Φωτογραφίες και κείμενο της “συνέλευσης ενάντια στην παραπληροφόρηση” που μοιράστηκε σε Κοζάνη και Πτολεμαϊδα τον Δεκέμβρη του 2008 μετά τα γεγονότα που προηγήθηκαν στις 2 πόλεις με αφορμή την δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου

ΑΝ ΔΕΝ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΜΕ Σ΄ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ
ΟΙ ΠΟΛΕΙΣ ΜΑΣ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΜΟΝΤΕΡΝΕΣ ΦΥΛΑΚΕΣ

Το βράδυ του Σαββάτου 6 Δεκέμβρη στα Εξάρχεια  δολοφονείται εν ψυχρώ ο 15χρονος Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος από τον ειδικό φρουρό Επαμεινώνδα Κορκομέα. Μπροστά στα έκπληκτα μάτια φίλων του και περαστικών, χωρίς καμία αιτία,  ο Αλέξης εκτελείται .Οι αστυνομικοί – δολοφόνοι μιλάνε για μια ακόμα “εξωστράκιση”, η αλήθεια όμως για μία ακόμη φορά τους διαψεύδει…

Το γεγονός μεταδίδεται αστραπιαία. Ξεκινάνε αλλεπάλληλες κινητοποιήσεις σε όλη την Ελλάδα. Η οργή είναι διάχυτη. Ο θυμός και το μένος φέρνουν την αρχή σε κάτι που θα έπρεπε να χε ξεκινήσει εδώ και καιρό… Ενάντια σε: κατάχρηση εξουσίας, σωματικούς – λεκτικούς  βασανισμούς, εξευτελισμό της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, δολοφονίες στα αστυνομικά τμήματα (βλέπε  υπόθεση Β. Καραλευτέρη στο Α.Τ. Πτολεμαΐδας), απρόκλητες σεξουαλικές παρενοχλήσεις, συνεχείς έλεγχους, διακίνηση ναρκωτικών, λαθρεμπόριο όπλων, τρομοκρατία.

Αλλά αυτή τη φορά το ποτήρι ξεχείλισε… Πλήθος κόσμου ξεχύνεται στους δρόμους όλης της χώρας για να διαδηλώσουν εναντίον της διαχρονικής καταστολής και βίας. Πραγματοποιούνται  δυναμικές διαδηλώσεις μαθητών, φοιτητών, νέων, εργαζόμενων και ανέργων έξω από αστυνομικά τμήματα. και εκφράζεται έμπρακτα η γενικευμένη κοινωνική οργή.

Τα γεγονότα όπως εξελίχθησαν σε Κοζάνη και Πτολεμαΐδα:

Σάββατο 6/12
Με τη γνωστοποίηση της δολοφονίας του 15χρονου Αλέξη, 15 περίπου άτομα  συγκεντρώνονται στην κεντρική πλατεία Κοζάνης όπου αναρτιέται πανό καταγγελίας της δολοφονίας του 15χρονού μαθητή. Φωνάζονται συνθήματα ούτως ώστε να κινητοποιηθούν τα αντανακλαστικά και πάνω από όλα η συνείδηση του κόσμου.

Κυριακή 7/12
Στην κεντρική πλατεία της Κοζάνης συγκεντρώνονται περίπου 100 άτομα και πραγματοποιούν δυναμική πορεία στους κεντρικούς δρόμους. Κατά τη διάρκεια της διαδήλωσης ακούγονται και γράφονται συνθήματα. Η πορεία καταλήγει στην Γεν. Αστυνομική Δ/νση Δ. Μακεδονίας όπου η αποφασιστικότητα του κόσμου που συμμετέχει αναγκάζει τους παρατεταγμένους μπάτσους να υποχωρήσουν σπάζοντας έτσι τον αποκλεισμό του δρόμου που βρίσκεται το Τμήμα. Στη συνέχεια γράφονται συνθήματα έξω από το τμήμα. Ο κόσμος αποχωρεί συντεταγμένα φωνάζοντας συνθήματα.

