ΤΙ ΕΓΙΝΕ; ΔΥΣΚΟΛΕΥΟΜΑΣΤΕ;…

 

Του Ν. ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΥ*
Χτες ο «Ρ» υπενθύμισε (αλήθεια, το είχαν ξεχάσει;…) το απόρρητο έγγραφο της ίδιας της Αστυνομίας, με ημερομηνία 10/12/1999, που αναφέρεται στις διασυνδέσεις και στις σχέσεις της… Αστυνομίας με τη Χρυσή Αυγή.

Στο έγγραφο, μεταξύ άλλων, αναφέρεται ότι:
«β) Η οργάνωση (σ.σ.: η Χρυσή Αυγή) διατηρεί πολύ καλές σχέσεις και επαφές με εν ενεργεία αξιωματικούς και μόνιμους υπαξ/κούς του στρατού, αλλά και με αποστράτους.
γ) Διατηρεί πολύ καλές σχέσεις και επαφές με εν ενεργεία και αποστράτους αξ/κούς της ΕΛ.ΑΣ., αλλά και με απλούς αστυνομικούς.
δ) Στο παρελθόν, κατά τη διάρκεια των επετείων της 17ης Νοέμβρη, αλλά και άλλων εκδηλώσεων του αριστερίστικου και αναρχικού χώρου, η αστυνομία τούς προμήθευε με ασυρμάτους και κλομπς, για να τους εντοπίζουν και να τους κτυπούν, εμφανιζόμενοι ως “αγανακτισμένοι” πολίτες.
(…)
στ) Τα περισσότερα μέλη της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ οπλοφορούν παράνομα, προμηθευόμενα όπλα από βουλευτές (της ΝΔ) παρουσιαζόμενοι ως συνοδοί τους».

Continue reading ΤΙ ΕΓΙΝΕ; ΔΥΣΚΟΛΕΥΟΜΑΣΤΕ;…

Η “Κρυπτεία” του κυρίου Γενικού

 

ΤΙ ΣΥΝΔΕΕΙ ΤΗ ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ ΜΕ ΤΟΝ Π. ΜΠΑΛΤΑΚΟ;

 

Γράφει ο ΙΟΣ

 

Δεν είναι μόνο η μανιάτικη καταγωγή που ενώνει τον συνεργάτη του πρωθυπουργού Π. Μπαλτάκο με τον χρυσαυγίτη Ν. Μιχαλολιάκο. Τους συνδέει και η λατρεία ενός δολοφονικού εθίμου της αρχαίας Σπάρτης που ο ένας το υμνεί και ο άλλος το εφαρμόζει

 

getFile (33)

 

Τελικά ποιος είναι αυτός ο γενικός γραμματέας της κυβέρνησης; Για ποιο λόγο έχει ορθώσει το πολιτικό του ανάστημα απέναντι στις απέλπιδες προσπάθειες του κ. Ρουπακιώτη να καταθέσει το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο, το οποίο στο κάτω κάτω της γραφής δεν είναι παρά η καθυστερημένη υλοποίηση μιας ανειλημμένης υποχρέωσης της ελληνικής πολιτείας; Ποιο είναι αυτό το μη εκλεγμένο πολιτικό στέλεχος, το οποίο μπορεί να επιλέγει αν «χρειάζεται» ή «δεν χρειάζεται» να προσαρμοστεί η ελληνική έννομη τάξη σε μια απόφαση-πλαίσιο της Επιτροπής της Ε.Ε., παρά το γεγονός ότι η κοινωνική πραγματικότητα βοά και το ρατσιστικό έγκλημα έχει γίνει καθημερινή πραγματικότητα για τις γειτονιές των μεγάλων πόλεων;

Continue reading Η “Κρυπτεία” του κυρίου Γενικού

ΟΔΗΓΙΕΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ “ΒΟΜΒΑΣ ΜΟΛΟΤΟΦ”

 

αυστηρά για ενήλικους σε θέσεις εξουσίας

1. Πάρτε ένα νέο.

