Σήμερα 6 Δεκέμβρη 2013, 5 χρόνια μετά την δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από ειδικούς φρουρούς στα εξάρχεια, και έπειτα απο κάλεσμα της συνέλευσης αντιφασιστών/τριών Κοζάνης πραγματοποιήθηκε πορεία στο κέντρο της πόλης. Κατα την διάρκεια της συγκέντρωσης υπήρχε μικροφωνική και δυο πανό ενώ μοιράστηκαν εκατοντάδες κείμενα στους διερχόμενους.
Κατά την διάρκεια της συγκέντρωσης οι μπάτσοι (περιπολικά, αηΔΙΑΣ, ασφαλίτες, γαλόνια) ήταν προκλητικά κοντά στον συγκεντρωμένο κόσμο ενώ την πορεία ακολουθούσαν 2 διμοιρίες ΜΑΤ. Η πορεία -περίπου 60 άτομα- ξεκίνησε λίγο μετά τις 7 και για μια περίπου ώρα κινηθήκαμε στους κεντρικούς δρόμους της πόλης φωνάζοντας συνθηματά. Η πορεία είχε δυνατό παλμό, πετάχτηκαν πολλά τρικάκια και γράφτηκαν συνθήματα σε τοίχους.
ΔΕ ΞΕΧΝΑΜΕ, ΔΕ ΣΥΓΧΩΡΟΥΜΕ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΝΤΑΙ
ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΔΡΟΜΟΣ
ακολουθεί το κείμενο της πορείας:
ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕ ΠΟΤΕ…
Η οικονομική κρίση βρίσκεται στο ζενίθ της. Τα ‘’Χριστούγεννα’’ έρχονται. Το ελληνικό όνειρο της γιορτινής κατανάλωσης μοιάζει να ραγίζει μπροστά στην υποχρεωμένη πραγματικότητα. Και ενώ πολλοί ψάχνουν να βρουν ψευτο-λύσεις στα οικονομικά τους αδιέξοδα και ελπίζουν στη γιορτινή ‘’κατάνυξη’’, χιλιάδες κολασμένων αυτής της κοινωνίας δεν περιμένουν τίποτα.
5 χρόνια έχουν περάσει από την δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από σφαίρα μπάτσου και την κοινωνική εξέγερση του Δεκέμβρη που πήρε μεγάλη έκταση σε όλο τον ελλαδικό χώρο. Εκείνες τις μέρες του Δεκέμβρη, αμφισβητήθηκαν σχεδόν όλες οι μορφές των καπιταλιστικών σχέσεων εξουσίας από τους χιλιάδες εξεγερμένους που βρίσκονταν στους δρόμους όπου συναντήθηκαν μεταξύ τους για πρώτη φορά. Εργαζόμενοι, άνεργοι, φοιτητές, μαθητές, άστεγοι και κοινωνικά περιθωριοποιημένοι βάδιζαν μαζί στον δρόμο της εξέγερσης. Η μαζικότητα της εξέγερσης, ο αυθορμητισμός της και η επέκταση της έκανε το κυριαρχικό σύνολο να δονηθεί και όλοι αυτοί που το διατηρούν για μικροκομματικά οφέλη θέλησαν τότε να την καταστείλουν, να την χειραγωγήσουν, να την αφομοιώσουν και να την εκμεταλλευτούν.
Ο Δεκέμβρης όμως άνοιξε έναν νέο πολιτικό ορίζοντα που παραμένει έντονα στην κινηματική διαδικασία, αφού μετά από αυτόν δημιουργήθηκαν κινήματα αλληλεγγύης, καταλήψεις, εγχειρήματα και προσπάθειες αντίστασης εναντία στην κυριαρχία, ανοιχτές συνελεύσεις, τοπικοί αγώνες για την προάσπιση δημοσίων αγαθών, κίνημα αλληλεγγύης στην Κωνσταντίνα Κούνεβα, δεκάδες πρωτοβάθμια σωματεία κόντρα στον παραδοσιακό ξεπουλημένο συνδικαλισμό.
Ερχόμενοι στο σήμερα βλέπουμε ότι 5 χρόνια μετά όπου η οικονομική και πολιτική εξουσία επιτίθεται συνολικά στα κατώτερα στρώματα, η σημασία της αντίστασης και της αντεπίθεσης των καταπιεσμένων οικονομικά τάξεων είναι πιο επίκαιρη από ποτέ. Η ταξική συνείδηση, η συλλογικοποίηση και η οργάνωση των αντιστάσεων αυτών είναι που θα φέρει νίκες και θα ανιχνεύσει τον δρόμο προς την συνολική ανατροπή του σήμερα, για την δημιουργία ενός κόσμου αλληλεγγύης, ισότητας και αυτό-οργάνωσης του αύριο.
Την ‘’επέτειο’’ της δολοφονίας του Γρηγορόπουλου την τιμούμε κάθε φορά που δρούμε αυτό-οργανωμένα και αδιαμεσολάβητα. Κάθε φορά που στο κοινωνικό πεδίο που δραστηριοποιούμαστε επιλεγούμε να απορρίπτουμε κάθε λογική αντιπροσώπευσης και ανάθεσης. Κάθε φορά που στο στόχαστρο μας μπαίνει τόσο ο καπιταλισμός όσο και οι μηχανισμοί του κράτους που εξυπηρετούν τα συμφέροντα του. Κάθε φορά που επιλέγουμε να διεκδικήσουμε τη θέση μας στον δρόμο και να σταθούμε αλληλέγγυοι στον κόσμο που δέχεται την κρατική καταστολή. Με άλλα λόγια όλες εκείνες τις στιγμές που η ‘’επέτειος’’ χάνει την αποστειρωμένη σημασία της και παίρνει χαρακτηριστικά πολίτικης και κοινωνικής συνείδησης.
Η καταπίεση γεννά την αντίσταση. Ο φόβος την υποταγή και η αλληλεγγύη την άρνηση. Όσο υπάρχουν εξουσιαστές και εξουσιαζόμενοι, θα υπάρχει οργή.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΝΤΑΙ
ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΕ Ο,ΤΙ ΜΑΣ ΔΥΝΑΣΤΕΥΕΙ
Αντιφασιστική συνέλευση Κοζάνης