Δευτέρα 8/12
Το πρωί μαθητές από όλη την Κοζάνη μαζεύονται έξω από το Α.Τ. όπου και ακούγονται οργισμένα συνθήματα από τα παιδιά. Οι μπάτσοι κάνουν αυτό που έχουν μάθει να κάνουν καλά εδώ και τόσα χρόνια: επιτίθενται και προσαγάγουν μαθητές στο τμήμα…

Το απόγευμα της ίδιας μέρας πραγματοποιείται μικροφωνική παρέμβαση στη κεντρική πλατεία. Ακολουθεί αυθόρμητη πορεία 300 ατόμων στο κέντρο της πόλης με επιθετικά χαρακτηριστικά. Δεν ήταν μόνο η εν ψυχρό εκτέλεση του 15χρονου, ήταν και η συσσωρευμένη οργή για την καταστολή και την αστυνομική αυθαιρεσία που υφιστάμεθα καθημερινά κόντρα στην υποκρισία μέρους της κοινωνίας που δείχνει πλήρη ανοχή στην κρατική βαρβαρότητα. Η πορεία καταλήγει για ακόμα μια φορά στην Γεν. Αστυνομική Δ/νση Δ. Μακεδονίας. Σε ένδειξη έμπρακτης διαμαρτυρίας για την χυδαιότητα και τη σαπίλα που διέπει ολόκληρο το σώμα της αστυνομίας, ο κόσμος έρχεται σε αντιπαράθεση με τους αστυνομικούς. Η αμείλικτη απάντηση των ΜΑΤ έρχεται με δακρυγόνα  και βόμβες κρότου-λάμψης. Για 4 ώρες το κέντρο της πόλης γίνετε πεδίο συγκρούσεων νέων και Μ.Α.Τ. Πραγματοποιούνται 15 συλλήψεις μαθητών και φοιτητών. Οι περισσότεροι από αυτούς συνελήφθησαν στο Νοσοκομείο Κοζάνης!!! (με την άριστη συνεργασία ιατρικού προσωπικού και ασφάλειας) όπου βρέθηκαν είτε ως τραυματίες, είτε για να βοηθήσουν τραυματισμένους διαδηλωτές. Ένας από τους 15 συλληφθέντες σοβαρά  τραυματισμένος  διακομίστηκε στην Αθήνα έτσι ώστε να του προσφερθούν απερίσπαστα οι απαραίτητες ιατρικές υπηρεσίες. Αρκετοί συλληφθέντες ξυλοκοπήθηκαν άγρια από Μ.Α.Τ. και ασφαλίτες. Την επόμενη μέρα το πρωί αφήνονται όλοι ελεύθεροι με τηλεφωνική εντολή εισαγγελέα. Ενδεικτικό της γενικευμένης αυθαιρεσίας που λαμβάνει χώρα αυτές τις μέρες και στην Κοζάνη είναι το γεγονός ότι οι κατηγορίες τους ειπώθηκαν προφορικά χωρίς ούτε ακόμη και τώρα να έχει σχηματιστεί δικογραφία για κανέναν από αυτούς…

Τρίτη 9/12
Το βράδυ πλήθος οργισμένων μαθητών και νεολαίων, συγκεντρώνεται στην πλατεία της Κοζάνης. Μετά από μικροσυμπλοκές με τα Μ.Α.Τ. η πλατεία περικυκλώνεται από άντρες της ασφάλειας. Τελικός απολογισμός 37 προσαγωγές, κυρίως μαθητές που απλά βρέθηκαν στην ευρύτερη περιοχή του κέντρου όταν οι μπάτσοι πραγματοποιούσαν την “επιχείρηση σκούπα”. Για 19 εξ αυτών σχηματίζεται δικογραφία. Οι περισσότεροι αντιμετωπίζουν σοβαρές κατηγορίες σε βαθμό κακουργήματος. Για σχεδόν 24 ώρες οι συλληφθέντες δεν είχαν καμία επαφή με γονείς και δικηγόρους. Τελικά, μετά από ένα όργιο ξυλοδαρμών, απειλών και απομόνωσης στο Α.Τ Κοζάνης την Παρασκευή 12 Δεκέμβρη με σύμφωνη απόφαση εισαγγελέα και ανακριτή τρία άτομα προφυλακίζονται και βρίσκονται ήδη στις φυλακές Γρεβενών.