2.Θάψτε την γειτονιά του στο τσιμέντο και διαλύστε με ατελείωτες ώρες εργασίας την οικογενειά του.

3.Πείτε του ότι ζει σε μια ανταγωνιστική καπιταλιστική κοινωνία, ότι πρέπει να προσπαθήσει πολύ, ότι αντικειμενικός στόχος της γνώσης είναι η βαθμοθηρία και σχεδιάστε ένα πρόγραμμα εντατικής μελέτης και πάσης φύσεως δραστηριοτήτων ( προς θεού όχι παιχνίδι!) και αφήστε τον να φτάσει ψηλά…

4.Την κατάλληλη στιγμή του σκάτε το παραμύθι, οτι βεβαίως πτυχία και μεταπτυχιακά δεν αξίζουν μια, καθώς η κοινωνία που νόμιζε εξορθολογισμένη και καπιταλιστική είναι στην πραγματικότητα ένα υβρίδιο μεταλλαγμένο όπου ο ατομισμός, η μοναξιά και η ανασφάλεια προσιδιάζουν στον νεοφιλελεύθερο καπιταλισμό, αλλά παράλληλα μια ……….
καθυστερημένη οθωμανική πολιτική τάξη που αναπαράγεται με ρυθμούς τρωκτικών προωθεί συστηματικά κόρες, γιους και ανήψια σε κάθε θέση όχι μόνο εξουσίας, αλλά και απλής εργασίας.

Continue reading ΟΔΗΓΙΕΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ “ΒΟΜΒΑΣ ΜΟΛΟΤΟΦ”

Casus Belli

 

Η πολυβραβευμένη ταινία μικρού μήκους ξεδιπλώνει την κοινωνία μέσα από ουρές αναμονής

Άνθρωποι διαφορετικών φύλων, ηλικιών, τάξεων και εθνικοτήτων περιμένουν σε εφτά διαφορετικές ουρές, δημιουργώντας μια τεράστια ανθρώπινη σειρά. Η μία άκρη της αποτελείται από εικόνες ευμάρειας και υπερ-καταναλωτισμού, ενώ η άλλη από φτώχεια και συσσίτια. Casus Belli σημαίνει Αφορμή Πολέμου. Στο τέλος της ανθρώπινης αλυσίδας, η αντίστροφη μέτρηση ξεκινά. Η σκηνοθεσία του Γιώργου Ζώη δίνει την αίσθηση ενός μεγάλου μονοπλάνου, που συνδέει όλες τις ουρές, τις κοινωνικές τάξεις και τις φυλές. Ο πρώτος σε κάθε ουρά κάνει δύο βήματα και βρίσκεται τελευταίος στην αμέσως επόμενη.

Το “Casus Belli” έκανε πρεμιέρα στο επίσημο διαγωνιστικό τμήμα ταινιών μικρού μήκους στο 67ο Φεστιβάλ της Βενετίας, πήρε έξι βραβεία στο Φεστιβάλ Δράμας 2011 και το βραβείο καλύτερης μικρού μήκους ταινίας τηςΕλληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου, ενώ απέσπασε πολλά πρώτα βραβεία και διακρίσεις στο εξωτερικό. Αν και το “Casus Belli” διαρκεί μόλις 11:11 λεπτά, συμμετέχουν 146 ηθοποιοί.

