Στην εισήγησή τους για τις “νέες εργατικές φιγούρες” τα μητροπολιτικά συμβούλια αυτόνομων, τον περασμένο Μάρτη, και στο 4ο τετράδιο για εργατική χρήση του BLOCK τον περασμένο Σεπτέμβρη, δημοσιεύτηκε η μικρή, προσωπική εξομολόγηση που ακολουθεί. Η προέλευσή της είναι από κάποιο blog ή site από εκείνα που αναδύθηκαν για μια – σύντομη – μονάδα – χρόνου, υπό τον θόρυβο της φλυαρίας περί “g700”, εκεί, το 2008, ως τις αρχές του 2009.
Πρόκειται για λόγια που, γενικά, προκαλούν αμηχανία στους αναγνώστες / τις αναγνώστριες τους· πολύ μεγαλύτερη, σίγουρα, απ’ την “καθαρή θεωρία” ή τα “σχόλια”, εξυπνακίστικα ή μη. Είναι λόγια εξαιρετικά οικεία – χωρίς πόζα, χωρίς “στυλ” – κι αυτό θεωρείται μειονέκτημα! Κι απ’ την άλλη μεριά, επειδή είναι έτσι, μια απλή (και χωρίς λογοτεχνικές αξιώσεις) εκμυστήρευση – στα – τυφλά, θεωρείται ότι δεν έχει πολιτική αξία… Επειδή, από μια κακή, κάκιστη παράδοση εννόησης τι είναι “πολιτικό” και τι όχι (για εμάς τους εργάτες), και εξαιτίας των ισχυρών δόσεων επαρχιωτισμού, συμπλεγμάτων κατωτερότητας, και αντίστροφα “στόμφων” και “παχιών λόγων”, η περιγραφή στιγμών της καθημερινότητας θεωρείται “απολίτικη”.
Δεν είναι έτσι. Ή, πιο σωστά, η δική μας γνώμη είναι απόλυτα αντίθετη. Continue reading ένας νέος προλετάριος εξομολογείται →