Μια πολύ ενδιαφέρουσα προσέγγιση κατά την άποψή μου, αξίζει να διαβαστεί

Α. Ποιος είναι ο στόχος της επίθεσης στις καταλήψεις

Ενώ οι επιχειρήσεις της αστυνομίας ενάντια στους κατειλημμένους χώρους συνεχίζονται, είναι αναγκαίο, αναγκαίο με όρους έκτακτης ανάγκης, δηλαδή με όρους ιστορικής αναγκαιότητας, να συζητήσουμε συλλογικά και να συζητήσουμε πολύ, πάνω σε μερικά κεντρικά ερωτήματα, που μας βάζει η συγκυρία. Το θεμελιώδες ερώτημα, πάνω στο οποίο πρέπει να προβληματιστούμε είναι απλό: ποιος είναι ο συγκεκριμένος σχεδιασμός του κράτους σήμερα αναφορικά με τους κατειλημμένους χώρους; Δηλαδή γιατί επιτίθεται το κράτος στις καταλήψεις και γιατί αυτό συμβαίνει τη συγκεκριμένη περίοδο.

Αν θέλουμε να κρατήσουμε τα μυαλά μας μέσα στο κεφάλι μας, πρέπει να παραδεχτούμε ότι η απάντηση σε ένα τέτοιο ερώτημα, ενώ το κρατικό σχέδιο εξελίσσεται, είναι επισφαλής, με την έννοια ότι δεν έχουμε μια πλήρη εικόνα αυτών των σχεδιασμών. Για παράδειγμα το μείζων ερώτημα κατά τη γνώμη μας είναι αν το κράτος θα περιοριστεί στα κατειλημμένα κτίρια που αφορούν το κέντρο της Αθήνας, και κάποιων επαρχιακών πόλεων, δηλαδή σε καταλήψεις που βρίσκονται μακριά από γειτονιές, ή αν θα τολμήσει μια γενικευμένη επίθεση στις δομές του ανταγωνιστικού κινήματος: αρχικά με εκκένωση όλων των καταλήψεων και στη συνέχεια με πρεσάρισμα όλων των άλλων δομών (στέκια, κλπ).

Continue reading Με την πλάτη στον τοίχο, μπορεί η κριτική να σπάσει τούβλα; →