 

Σκουριές, Μεταλλεία και Αίμα

 

Σκουριές, Μεταλλεία και Αίμα

Τους τελευταίους μήνες παρατηρούμε μια έξαρση της κρατικής καταστολής απέναντι στις δράσεις των κατοίκων της βόρειας Χαλκιδικής για την αποτροπή της εξόρυξης χρυσού από την Eldorado Gold. Θυμόμαστε επίσης ότι προς τα τέλη της δεκαετίας του ’90 στην ΒΑ Χαλκιδική, η τότε εταιρεία εξόρυξης TVX GOLD είχε ξεσηκώσει και εκείνη θύελλα αντιδράσεων και συγκρούσεων των κατοίκων με την αστυνομία. Δύο συσχετίσεις που μπορούμε να κάνουμε με το τότε και το τώρα είναι το σταθερό επιχειρηματικό ενδιαφέρον καναδικών εταιριών και οι επίμονες προσπάθειες μερίδας των κατοίκων για αποτροπή της εξόρυξης. Και εάν το δεύτερο θα έπρεπε να είναι αυτονόητο για κάθε ανθρώπινο ον και κάθε κοινότητα που σέβεται την ύπαρξή της, η σταθερή παρουσία καναδικών εταιρειών μάς κίνησε το ενδιαφέρον. Και αυτό γιατί: πώς γίνεται σε ένα κράτος που προβάλλεται ως θεματοφύλακας και προστάτης του περιβάλλοντος και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ταυτόχρονα να «ευδοκιμούν» στην επικράτειά του μεταλλευτικές εταιρείες με εντελώς αντίθετο προσανατολισμό; Να τονίσουμε ότι η πραγματικότητα δεν είναι άσπρο-μαύρο ούτε στο θέμα του περιβάλλοντος, ούτε στο θέμα του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Είναι γνωστές άλλωστε οι αιματηρές συγκρούσεις μεταξύ ιθαγενών-ινδιάνων και του καναδικού κράτους μέχρι την πρόσφατη ιστορία, για την διακριτή μεν, αλλά αφομοίωση-ενσωμάτωση δε, του γηγενούς στοιχείου. Σήμερα, η κυριότερη μορφή έντασης μεταξύ κράτους και Πρώτων Εθνών γίνεται επί το πλείστον για θέματα μόλυνσης και ρύπανσης του περιβάλλοντος και της γης τους. Ο καναδικός Μεταλλευτικός Κώδικας υπερισχύει του καναδικού Συντάγματος που προβλέπει ότι προστατεύονται οι ιθαγενείς κοινότητες. Έτσι έχουν αποφανθεί ομοσπονδιακά δικαστήρια στις δίκες αυτοχθόνων με μεταλλευτικές εταιρείες, όπου ορισμένοι καναδοί ινδιάνοι οδηγήθηκαν στη φυλακή.

Continue reading Σκουριές, Μεταλλεία και Αίμα

Ιδιωτικές φυλακές

Prison

Γράφουν οι koula και catalternative.

Με αφορμή επίκαιρη ερώτηση του βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας, Χρ. Δήμα προέκυψε ότι η κυβέρνηση είναι κοντά στο να επιτρέψει σε ιδιωτική εταιρεία τη συμμετοχή στη φύλαξη του Κέντρου Κράτησης Μεταναστών στην Κόρινθο. Ψάχνοντας λίγο παραπάνω παρατηρήσαμε ότι το τελευταίο διάστημα υπάρχει μια αυξημένη ροή δημοσιευμάτων που ασχολούνται με το θέμα των φυλακών, είτε μιλώντας για αποδράσεις (πχ απόδραση από τις φυλακές Τρικάλων), είτε μιλώντας για νέα μέτρα “ασφάλειας” (πχ  βραχιολάκι γεωεντοπισμού), είτε για τις άσχημες συνθηκες εντός φυλακων και καταγγελίες για ελλείψεις στην σίτιση και στην θέρμανση. Προσθέτοντας σε ολα αυτά ως κερασάκι στην τούρτα τις φήμες για αναζήτηση φυλακής για να στεγαστούν οι κρατούμενοι οφειλέτες του Δημοσίου το σύνολο μυρίζει “ανάπτυξη”.  “Ανάπτυξη” που ακούει στο όνομα ιδιωτικές φυλακές.