Τετάρτη 10/12
Στην κεντρική πλατεία Πτολεμαΐδας πραγματοποιείται συγκέντρωση και στη συνέχεια πορεία μαθητών που καταλήγει στο Α.Τ. Πτολεμαΐδας. Η οργή των παιδιών ξεχειλίζει εναντίον των δολοφόνων-αστυνομικών: αυγά, νεράντζια αλλά και πέτρες εκσφενδονίζονται εναντίων του κτιρίου του τμήματος. Αφού η πορεία έχει τελειώσει, και οι μαθητές κατευθύνονται προς την κεντρική πλατεία, οι μπάτσοι πραγματοποιούν μέσα από τον σορό του πλήθους 12 προσαγωγές, η πλειοψηφία εξ  αυτών μικροί μαθητές. Επτά άτομα (5 μαθητές και 2 ενήλικες) κατηγορούνται για αντίσταση, διακεκριμένη φθορά και εξύβριση. Τελικά με την διαδικασία του αυτοφώρου και μέσα σε ένα κλίμα κρατικής τρομοκρατίας οι δυο ενήλικες δικάζονται και καταδικάζονται σε 18 και 8 μήνες αντίστοιχα με αναστολή.

Όλες αυτές τις μέρες ο κρατικός μηχανισμός όπως σε όλη την επικράτεια έτσι και εδώ ξεγυμνώθηκε και φάνηκε περίτρανα το πραγματικό του πρόσωπο. Εισαγγελείς και Αστυνομικοί προϊστάμενοι πιασμένοι χέρι-χέρι σε μια μοναδική επιχείρηση καταστολής και καταπάτησης στοιχειωδών δικαιωμάτων, 14χρονοι μαθητές κρατήθηκαν στο τμήμα για πάνω από 24 ώρες,  σωματική και ψυχολογική βία ασκήθηκε στους συλληφθέντες για να αποσπαστούν ψευδείς καταθέσεις,  δεκάδες μπάτσοι όλων των είδων στα δικαστήρια Κοζάνης σε ένα σόου χουντικών καταβολών όπου ακόμη και γονείς συλληφθέντων μαθητών προπηλακίστηκαν, συνοριοφύλακες με πολιτικά εκτελούσαν χρέη ασφάλειας, γιατροί αρνήθηκαν να υπογράψουν εκθέσεις ξυλοδαρμών, καταστρατήγηση του ιατρικού απορρήτου.

Τα τελευταία χρόνια βιώνουμε την αστυνομική αυθαιρεσία και καταστολή δίχως όρια, αρχή και τέλος. Με το δεκανίκι της εξουσίας -τους δημοσιογράφους- να παίζουν το ρόλο του φερέφωνου χειραγωγώντας συνειδήσεις, με την εφαρμογή του τρομονόμου, με τον εξευτελισμό κάθε πτυχής της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, με τον κατακερματισμό της υπόστασης μας,  με την υποβίβαση της οντότητας μας και αντί της αναγωγής της στο ότι πιο μοναδικό, την μείωση της σε ότι πιο αναλώσιμο-καταναλωτικό. Φτάσαμε στο χθες της Παρασκευής 5/12 που όλα αυτά ήταν κανόνες  για να κινηθείς σε αυτή την κοινωνία.

