Με το photochop ή χωρίς…

Η ώρα εκείνη δεν θ’ αργήσει….

 

Δεν θα χρειάζεται το Photoshop για να τους αναγνωρίσουμε

γιατί …εκεί απέναντι …

θα ‘ναι όλα τα παιδιά, που ίσως δεν θα ‘ναι πεινασμένα

μα σίγουρα θ’ αρνηθούν να πεθάνουν από ανία….

όλα τα παιδιά που θ’ αρνηθούν να ζήσουν σ’ έναν κόσμο

που τους έταξε ψεύτικη ελευθερία και μια υποδουλωμένη ζωή,

ζευγαρωμένη με ψυχοφάρμακα,

όλα αυτά τα παιδιά που δεν τα τραγουδήσαμε,

σαν τα καλύτερα παιδιά που κουράστηκαν και γύρισαν στο σπίτι,

αλλά τάχθηκαν εκεί που η «κούραση» είναι άγνωστη λέξη,

όπως και ο δρόμος για την ελευθερία που επέλεξαν.

Ποιος σταματάει τα όνειρα στα 20;

Σίγουρα όχι η φυλακή.

Μόνο το χώμα.

Στο ψαχνό λοιπόν πρέπει να  ρίξετε. Προσοχή όμως,

γιατί  εκεί  απέναντι θα είναι  και τα δικά σας παιδιά.

Όσα δεν έχετε ακόμα ευνουχίσει…

“Μην χτυπάτε τον γιατρό, δεν είναι δικός μας!!!”

Ελεύθερος Κοινωνικός Χώρος – NOSOTROS