗΝ ΕΧΕΤΕ ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ!
ΚΡΑΤΟΣ-ΔΕΗ ΚΙ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΝ ΕΡΓΑΤΕΣ!
Άλλο ένα εργοδοτικό έγκλημα , αυτήν την φορά στα ορυχεία – κάτεργα του νοτίου πεδίου. Ένας ακόμη <<καλοπληρωμένος>> εργαζόμενος θυσία στο βωμό της παραγωγής ενέργειας! Πρίν από 10 ακριβώς μέρες στις 27 Δεκεμβρίου ξημερώματα, 38χρονος συμπολίτης μας Ν.Κ. τεχνίτης ορυχείων τραυματιζόταν θανάσιμα στον εργασιακό του χώρο.
Αμέσως οι πυροσβέστες της ανθρώπινης οργής, εργατοπατέρες και λοιπά ξεπουλημένα συνδικάτα, βάζοντας σε λειτουργία τον καλλωπιστικό για το κράτος και τα αφεντικά ρόλο τους, αρκέστηκαν στο γνωστό <<συλλυπητήριο>> τροπάριο, απαιτώντας από τη ΔΕΗ καλύτερες συνθήκες εκμετάλλευσης. Δεν τόλμησαν καν να αναφέρουν ότι το κράτος και αφεντικά είναι οι φυσικοί υποστηρικτές – θεματοφύλακες της λογικής του κέρδους. Λογικής, που είναι υπεύθυνη για τα δεινά της κοινωνίας και της αντιανθρώπινης συμπεριφοράς.
Μέσα σε αυτήν την εξουσιαστικά δομημένη κοινωνία, είναι ουτοπία να πιστεύουμε ότι το τέλος των δεινών μας θα έρθει με τη μεταρρύθμιση. Κράτος και αφεντικά δεν εξανθρωπίζονται. Αυτό, εξάλλου, αποδεικνύεται χρόνια τώρα από τη λειτουργία της ΔΕΗ. Είναι Ανώνυμη Εταιρία, διοικείται από ακριβοπληρωμένους τεχνοκράτες και κύριο μέλημα της είναι η κερδοφορία, με παράλληλη μείωση του εργασιακού κόστους. Η εφαρμογή αυτού του νεοφιλελεύθερου διοικητικού μοντέλου, δηλαδή η επίτευξη του μεγαλύτερου δυνατού κέρδους με το μικρότερο δυνατό κόστος, σημαίνει κυρίως 6 πράγματα :
- Περιστολή των προσλήψεων
- Εντατικοποίηση της εργασίας
- Εκχώρηση όλο και μεγαλύτερου κομματιού πάγιων και λειτουργικών εργασιών της ΔΕΗ σε εργολάβους
- Εξοντωτικά ωράρια
- Ελλιπής επάνδρωση συνεργείων και ελλιπής εκπαίδευση προσωπικού
- Μη τήρηση στοιχειωδών κανόνων ασφαλείας
Η εφαρμογή αυτού του μοντέλου δεν αφορά μονάχα το ανθρώπινο δυναμικό της ΔΕΗ. Αφορά εξίσου και τον πάγιο εξοπλισμό της επιχείρησης. Πεπαλαιωμένα μηχανήματα, φορτηγά, λοιπός εξοπλισμός, αλλά και ολόκληρες μονάδες παραγωγής έχουν κατά πολύ ξεπεράσει τον προσδόκιμο χρόνο ζωής τους, με αποτέλεσμα να κινδυνεύει ακόμα περισσότερο η σωματική ακεραιότητα των εργαζομένων. Στη ΔΕΗ σήμερα άνθρωποι και μηχανές δουλεύουν στα όρια τους μέχρι τελικής … πτώσεως.
