Μπλαβιασμένες φάτσες. Πρησμένα μάτια. Σπασμένα σαγόνια. Αστυνομική βία. Παιδιά με καλάσνικωφ. Ληστεία τραπέζης. Απαγωγή.

Ο Γρηγορόπουλος νεκρός. Κάθε μέρα πάλι και πάλι.

Άτεχνο photoshop. Από επιλογή. Θέλαν να τις δούμε αυτές τις φάτσες. Όχι κάποιοι αστυνομικοί στην επαρχία. Από κεντρική επιλογή. Αλλιώς θα βάζανε φωτογραφίες ταυτότητας. Εδώ είναι. Τους έχουμε. Τους κάνουμε ότι θέλουμε. Αντρική κυριαρχία. Από τα παλαιότερα ένστικτα.

Βασανιστήριο.

Κανένας δεν το αρνήθηκε. Είπαν ότι πέσανε κάτι σφαλιάρες κατά τη σύλληψη.  Οι αστυνομικοί με κάποιες κινήσεις καράτε ακινητοποίησαν πάνοπλους ληστές. Το είχα δει σε μια ταινία.  Κάποιους δεν τους νοιάζει καν. Κάποιοι έσπευσαν να προλάβουν τη διάψευση, και να πουν ότι τα βασανιστήρια την ώρα της ανάκρισης είναι επιβεβλημένα κάποιες φορές και να μην εθελοτυφλούμε. Γκουαντάναμο;

Κανιβαλισμός για τη μάνα. Για την καταγωγή τη μεγαλοαστική. Γιατί δεν καθόντουσαν τα κακομαθημένα κωλόπαιδα ήσυχα; Τί τους έλειπε;

“Εγώ γιατί κάθομαι ήσυχος, που μου λείπουν τα πάντα;”

Να οι μπάτσοι τα παιδιά των εργατών πάλι.

Τα καλά παιδιά. Που αν κάνουν ότι τους πούνε κάποια στιγμή θα ανέβουν τάξη και θα γίνουν σαν τα κακομαθημένα που ζηλεύουνε. Η σκληρή δουλειά ανταμείβει. Τα παιδιά των εργατών.

Ψεύτικες αξίες. Ψεύτικη κοινωνία. Κοινωνία κανίβαλων. Υποκρισία.

Οι αστυνομικοί αντί να κυνηγάνε τους κλέφτες τους προσέχουν. Οι πολιτικοί της αντιπροσωπευτικής βουλής αντιπροσωπεύουν μόνο τους εαυτούς τους. Η δικαιοσύνη ξυπνάει μόνο όταν θίγονται οι μισθοί της.  Οι ζαρντινιέρες είναι οι μόνες υπόλογες στην επικράτεια. Η οικονομική πρόταση της κυβέρνησης είναι ότι έχουμε πολλούς μετανάστες. Εμφυλιακό κλίμα καλλιεργείται συνεχώς. Πυγμή, τάξη και ασφάλεια. Ο λαός θέλει ασφάλεια, σαν ζεστή κουβερτούλα να τον κοιμίζει το βράδυ, στο παγκάκι που θα καταλήξει.

Ντροπή. Να μην ακολουθούν την τάξη τους. Να γραφτούν στη ΔΑΠ και να ασχολούνται με τον εαυτό τους. Ποινικό έγκλημα; Αν ήταν ποινικό δεν θα μαθαίναμε καν ποιοι είναι. Η ίδια η στάση της πολιτείας φανερώνει πολιτική αντιμετώπιση.

Εκφράζει μια βαθιά ανησυχία αυτή η στάση της πολιτείας, της κοινωνίας. Αυτού που πιάσανε με τα παντελόνια κατεβασμένα.

16 χρονών κρατούσε το φίλο του στα χέρια του να ξεψυχά.

Δεν το είδε και αυτός θετικά; Να το ξεχάσει; Η ζωή είναι σκληρή πρέπει να ξέρεις να την αντιμετωπίζεις. Δεν είναι για ονειροπόλους.

Δεν  είναι θύμα. Αντιπροσωπεύει τον εαυτό του. Οι κριτές του μπορούν να πουν το ίδιο;

Η φωτογραφία με τη ματωμένη μούρη είναι η απόλυτη απόδειξη ότι αυτή η κοινωνία δεν καταδικάζει τη βία από όπου και αν προέρχεται. Αυτή η κοινωνία χρειάζεται τη βία για να συντηρείται, αλλιώς θα καταρρεύσει σαν πύργος από τραπουλόχαρτα. Αυτή η κοινωνία λατρεύει τη βία σε φετιχιστικό επίπεδο. Και σε ποιους άλλους νομιμοποιείται περισσότερο να την ασκήσει από ότι σε αυτούς που της φωνάζουν πόσο σάπια είναι;

πηγή: parallhlografos.wordpress.com