Continue reading Ιδιωτικές φυλακές

ένας νέος προλετάριος εξομολογείται

Μια ενδιαφέρουσα ανάλυση των σκέψεων και της πραγματικότητας ενός εργαζομένου σήμερα

Sarajevo 57 - 12/2011

ένας νέος προλετάριος εξομολογείται

Στην εισήγησή τους για τις “νέες εργατικές φιγούρες” τα μητροπολιτικά συμβούλια αυτόνομων, τον περασμένο Μάρτη, και στο 4ο τετράδιο για εργατική χρήση του BLOCK τον περασμένο Σεπτέμβρη, δημοσιεύτηκε η μικρή, προσωπική εξομολόγηση που ακολουθεί. Η προέλευσή της είναι από κάποιο blog ή site από εκείνα που αναδύθηκαν για μια – σύντομη – μονάδα – χρόνου, υπό τον θόρυβο της φλυαρίας περί “g700”, εκεί, το 2008, ως τις αρχές του 2009.
Πρόκειται για λόγια που, γενικά, προκαλούν αμηχανία στους αναγνώστες / τις αναγνώστριες τους· πολύ μεγαλύτερη, σίγουρα, απ’ την “καθαρή θεωρία” ή τα “σχόλια”, εξυπνακίστικα ή μη. Είναι λόγια εξαιρετικά οικεία – χωρίς πόζα, χωρίς “στυλ” – κι αυτό θεωρείται μειονέκτημα! Κι απ’ την άλλη μεριά, επειδή είναι έτσι, μια απλή (και χωρίς λογοτεχνικές αξιώσεις) εκμυστήρευση – στα – τυφλά, θεωρείται ότι δεν έχει πολιτική αξία… Επειδή, από μια κακή, κάκιστη παράδοση εννόησης τι είναι “πολιτικό” και τι όχι (για εμάς τους εργάτες), και εξαιτίας των ισχυρών δόσεων επαρχιωτισμού, συμπλεγμάτων κατωτερότητας, και αντίστροφα “στόμφων” και “παχιών λόγων”, η περιγραφή στιγμών της καθημερινότητας θεωρείται “απολίτικη”.
Δεν είναι έτσι. Ή, πιο σωστά, η δική μας γνώμη είναι απόλυτα αντίθετη. Continue reading ένας νέος προλετάριος εξομολογείται

Ο ναζισμός, η βία και ο νόμος

 

Μια μικρή  ανάλυση-έρευνα από τον ιό που εξηγεί γιατί η κυβέρνηση φρενάρει τον αντιρατσιστικό νόμο.

ΟΙ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ ΤΟΥ ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΤΙΚΟΥ ΝΟΜΟΥ

Οση ταχύτητα επιδεικνύουν οι κυβερνώντες στην εφαρμογή της παραμικρής υπόδειξης της τρόικας τόση ραθυμία και επιφυλακτικότητα όταν πρόκειται να ενσωματώσουν στην ελληνική νομοθεσία κάποια διεθνή σύμβαση για ανθρώπινα δικαιώματα.

 

Γράφει ο ΙΟΣ

 

Οι παλινωδίες της κυβέρνησης με το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο που κατατέθηκε από τον υπουργό, αποσύρθηκε από τον εκπρόσωπο του πρωθυπουργού και μετά ξανακατατέθηκε, έχουν προϊστορία πολλών δεκαετιών. Το έργο αυτό, δηλαδή, το έχουμε ξαναδεί. Η Ελλάδα μονίμως υπογράφει διεθνείς συνθήκες για τα ανθρώπινα δικαιώματα, τον ρατσισμό, τον σεβασμό των μειονοτήτων, αλλά μετά ξεχνά να τις ενσωματώσει στην εγχώρια νομοθεσία ή το κάνει με εξαιρετική καθυστέρηση.

