Κείμενο που θα δημοσιευτεί στο επόμενο φύλλο της εφ.δρόμου Άπατρις

Σημειώσεις πάνω στην υπόθεση της ληστείας στο Βελβεντό

«Αι κεφαλαί των Άρη και Τζαβέλλα εξετέθησαν εις κοινήν θέαν εις την πλατείαν της πόλεως Τρικκάλων καθ’ όλην την ημέραν τής χθες, χιλιάδες δε κόσμου παρήλασαν διά να ίδουν την κεφαλήν του φοβερού Άρη»

I

Οι μπάτσοι, οι δικαστές και οι πολιτικοί, οι βιομήχανοι, οι τραπεζίτες και οι εφοπλιστές δεν έχουν κανένα λόγο για να κοιμούνται ήσυχοι. Από τη στιγμή που κήρυξαν ανοιχτό πόλεμο στην κοινωνία, ήταν λογικό και επόμενο κάποιοι να σηκώσουν το γάντι. Σε μια χώρα που οι ταγματασφαλίτες και τα εγγόνια τους ακόμα γιορτάζουν και απολαμβάνουν τη νίκη τους στον εμφύλιο πριν 70 χρόνια είναι λογικό ακόμα να αντιμετωπίζουν και τις συνέπειες του. Σε μια χώρα, λοιπόν, που οι αιτίες του εμφυλίου δεν σταμάτησαν ποτέ να υπάρχουν, η ύπαρξη και η ανάπτυξη του αναρχικού κινήματος είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τη νομιμοφροσύνη, την ηττοπάθεια και το ρεφορμισμό της αριστεράς. Αυτά τα κομμάτια της κοινωνίας που δε συμμερίζονται ούτε τους σκοπούς, ούτε τα μέσα των αριστερών κομμάτων από τον εμφύλιο μέχρι σήμερα, θα συγκροτήσουν τον αναρχικό χώρο, που ανθρωπολογικά ορίζεται πρωτίστως σαν αριστερά της αριστεράς και δευτερευόντως σαν διακριτός πολιτικός χώρος. Τα μέσα και οι σκοποί αυτών των κοινωνικών κομματιών θα ορίσουν και τη διαχρονικότητα του ενόπλου αγώνα στον ελλαδικό χώρο.

ΙΙ

Οι τράπεζες ως θεμελιώδης μηχανισμός του καπιταλιστικού συστήματος, με διπλό ρόλο τόσο της αναπαραγωγής όσο και της συσσώρευσης πλούτου, ακόμα και στους καιρούς της ευημερίας αποτελούσαν αντικείμενο κοινωνικής αμφισβήτησης. Μισητές για τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα, έδιναν πάντα τα ερεθίσματα και για μια σειρά ενεργειών, συμβολικών και μη, εναντίον τους. Οι αδελφοί Παλαιοκώστα που αναγορεύτηκαν σε λαϊκούς ήρωες και οι εκατοντάδες καμένες τράπεζες το Δεκέμβρη που μετονομάστηκαν σε κατεστραμμένο κέντρο της Αθήνας προκειμένου η αντιεξέγερση να αποκτήσει κοινωνικά ερείσματα αποδεικνύουν το προφανές: Το τραπεζικό σύστημα, ήταν, είναι και θα είναι κοινωνικό πρόβλημα και αυτό το καταλαβαίνουν πλέον όλο και μεγαλύτερα κοινωνικά κομμάτια. Η ληστεία τραπεζών συνεπώς, όταν μάλιστα δεν αποσκοπεί σε προσωπικό συμφέρον αλλά αποτελεί προϋπόθεση για την ανάπτυξη αντικαθεστωτικής δράσης, αποτελεί κομμάτι του ταξικού πολέμου που μαίνεται τα τελευταία χρόνια στον ελλαδικό χώρο.