Η μείωση, λοιπόν, του προσωπικού, ο πεπαλαιωμένος εξοπλισμός και η εντατικοποίηση της εργασίας είναι το δυσμενές περιβάλλον, μέσα στο οποίο εργάζονται πλέον οι μόνιμοι υπάλληλοι της ΔΕΗ. Για δε τους εργολαβικούς, να τι ισχύει : Ανασφάλιστη και κακοπληρωμένη εργασία, ωράρια λάστιχο – χωρίς συμβάσεις αναγκαστικές και απλήρωτες υπερωρίες, καθυστέρηση πληρωμών, εργοδοτική τρομοκρατία. Με δύο λέξεις : σύγχρονο δουλεμπόριο. Και οι εργαζόμενοι με συμβάσεις ορισμένου χρόνου; Ε, αυτοί είναι εργάτες μιας χρήσης, ή πολλών χρήσεων μικρής διάρκειας. Είναι τα θύματα ενός πελατειακού-κομματικού μηχανισμού , που ανταλλάσει προσδοκίες μονιμοποίησης για μικροπολιτικά και προσωπικά οφέλη των διαφόρων τοπικών πολιτικάντηδων και παραγοντίσκων.
Έτσι, λοιπόν, εργάτες σακατεύονται και σκοτώνονται και κανείς δεν υφίσταται την παραμικρή συνέπεια. Αντί να αναδειχτούν οι δολοφονικές πράξεις και παραλείψεις της ΔΕΗ και των εργολάβων γίνεται αναφορά σε κάποιο ‘’ανθρώπινο λάθος ‘’. Με αυτόν τον τρόπο προστατεύονται οι πραγματικοί υπεύθυνοι και οι ευθύνες επιστρέφονται στους ίδιους τους εργαζόμενους, ακόμα και όταν αυτοί έχουν σκοτωθεί.
Να μην ξαναμιλήσουμε για τα συμβιβασμένα γραφειοκρατικά συνδικάτα και τους πούρους εργατοπατέρες τους. Είναι και οι ίδιοι φορείς της ίδιας εξουσίας αφού απολαμβάνουν ειδικά προνόμια και ανταλλάσσουν διαφόρων ειδών εξυπηρετήσεις με τ ’αφεντικά τους.
Κι ενώ η καταπάτηση στοιχειωδών εργατικών δικαιωμάτων, οι τραυματισμοί και οι δολοφονίες εργατών στη ΔΕΗ είναι πλέον καθημερινότητα όχι μόνο η τοπική κοινωνία , αλλά και οι ίδιοι οι εργαζόμενοι μοιάζουν να έχουν αποδεχτεί μοιρολατρικά αυτήν την κατάσταση ως κάτι φυσιολογικό και αναπόφευκτο. Εγκλωβισμένοι οι περισσότεροι στη λογική της εξατομίκευσης, ανέχονται άλλοι να αποφασίζουν για αυτούς, χωρίς αυτούς.
Ο διαχωρισμός εξάλλου των εργαζομένων σε διάφορες κατηγορίες και η γενικευμένη εξατομίκευση της κοινωνίας ευνοεί τη διάσπαση και τον κατακερματισμό της εργατικής τάξης . Αυτό ευνοεί τα μέγιστα τους γδάρτες των ονείρων μας. Να γιατί πρωταρχικό ζητούμενο, ειδικά στην πολύπαθη περιοχή μας, είναι η από κοινού δράση εργαζομένων και τοπικής κοινωνίας ενάντια σε ΔΕΗ εργολάβους, αφεντικά, και κάθε λογής επαγγελματίες διαμεσολαβητές των ζωών μας.
Ζητούμενο είναι το πέρασμα από κάθε είδους κομματική ή συντεχνιακή λογική στην ταξική αλληλεγγύη.
- ΝΑ ΑΝΑΖΩΠΥΡΩΣΟΥΜΕ ΤΩΡΑ ΤΙΣ ΕΣΤΙΕΣ ΤΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ-ΤΑΞΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΑΦΕΝΤΙΚΑ.
- Ο ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΜΙΣΘΩΤΗ ΣΚΛΑΒΙΑ, ΕΙΝΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ.
- ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ-ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
ΝΑ ΜΗ ΖΗΣΟΥΜΕ ΣΑ ΔΟΥΛΟΙ
Αναρχικές/οι
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΤΥΧΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΤΥΧΗΜΑ
Παρασκευή 28/12/12 και ένας ακόμη εργάτης πέφτει νεκρός, στα ορυχεία της ΔΕΗ. Μία ακόμη ανθρώπινη ζωή θυσιάζεται στο βωμό της συσσώρευσης των κερδών για μια τεράστια εταιρεία. Γρήγορα, όλα τα ΜΜΕ και τα ανεπίσημα τσιράκια των εργοδοτών και των αφεντικών σπεύδουν να μας ενημερώσουν, πως πρόκειται για εργατικό ‘’ατύχημα’’, προκειμένου να κουκουλώσουν μία ακόμη δολοφονία του κεφαλαίου. Προτού βγει οποιοδήποτε πόρισμα, αφήνουν φήμες και εικασίες, για να κατευνάσουν την δίκαιη οργή των εργατών για τον χαμό του συναδέλφου τους. Δεν τρέφουμε καμία αυταπάτη πως οι επίσημες κρατικές δομές θα συμμαζέψουν για μια ακόμη φορά τα ασυμμάζευτα για να αποφευχθεί μία ευρεία ταξική σύγκρουση. Φυσικά, δεν υπάρχουν ατυχήματα, παρά μόνο δυστυχήματα, τα οποία εξυπηρετούν συγκεκριμένους σκοπούς.
Η λίστα με τους νεκρούς της ΔΕΗ είναι πολύ μεγάλη και έχει γραφτεί με το αίμα των εργατών. Έτσι, άλλωστε επιτάσσει η βιομηχανική παράδοση του κεφαλαίου. Ο φόνος ή το σακάτεμα ενός εργάτη, αποτελούν έναν ακόμη αριθμό στους στατιστικούς δείκτες των επιχειρήσεων και μία ακόμη δικαστική μάχη για όσο το δυνατόν λιγότερα ‘’έξοδα’’ σε αποζημιώσεις. Στον κόσμο του κεφαλαίου, άλλωστε, τα πάντα μετριούνται σε χρήμα και είναι αυτονόητο πως εάν τα μέτρα ασφαλείας κοστίζουν περισσότερο από τις αποζημιώσεις για ανθρώπινες ζωές τότε θα προτιμηθούν οι δεύτερες. Όσο, σκληρό και αν φαίνεται ο καπιταλισμός είναι αμείλικτος και τα εργατικά δυστυχήματα αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας του.
Στα πλαίσια αυτά έρχονται και οι εργατοπατέρες, πιστοί στον αέναο ρόλο τους, αυτού της κατάσβεσης της λαϊκής αγανάκτησης και της διεκδίκησης καλύτερων συνθηκών εκμετάλλευσης. Με μία συστηματική προπαγάνδα, προσπαθούν να μας πείσουν ότι με καλύτερους νόμους και με πιο ‘’δίκαιες ‘’ μεταρρυθμίσεις θα εξανθρωπιστεί το κεφάλαιο, τα αφεντικά και οι εργοδότες και έτσι θα αλλάξει ολοκληρωτικά η φύση της σημερινής εξουσίας.
Φυσικά, δεν είναι αθέμιτο, να διεκδικούνται καλύτερες συνθήκες εργασίας, μέσα στον καπιταλισμό. Αθέμιτο, όμως, είναι να περιοριζόμαστε εκεί και να μην στοχεύουμε στην ρίζα του προβλήματος. Αθέμιτο είναι να αφήνουμε κάθε λογής κομματόσκυλο, να μας αντιπροσωπεύει και να υπονομεύει τα συμφέροντα μας στα πλαίσια ενός ιεραρχικού συνδικάτου. Αθέμιτο είναι να καθόμαστε με σταυρωμένα χέρια, την ώρα που μαίνεται ένας ταξικός πόλεμος, που καθημερινά σκοτώνει κάποιον από μας.
Εάν θέλουμε θεμιτές λύσεις στα προβλήματα μας, οφείλουμε να αυτό-οργανωθούμε με οριζόντιες αντι-ιεραρχικές δομές για να διεκδικήσουμε επιτέλους μία αξιοπρεπή ζωή. Οφείλουμε να συγκρουστούμε με κάθε λογής εκμεταλλευτή αφεντικό και εργοδότη που καρπώνεται την υπεραξία της μισθωτής σκλαβιάς και να απαλλοτριώσουμε όλον αυτόν τον πλούτο που κάποιοι έχουν συσσωρεύσει από το αίμα και τον ιδρώτα μας.
ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ-ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
Αναρχικές/οι