 

Ο ανεπιθύμητος νόμος

 

Εχουν φρυάξει εδώ και καιρό οι κάθε λογής απολογητές του ρατσισμού και του αντισημιτισμού στη χώρα μας και υποδεικνύουν κάποια διεθνή συνωμοσία που θέλει να επιβάλει και στην Ελλάδα την ύπαρξη αντιρατσιστικής νομοθεσίας. Κατονομάζονται οι διεθνείς εβραϊκές οργανώσεις, ο πανταχού παρών Σόρος, οι ΗΠΑ, η Ε.Ε., το Συμβούλιο της Ευρώπης. Δυστυχώς οι συνωμοσιολόγοι έχουν εν μέρει δίκιο. Δεν υπάρχει βέβαια καμιά παρόμοια συνωμοσία. Αλλά χωρίς τον κίνδυνο να εκτεθούν στα μάτια της διεθνούς κοινότητας, οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν φαίνονται πρόθυμες να πάρουν κανένα σχετικό μέτρο.

Continue reading Ο ναζισμός, η βία και ο νόμος

ΒΑΘΥ ΚΡΑΤΟΣ & ΝΕΟΝΑΖΙ / Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΩΝ 3 ΤΗΣ NSU

 

Τη βδομάδα που πέρασε ξεκίνησε στο Μόναχο η δίκη της γερμανικής νεοναζιστικής οργάνωσης NSU, που διέπραξε, μεταξύ άλλων, τη δολοφονία 9 μεταναστών (8 τούρκων και ενός έλληνα) στο διάστημα μεταξύ 2000-2007. Για την ιστορία της NSU και τη σχέση της με τις μυστικές υπηρεσίες της Γερμανίας, αναδημοσιεύουμε από το Antifa Barricada #18, γενάρης-φλεβάρης 2012.

 

θύματα νεοναζί

 

Κοίτα να δεις. Κοίτα να δεις που συμβαίνουν κι αλλού. Αυτός θα μπορούσε να είναι ο τίτλος του κειμένου. Γιατί η υπόθεση που θ’ αναφέρουμε παρακάτω ανοίγει ένα μικρό παράθυρο στον κόσμο που παρουσιάζει κάποιες αναλογίες (αν και όχι ομοιότητες) με την κατάσταση εδώ.

 

Continue reading ΒΑΘΥ ΚΡΑΤΟΣ & ΝΕΟΝΑΖΙ / Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΩΝ 3 ΤΗΣ NSU

ΔΙΕΘΝΕΣ ΚΑΛΕΣΜΑ: Oι σπόροι είναι δικοί μας ρε!

 

Διεθνής διαμαρτυρία για την προστασία των σπόρων.

«Όχι» στον έλεγχο τροφής και σπόρων από πολυεθνικές.

Έλεος

ΜΑΡΙΑΝΙΝΑ ΠΑΤΣΑ
22.05.2013

Όπως λέει κι εκείνο το σύνθημα, «τα δέντρα δεν ανήκουν σε κανέναν, οι καρποί ανήκουν σε όλους». Και οι σπόροι το ίδιο, οι παραδοσιακοί, που αλλάζουν χέρια και όχι μόνο αναπαράγουν τη γήινη ζωή, αλλά και την υγεία μας.

Στις 25 Μαΐου, ακτιβιστές από όλο τον κόσμο θα ενώσουν τις φωνές τους. Πάνω από 350 πόλεις από όλες τις ηπείρους λένε ένα μεγάλο όχι στη Monsanto και τον έλεγχο της τροφής και των σπόρων από τις πολυεθνικές. Αφορμή η πρόσφατη ψήφιση νόμου, που δεν επιτρέπει στα δικαστήρια να απαγορεύσουν την πώληση των γενετικά τροποποιημένων σπόρων.

Continue reading ΔΙΕΘΝΕΣ ΚΑΛΕΣΜΑ: Oι σπόροι είναι δικοί μας ρε!