ΙΙΙ

Κανένα καθεστώς δεν μπορεί να επιβληθεί καθολικά επί ενός εχθρικού πληθυσμού. Οι νίκες που πετυχαίνει έχουν ημερομηνία λήξης την αρχή της επόμενης μάχης. Η διαχείριση της νίκης δείχνει το ήθος και την ποιότητα του νικητή. Στην περίπτωση των 4 του Βελβεντού, η αρχική παραποίηση των φωτογραφιών των βασανισμένων αναρχικών αποτελούσε μέγιστη αθλιότητα μέχρι να ανακοινωθεί η αιτιολόγηση της. Με ανακοίνωση του Δένδια οι φωτογραφίες παραποιήθηκαν γιατί αλλιώς δεν θα μπορούσαν να αναγνωριστούν από τους χαφιέδες. Την κρατική προπαγανδιστική κτηνωδία θα συμπληρώσει η εμφάνιση των πραγματικών φωτογραφιών όπου τα σημάδια του βασανισμού θα τα παρουσιάσουν οι μπάτσοι σαν πειστήριο με βάση την ώρα που οι φωτογραφίες τραβήχτηκαν. Η εξήγηση των μπάτσων ήταν η εξής: στις 13:00 τους είχαμε ήδη σακατέψει άρα δεν τους βασανίσαμε μετά. Τα πειραγμένα στοιχεία του αρχείου και το ρολόι στο τοίχο που λέει 20:25 δείχνουν με ποιον ακριβώς τρόπο θα αντιμετωπίζει το καθεστώς τις κατηγορίες για τον εκφασισμό του. Τα βασανιστήρια και η περιφορά των φωτογραφιών των βασανισμένων στα κανάλια και τα sites δείχνουν με ποιον ακριβώς τρόπο θα αντιμετωπίζει τους πολιτικούς του αντιπάλους.

ΙV

Η ψευδής μεταφορά τού ζητήματος των τεσσάρων από το κοινωνικό επίπεδο στο ψυχολογικό αναδεικνύει και τις προθέσεις του καθεστώτος. Οι εχθροί του παρουσιάζονται σαν απροσάρμοστοι πιτσιρικάδες με ψυχολογικά προβλήματα που κάτι δεν πήγε καλά στην εκπαίδευση τους. Αυτό από τη μία φανερώνει την ανάγκη του κτήνους όχι μόνο να παραμένει αλλά και να φαίνεται παντοδύναμο απέναντι στους αντιπάλους του, και από την άλλη δείχνει μια οργουελική ψυχολογικοποίηση της καταστολής στη διαδικασία της μετεξέλιξής της. Το εάν αυτά είναι παραμύθια που δεν θα τα χάψει ο κόσμος εξαρτάται από τη συγκρότηση και τη συνολικότητα του επαναστατικού κινήματος. Μπορεί τα μέλη του Ε.Α. να μην είναι πιτσιρικάδες και οι 50αρηδες άνεργοι που συλλαμβάνονται στα μπάχαλα να μην κατάγονται από τα βόρεια προάστια, αυτό όμως για να το μάθει κάποιος πρέπει κάπου να το ακούσει ή να το δει, η ανεστραμμένη πραγματικότητα αντιθέτως μπορεί να παίζεται σερί επί ένα μήνα στην τηλεόραση.

V

Αυτό που ζούμε είναι μια εκτεταμένη πολεμική επιχείρηση, που έχουν εξαπολύσει τα αφεντικά εναντίον του προλεταριάτου. Οι στρατιές των Ματατζήδων, τα πολεμικά ανακοινωθέντα από το Δένδια, τα βασανιστήρια, οι μαυραγορίτες, η αντιτρομοκρατική, οι ναζιστές και οι απαγορεύσεις απεργιών ήρθαν για να μείνουν και αντίστοιχα η κλάψα, η μιζέρια και τα επαναστατικά λογύδρια κάθε τρεις μήνες δεν αρμόζουν στην τωρινή κατάσταση. Σε τελική ανάλυση οι αναρχικοί που πήραν τα όπλα στο Βελβεντό δεν έκαναν τίποτα λιγότερο από αυτό που φωνάζουν οι νεόπτωχοι στα καφενεία και τις πλατείες.

Βαγιάν

Αναδημοσίευση από:ΚΟΥΛΤΟΎΡΑ Κ’ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ

http://classwar.espiv.net/?p=3783