Μετά και το πρόσφατο δημοσίευμα της φυλλάδας “Πρώτο Ψέμα” για τον προσηλυτισμό νεαρών στην Αναρχία και κατά προέκταση στην τρομοκρατία, είναι πια επιτακτική η ανάγκη να αναχαιτισθεί ο κίνδυνος που μας απασχολεί όλους. Διότι το θέμα που καίει όλους τους γονείς δεν είναι ο βιοπορισμός, το ενοίκιο ή το δάνειο που τρέχει, οι λογαριασμοί που καταφθάνουν συνεχώς και το γενικότερο αίσθημα ανασφάλειας για το μέλλον. Το πραγματικό πρόβλημα για κάθε ελληνική οικογένεια είναι μήπως το παιδί τους γίνει αναρχικός.

Σας παραθέτουμε λοιπόν 5+1 ενδείξεις, για να γνωρίζει ο κάθε γονέας εάν το παιδί του έχει πέσει στην Αναρχία.

1. Προβλήματα στις κοινωνικές σχέσεις:

Εάν παρατηρήσετε ότι το παιδί σας δείχνει μια αδικαιολόγητη ευαισθησία για τα προβλήματα άλλων ανθρώπων, ακόμη κι αγνώστων, είναι μάλλον ώρα να ανησυχήσετε. Έχει παρατηρηθεί πως τα παιδιά που έχουν λάβει τον χαρακτηρισμό του “αναρχικού” δείχνουν 5-6 φορές περισσότερο ενδιαφέρον για τον “άλλον” σε σχέση με τα φυσιολογικά παιδιά. Τις περισσότερες φορές, μάλιστα, φτάνουν στο σημείο να παραβλέπουν βασικές διαφορές που διατηρούν με άλλους ανθρώπους, όπως η εθνικότητα και το φύλο.

Continue reading Μήπως το παιδί σας είναι αναρχικός; →

Στις 1 Φλεβάρη, μετά από καταδίωξη της δημοτικής αστυνομίας μεταναστών μικροπωλητών που βρίσκονταν στο Θησείο, πάνω από το σταθμό του ΗΣΑΠ, οι δημοτόμπατσοι εγκλωβίζουν έναν από αυτούς και στην προσπάθειά τους να του πάρουν την πραμάτεια του, ο μετανάστης βρίσκεται στις γραμμές του τρένου, πέφτοντας από  ύψος 7 μέτρων όπου και πεθαίνει ακαριαία. Πρόκειται για τον BABAKAR NDIAYE, 38 ετών από τη Σενεγάλη.

Ήταν η δεύτερη δολοφονία μετανάστη μέσα σε διάστημα δύο μόλις εβδομάδων, καθώς είχε προηγηθεί στις 17 Ιανουαρίου στα Πετράλωνα αυτή του Saxtzat Loukman, πακιστανού εργάτη που δολοφονήθηκε από χρυσαυγίτες.

Η δολοφονία του Babacar ήταν ευθεία συνέπεια της πολιτικής του Δήμ(ι)ου Αθηναίων. Όχι μόνο γιατί οι δολοφόνοι ήταν δημοτόμπατσοι, αλλά γιατί είναι ευθεία συνέπεια της πολιτικής του Καμίνη για την «καθαρή Αθήνα»: μια πόλη εκκαθαρισμένη από κάθε πηγή ζωής και δημιουργίας, χωρίς μετανάστες, χωρίς καταλήψεις, γεμάτη μπάτσους, παραδομένη στα χέρια και την πολιτική των φασιστών. Και δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι ο Babacar ήταν ένας από τους μετανάστες μικροπωλητές της ΑΣΟΕΕ που το τελευταίο διάστημα, και μετά τις ανηλεείς επιθέσεις των μπάτσων στη σχολή τον τελευταίο 1,5 χρόνο, προσπαθούσε να βρει μια γωνία της πόλης για να βγάλει ένα γλισχρό μεροκάματο.

Η μηχανή του θανάτου δεν στοχοποιεί βέβαια μόνο μετανάστες, αλλά τις ζωές όλων μας. Γιατί η φτώχεια, η ανεργία, η έλλειψη ασφαλιστικής κάλυψης, αφορά εμάς και όχι κάποιους άλλους. Γιατί οι αγώνες συνδέονται και είναι η αλληλεγγύη το νήμα που τους ενώνει. Γιατί ήρθε η ώρα να τελειώνουμε με τον φασισμό κάθε είδους -του Καμίνη, της τρόικας, της κυβέρνησης, της Χρυσής Αυγής.

κοινοί αγώνες ντόπιων και μεταναστών

Πορεία

Πέμπτη 14 Φεβρουαρίου, 17.00, Θησείο

συνέλευση πλ. Βικτωρίας

ακολουθεί η αφίσα της πορείας:

Continue reading Κράτος και παρακράτος δολοφονούν – Πορεία →

Όταν χρεώνουν γενιές ολόκληρες μόνο και μόνο για να ανακεφαλαιοποιήσουν τις ατμομηχανές του καπιταλιστικού παρασιτισμού δεν μας κάνουν εντύπωση οι πανηγυρισμοί της αστυνομίας για τη σύλληψη των (κατα την ορολογία της) “υπόπτων για ληστεία” τραπεζών.
Όταν χιλιάδες κρατούμενοι βρίσκονται σακατεμένοι ή δολοφονημένοι είτε γιατί “αντιστάθηκαν κατά τη σύλληψη”, είτε γιατί “έπεσαν στο μπάνιο”, είτε γιατί “αυτοτραυματίστηκαν” θεωρούμε γελοίο θέατρο τη δήθεν έκπληξη και ανατριχίλα των καθεστωτικών μπροστά στις φωτογραφίες των 4 ξυλοκοπημένων αναρχικών.

Όταν κάποιοι μαφιόζοι όπως οι φασίστες είναι στη δούλεψη του κράτους είναι λογικό ούτε φωτογραφίες τους να δημοσιεύονται, ούτε πολύς ντόρος να γίνεται ακόμα και όταν τους πιάνουν επ”αυτοφώρω να σφάζουν μετανάστες (Πετράλωνα Ιανουάριος 2013), ακόμα και όταν τους βρίσκουν 60 έτοιμες βόμβες, μία εκ των οποίων σκάει στα χέρια και σκοτώνει το βομβιστή (Σπάρτη, Αύγουστος 2012) ή βαρύ οπλισμό και εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ στα χέρια παραστρατιωτικών συμμοριών (Καβάλα, Ιούλιος 2012), ή πιστόλια, σουγιάδες και κουκούλες (Κόρινθος, Φλεβάρης 2013), για να αφήσουμε να μιλήσουν τα γεγονότα. Είναι ζήτημα κοινής λογικής άρα επιβίωσης για το καθεστώς να προστατεύει τους φίλους του και να χτυπά τους εχθρούς του.

Continue reading Για τους 4 αναρχικούς που αιχμαλωτίστηκαν για την υπόθεση της Κοζάνης →