Η νέα μέθοδος των εκβιαστών της νύχτας

 

Παλιά οι “μπράβοι” ή “προστάτες” ή “νταβατζήδες” έκαναν καθαρές δουλειές. Ή έδινες το χρήμα ή σου τινάζανε το μαγαζί με καμιά χειροβομβίδα. Πέρασε ο καιρός, εκσυγχρονιστήκαμε και οι συνήθειες άλλαξαν. Τώρα ή πληρώνεις τα λεφτά που σου ζητάνε ή η υπόθεσή σου γίνεται ερώτηση στη Βουλή.

Ακριβώς αυτή τη νέα “συνήθεια” φέρνει στο φώς η υπόθεση του 34χρονου μέλους “τάγματος εφόδου” της Χρυσής Αυγής η οποία, σύμφωνα με την πρόσφατη αρθρογραφία,  εκτυλίσσεται γύρω απο τα νυχτερινά μαγαζιά Quantro, Africa, και Afrikana.

Στη μαρτυρία του 34χρονου διαβάζουμε μεταξύ άλλων:  ”Εχουμε χωριστεί σε ομάδες των πέντε ατόμων και πραγματοποιούμε περιπολίες από τις 7 το απόγευμα μέχρι τις 4 τα ξημερώματα”,  ενώ το άρθρο συνεχίζει λέγοντας πως “Ισχυρίστηκε ακόμα ότι συγκρότησαν τις ομάδες μετά την αποτυχία τους να προκαλέσουν την αναστολή λειτουργίας καταστημάτων αλλοδαπών που βρίσκονται στην περιοχή. Κατονόμασε μάλιστα τρία μαγαζιά, το μπαρ Quantro στην οδό Λεμεσού (το πυρπόλησαν τα ξημερώματα της Τρίτης 14/05), καθώς επίσης τα μπαρ Africana στην οδό Νιόβης και Africa στην οδό Σταυροπούλου”.

Τα παραπάνω δεν θα ήταν παρα άλλη μια ιστορία στις σελίδες του αστυνομικού ρεπορτάζ αν δεν υπήρχε η ερώτηση του βουλευτή της ΧΑ Ηλία Κασιδιάρη ο οποίος “έτυχε” να θίξει το θέμα με ερώτησή του στη Βουλή στις 17/05.

Continue reading Η νέα μέθοδος των εκβιαστών της νύχτας

Δράκα ακροδεξιών κυβερνά την Ελλάδα

 

Σύλληψη του Φαήλου Κρανιδιώτη το 1988 Σύλληψη του Φαήλου Κρανιδιώτη το 1988

Είναι γνωστό σε όλους ότι ο Αντώνης Σαμαράς, ο οποίος στην πορεία της πολιτικής του καριέρας απέκτησε το παρατσούκλι «Κομανέτσι» εξαιτίας των συνεχών κυβιστήσεων, προτού αποκτήσει το προφίλ του «φιλοευρωπαίου» πολιτικού, του δήθεν εγγυητή της παραμονής της χώρας στο ευρώ, πριν γίνει πρωθυπουργός και δηλώσει πλήρη υποταγή στο Βερολίνο, πριν συλλάβει την ιδέα της συγκρότησης «φιλοευρωπαϊκού» κόμματος εξαιτίας της επικείμενης ολοκληρωτικής κατάρρευσης της Νέας Δημοκρατίας, ήταν γνωστός για τις εθνικιστικές και εξόχως συντηρητικές του θέσεις.

Η έλευση του Αντώνη Σαμαρά στην πρωθυπουργία, έφερε στο Μέγαρο Μαξίμου, δηλαδή στο σύστημα διακυβέρνησης, αλλά και στη Νέα Δημοκρατία, σε ένα κόμμα που προσπάθησε επί χρόνια να αγκαλιάσει το Μεσαίο Χώρο, έναν κύκλο ανθρώπων οι οποίοι προέρχονται από την άκρα δεξιά και αναζητούν, αν και υποταγμένοι στα κελεύσματα του γερμανικού πολιτικού παράγοντα, τη ρεβάνς για τη μακρόχρονη περιθωριοποίησή τους.

