(Με αφορμή την απόφαση του Α. Γεωργιάδη να επαναφέρει την υγειονομική διάταξη του Α. Λοβέρδου για τις οροθετικές ιερόδουλες.)

Ένα τσούρμο φοιτητών, θα ήταν περίπου 20 χρονών, περπατούσε στο διάδρομο του 7ου ορόφου του νοσοκομείου. Μπροστά ο καθηγητής, πίσω αυτά ακολουθούσανε. Σταθήκανε μπροστά στην πόρτα ενός θαλάμου. Κάτι τους είπανε, τους δώσανε μάσκες και μπήκανε.

Στο μοναδικό κατειλημμένο κρεββάτι, μία γυναίκα. Σκεπασμένη με ένα σεντόνι ως το λαιμό, μόνο το κεφάλι και τα χέρια έξω απ’ αυτό. Διάσπαρτες στο δέρμα της, οι χαρακτηριστικές σκουροκόκκινες κηλίδες των ανθρώπων που νοσούν από AIDS. Όση ώρα ο καθηγητής τις έδειχνε στους φοιτητές, αυτή κοιτούσε έξω από το παράθυρο.

Continue reading Ντρέπομαι →

«Ας σεβαστεί (σ.σ. ο σύριζα), έστω και για μια φορά, τους θεσμούς και ας πάψει να υπερασπίζεται κάθε λογής κατηγορούμενο για αναρχία και τρομοκρατία».

Την Τετάρτη το απόγευμα χρειάστηκε να διαβάσουμε δυο και τρεις φορές την παραπάνω ανακοίνωση της Νέας Δημοκρατίας, για να την πιστέψουμε.

Η ανακοίνωση αναφέρεται στην υπόθεση του Κώστα Σακκά, προφυλακισμένου απ’ το Δεκέμβριο του 2010. Ο άνθρωπος αυτός είναι προφυλακισμένος και περιμένει να δικαστεί εδώ και δυόμιση χρόνια. Ανεξαρτήτως των νομικών αναλύσεων και της συζήτησης σχετικά με το νόμιμο ή όχι της διαρκούς παράτασης της προφυλάκισης, αντιλαμβανόμαστε, νομίζω, ότι αν κάποιος κρατείται για δυόμιση χρόνια πριν τη δίκη, τότε έχουμε να κάνουμε με μια de facto κατάργηση του τεκμηρίου της αθωότητας. Πρόκειται για μια επιλογή από την πλευρά της πολιτείας και της δικαιοσύνης, η οποία τιμωρεί και εξοντώνει έναν άνθρωπο, πριν αυτός κριθεί από το δικαστήριο. Ο άνθρωπος αυτός, απ’ την πλευρά του, την ημέρα της συμπλήρωσης 30 μηνών στην φυλακή, ξεκίνησε απεργία πείνας.

Continue reading “σε θέλουνε ακίνδυνη” →