Τρέφεται με τρεις κι εξήντα. Κι επειδή δε του φτάνουν, χορταίνει με Έθνος και Θρησκεία.
Το σύμπλεγμα κατωτερότητας που τον διακατέχει, το ξορκίζει με όσο αυταρχισμό και βία του επιτρέπει ο εντολοδόχος του.
Αποτελεί τον ορισμό του δουλοπρεπή ανθρώπου καθώς το μόνο που ξέρει να κάνει είναι να υπακούει σε διαταγές.
Μέσα από τη δουλειά του έχει απολέσει οποιαδήποτε κριτική ικανότητα, καθώς το μόνο που έχει σημασία είναι τι θα πει ο ανώτερός του.
Πληρώνεται για να εξασφαλίζει την κυριαρχία της εκάστοτε Κυβέρνησης και των εκάστοτε συμφερόντων που οι Κυβερνήσεις εξυπηρετούν.
Παρόλα αυτά δεν έχει σκεφτεί ποτέ του να τα παρατήσει ώστε να ζήσει κάνοντας οποιαδήποτε αξιοπρεπή δουλειά.
Στο όνομα του μισθού του, βαφτίζει την οποιαδήποτε αναίσχυντη δράση του ως πράξη ηρωισμού ή ως καθήκον.
Δε γνωρίζει και ούτε μπορεί να κατανοήσει πως το έγκλημα που πολεμά είναι απλώς το αποτέλεσμα της κεντρικής πολιτικής που ο ίδιος υπερασπίζεται.
Είναι τόσο ηλίθιος που μπορεί ακόμη και να θυσιάσει τη ζωή του ώστε να αποτρέψει τη ληστεία μίας Τράπεζας χωρίς να συνειδητοποιεί πως η ληστεία αυτή δεν βλάπτει κανέναν άλλον εκτός από την ίδια την Τράπεζα, ένα νομικό κατασκεύασμα που μόνο σκοπό έχει την εκμετάλλευση του ίδιου και των υπολοίπων.
Συγχέει τον σεβασμό που ποτέ δεν ενέπνευσε με τον φόβο που προκαλεί στους δρόμους.
Είναι το κύριο όργανο καταστολής οποιασδήποτε μορφής κοινωνικού αγώνα ή αντίστασης που θα μπορούσε να οδηγήσει σε καλύτερες συνθήκες ζωής για το είδος του και κατ’ επέκταση για τον ίδιο.
Έχει υποστεί τέτοια πλύση εγκεφάλου που αδυνατεί να κατανοήσει με οποιονδήποτε τρόπο τον επιζήμιο ρόλο του για την κοινωνία, αλλά και την σύνδεσή του με την προστασία των οικονομικών συμφερόντων και της ιδιοκτησίας που ανήκει στους λίγους.
Συχνά παραπονιέται για το γεγονός πως δε δικαιούται να απεργήσει, τη στιγμή που μέρος της δουλειάς του είναι να καταστέλλει τις μαζικές απεργιακές κινητοποιήσεις των άλλων.
Κάποτε μπορεί να τον ακούσεις να μιλά για τα χημικά που και ο ίδιος εισπνέει, αλλά είναι τόσο βλάκας που αδυνατεί να χωρέσει στο κεφάλι του πως γι’ αυτό φέρει ευθύνη και ο ίδιος.
Οραματίζεται μία κοινωνία όπου οι άνθρωποι θα σέβονται την εξουσία που νομίζει ότι κατέχει.
Αποτελεί προϊόν κακής Παιδείας και αμορφωσιάς, δηλαδή ό,τι ποιο αρρωστημένο έχει να επιδείξει το ανθρώπινο είδος εναντίον του οποίου στρέφεται.
Με άλλα λόγια, ζει εις βάρος των συνανθρώπων του, δρα σαν ιός, σαν καρκίνος για το είδος του.
Και το χειρότερο απ’ όλα είναι πως ο ίδιος πιστεύει πως διαπράττει κάποιου είδους λειτούργημα. Πιστεύει πως οι υπόλοιποι πρέπει να του οφείλουμε ευγνωμοσύνη για την ασφάλεια που νομίζει ότι μας παρέχει.