Continue reading Δράκα ακροδεξιών κυβερνά την Ελλάδα

Όταν ακούστηκε για πρώτη φορά το «Χάιλ Χίτλερ» στη Βουλή το 1963

 

«Τα ”Χάιλ Χίτλερ” στη Βουλή το 1963. Στις 13 Μαρτίου 1963, πριν από 50 χρόνια, ο βουλευτής της ΕΔΑ, Ηλίας Ηλιού, προσπαθεί να τοποθετηθεί στη Βουλή, εκφράζοντας για μια ακόμη φορά, τη διαμαρτυρία του κόμματός του, για όσα είχαν προηγηθεί στις εκλογές βίας και νοθείας του 1961, με αφορμή τη συζήτηση μιας σειράς τροποποιήσεων στον νόμο περί Εσωτερικής Ασφάλειας του Ελληνικού Κράτους. Ο Ηλιού διακόπτεται συνεχώς από την πτέρυγα των εδράνων, όπου βρίσκονται καθισμένοι οι βουλευτές της ΕΡΕ του Κωνσταντίνου Καραμανλή.

Πρωτεργάτης των συνεχών διακοπών, είναι ο βουλευτής Κιλκίς, Κώστας Παπαδόπουλος γνωστός οπλοφόρος αρχηγός της δεξιάς, παρακρατικής οργάνωσης Εθνικός Ελληνικός Στρατός (ΕΕΣ) που συνεργάστηκε με τους Γερμανούς την περίοδο της Κατοχής.

Continue reading Όταν ακούστηκε για πρώτη φορά το «Χάιλ Χίτλερ» στη Βουλή το 1963

Ναζισμός αλλά Ελληνικά

 

απειλες

Μόνο ανατριχίλα προκαλεί η επιστολή που έφτασε την Παρασκευή στα γραφεία της Μουσουλμανικής Ένωσης Ελλάδας και με την οποία απειλούνται οι Μουσουλμάνοι που ζουν στη χώρα μας, να την εγκαταλείψουν αλλιώς θα δολοφονηθούν!

Η επιστολή, σύμφωνα με όσα ανακοίνωσε η Μουσουλμανική Ένωση, έφτασε στα γραφεία της και είχε ταχυδρομηθεί από το κεντρικό ταχυδρομείο της Αθήνας.

Η συμμορία της Αχαρνών και οι στενές σχέσεις της με τη Χρυσή Αυγή

 

 
Οι δύο συλληφθέντες των ρατσιστικών ταγμάτων εφόδου είναι 
οι “αθώοι κάτοικοι” που είχαν ξυλοφορτωθεί κατά την αντιφασιστική 
μοτοπορεία στις 30/9/2012.

Την εβδομάδα που μας πέρασε πραγματοποιήθηκε μια ακόμα ρατσιστική επίθεση στην πολύπαθη περιοχή της Αχαρνών. Όπως μάθαμε, για την επίθεση συνελήφθησαν δυο ακροδεξιοί οι οποίοι κατηγορούνται ότι τα ξημερώματα της Τρίτης 14 Μαΐου 2013 πυρπόλησαν μαζί με συνεργούς τους το μπαρ αλλοδαπού στην οδό Λεμεσού 14, σπάζοντας τη τζαμαρία του και περιλούζοντάς το με εύφλεκτο υλικό.


Σύμφωνα με την ΕΛ.ΑΣ., στις 8.30 μ.μ. της προηγούμενης μέρας, η ίδια ακροδεξιά συμμορία είχε πάει στο κατάστημα του υπηκόου Καμερούν εκτοξεύοντας εναντίον του ύβρεις και απειλές του τύπου “Μαύρε σκύλε να πας στη χώρα σου”.

