Είναι αδύνατο να εξηγήσουμε το φασιστικό φαινόμενο μόνο με τα δεδομένα της κοινωνιολογίας και της πολιτικής οικονομίας. Σίγουρα στον φασίστα υπάρχει και μια πλευρά καθαρά ψυχολογική, μας αρέσει δεν μας αρέσει ο Βίλχελμ Ράιχ. Η άρνηση της ψυχολογίας εδώ είναι εκ του πονηρού: Κάπου βαθιά ή λιγότερο βαθιά μέσα μας πρέπει να κοιμάται ένα φασιστάκι, που το στρίμωξαν εκεί μυριάδες ευνουχισμοί και αποστερήσεις, αρχής γενομένης από τη σεξουαλική αποστέρηση, όπως θέλει να πιστεύει ο Ράιχ, και μαζί-του και ο υπογραφόμενος, που δε θα πάψει να θεωρεί και τον μικρομεσαίο και τον προλετάριο και τον αστό φασίστα σαν ανθρώπους ολικά ευνούχους: Πνευματικά, νοητικά, συναισθηματικά, ενστικτικά.

Continue reading ΤΟ ΤΕΡΑΣ →

Δείτε ολόκληρη την ταινία εδώ:

http://www.youtube.com/watch?v=qJw6ha57btk

Η διαδικασία ενσωμάτωσης ενός ανένταχτου στο ποτάμι της επανάστασης, η περαιτέρω βασανιστική δυσκολία του να ενταχθεί σε ένα συγκεκριμένο ρυάκι (“πώς” και “πόσο” θα επαναστατήσει) και η κυριολεκτικά τραγική μοίρα του μετά την κατάσβεση, με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο, της επαναστατικής φλόγας: αυτές είναι οι κοινές συνιστώσες της προβληματικής του Ken Loach, από τις οποίες διαμορφώνονται τόσο το The Wind that Shakes the Barley– το οποίο του χάρισε τον Χρυσό Φοίνικα πριν από λίγες ημέρες – όσο και το Γη και Ελευθερία (1995). στο δεύτερο, μάλιστα, η μυθοπλασία του Loach δεν ξετυλίγεται ευθέως… μέσα στη μηχανή του χρόνου, αλλά ενεργοποιείται μόνο μέσα από τη μίνι έρευνα μιας έφηβης κοπέλας στο “εδώ και τώρα”. Πρόκειται για την εγγονή ενός Βρετανού κομμουνιστή (Ian Hart), ο οποίος ταξίδεψε μέχρι την Ισπανία για να συμπαραταχθεί με τους αντιφρανκικούς αγωνιστές. Καθώς η αφανής πρωταγωνίστρια (θα την ξαναδούμε ελάχιστες φορές μέσα στην ταινία) του Γη και Ελευθερία ψαχουλεύει τα σεντούκια του νεκρού παππού της, ανακαλύπτει αποκόμματα εφημερίδων, τσακισμένες φωτογραφίες και λαχανιασμένες επιστολές – κι εμείς ταξιδεύουμε μαζί της στην Ισπανία του 1936, έχοντας υποπτευθεί πού το πάει ο γερο-Ken.

Continue reading Γη και ελευθερία – η ταινία →