Κατά τις ίδιες, πάλι, αστυνομικές πηγές, ο ιδιοκτήτης του καταστήματος υπέδειξε στην αστυνομία τον έναν από τους δράστες της επίθεσης, κάτι που επιβεβαιώθηκε από τα δακτυλικά αποτυπώματά του που βρέθηκαν στο σημείο της επίθεσης. Στις έρευνες που ακολούθησαν στα σπίτια των δύο συλληφθέντων βρέθηκαν σύμβολα και συνθήματα της Χρυσής Αυγής γραμμένα στη ντουλάπα του υπνοδωματίου του ενός.

Για την απεργία που δε γίνεται: Όχι με ένα πάταγο, αλλά με ένα λυγμό

 

ενδιαφέρον κείμενο από http://communisation.espivblogs.net/

Η παρακμή του εργατικού κινήματος είναι μια διαδικασία που έχει ήδη διαρκέσει πολλά χρόνια, τώρα ζούμε τα επεισόδια του τέλους της. Αυτή η διαδικασία, φυσικά, δεν ήταν μια ευθεία πορεία από την ακμή στο θάνατο. Είναι αποτέλεσμα συγκεκριμένων συγκρούσεων, συγκεκριμένων αποτυχιών, ειδικών μετασχηματισμών. Το εργατικό κίνημα λάμπει δια της απουσίας του σε όλο το χρονικό διάστημα των μνημονίων (του πολέμου που έχει κηρύξει το κεφάλαιο στην εργατική τάξη και τα μεσαία στρώματα που ζουν στην Ελλάδα). Κανένα σημαντικό γεγονός της ταξικής πάλης τα τελευταία χρόνια δεν αφορούσε το εργατικό κίνημα ως τέτοιο: Ούτε ο Δεκέμβρης του 2008, ούτε το κίνημα των «αγανακτισμένων». Οι απεργίες ήταν μισοπεθαμένες και οι βασικοί τους στόχοι αμυντικοί, «να χάσουμε όσο γίνεται λιγότερα». Αυτό είναι ένα στοιχείο που κυριαρχεί ήδη από τα μέσα της δεκαετίας του 1990, αλλά από το 2010 και μετά έχει πλέον πάρει τον απόλυτα κυρίαρχο ρόλο. Οι διεκδικήσεις των εργαζομένων, τις σπάνιες φορές που αγωνίζονται μέσα στο χώρο εργασίας τους, είναι όχι απλώς αμυντικές αλλά φτάνουν στο σημείο να αναπαράγουν τις διασπάσεις που προκαλεί η νεοφιλελεύθερη διάρθρωση της εργασίας. Οι εργαζόμενοι συγκρούονται ολοένα και περισσότερο μεταξύ τους. Δε συγκρούονται μόνο εργαζόμενοι που απεργούν με άλλους που δεν μπορούν να «εξυπηρετηθούν» εξαιτίας της απεργίας των πρώτων, συγκρούονται και εργαζόμενοι μέσα στον ίδιο εργασιακό χώρο και μέσα στον αγώνα τους, καθώς οι διαιρέσεις είναι πολλές και ισχυρές, δεν μπορούν να αγνοηθούν στη διαπραγμάτευση με το αφεντικό, είτε αυτό είναι ιδιωτικό κεφάλαιο, είτε το κράτος. Κάθε συμβιβασμός σημαίνει ότι κάποιοι αποκλείονται από τα αποτελέσματα που θα αποφέρει μια «νίκη». Ο αποκλεισμός αυτός όμως δεν αφορά πλέον αυξήσεις μισθών αλλά συνήθως αφορά τις ίδιες θέσεις εργασίας, δηλαδή, μέσα σε συνθήκες κρίσης, την ίδια την επιβίωση.

Continue reading Για την απεργία που δε γίνεται: Όχι με ένα πάταγο, αλλά με ένα λυγμό