Όλα αυτά όμως από το βράδυ του Σαββάτου 6/12 έδειξαν ότι μπορεί να αλλάξουν όταν αποφασίσαμε να ενώσουμε το εγώ στο εμείς, το μόνος στο αλληλέγγυος, το χώρια στο μαζί, όταν αποφασίσαμε να ξεδιπλώσουμε  την  ατομική οργή στο κουβάρι της κοινωνίας με υπερβατικούς και εξεγερσιακούς ορούς συλλογικά…

ας ενώσουμε τις μοναδικότητες μας σε ένα ελεύθερο αύριο

συνέλευση ενάντια στην παραπληροφόρηση

Λίγο μετά τις έξι, σήμερα το απόγευμα πραγματοποιήθηκε παρέμβαση των Αντιφασιστών-Αντιφασιστριών Κοζάνης στο κέντρο της πόλης, στο τέλος του πεζόδρομου.
Η παρέμβαση είχε ενημερωτικό χαρακτήρα σχετικά με τη συγκέντρωση και την πορεία που πρόκειται να πραγματοποιηθούν αύριο ενώ εκφωνήθηκε και το σχετικό κείμενο το οποίο μοιράστηκε και στους περαστικούς.
Να υπενθυμίσουμε ότι αύριο, Πέμπτη 6 Δεκέμβρη και ώρα 7μμ, θα πραγματοποιηθεί συγκέντρωση με αφορμή τα 4 χρόνια από τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου. Η συγκέντρωση θα γίνει σε συνεργασία με την Πρωτοβουλία Αντίστασης Κοζάνης ενώ θα υπάρξει και προσυγκέντρωση στις 6 στην κεντρική πλατεία Κοζάνης.

6 Δεκέμβρη 2008 – δολοφονία Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου

Δεν ήταν ατύχημα, ήταν η ουσία του κράτους

Το βράδυ του Σαββάτου 6 Δεκέμβρη του 2008, λίγο μετά τις 9 το βράδυ, στη συμβολή των οδών Τζαβέλλα και Μεσολογγίου, ο μαθητής Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος πέφτει νεκρός μετά από πυροβολισμό του ειδικού φρουρού της Ελληνικής Αστυνομίας Επαμεινώνδα Κορκονέα.  Σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες, πριν ο αστυνομικός πυροβολήσει (σε ευθεία βολή προς τους μαθητές), είχε προηγηθεί λεκτική διένεξη των δύο αστυνομικών (Κορκονέας, Σαραλιώτης) με μία παρέα 5 μαθητών. Ο θάνατος του Αλέξη ήταν ακαριαίος… Η σφαίρα διαπέρασε την καρδιά και καρφώθηκε στον 10ο θωρακικό σπόνδυλο.

Ένα ακόμη «μεμονωμένο» περιστατικό αστυνομικής βίας όπως αυτό ήταν υπεραρκετό για να ξεχειλίσει το ποτήρι της οργής. Η είδηση της δολοφονίας του Αλέξη ταξιδεύει αστραπιαία στο κέντρο της Αθήνας και από εκεί σε όλη την επικράτεια. Ήδη από το βράδυ του Σαββάτου οι πρώτες συγκεντρώσεις και συγκρουσιακές πορείες ξεκινάνε. Τις επόμενες μέρες, καθώς η οργή για τη δολοφονία μεγαλώνει, οι κινητοποιήσεις παίρνουν χαρακτηριστικά εξέγερσης. Μαθητές επιτίθενται σε αστυνομικά τμήματα, ολόκληρες πορείες συγκρούονται με τα ΜΑΤ. Τράπεζες, κυβερνητικά κτίρια και το χριστουγεννιάτικο δέντρο στο Σύνταγμα τυλίγονται στις φλόγες -τα Χριστούγεννα αναβάλλονται..! Ταυτόχρονα, σχολεία, πανεπιστήμια και δημόσια κτήρια τελούν υπό κατάληψη και μετατρέπονται σε χώρους διαρκών συνελεύσεων και εστίες αντιπληροφόρησης. Και αυτή η εξέλιξη, η μετατροπή δηλαδή της νεανικής οργής σε μια συλλογική και με πολιτικά χαρακτηριστικά συνολική αμφισβήτηση του υπάρχοντος (που μακριά από αιτήματα διεκδίκησε τα πάντα), είχε όλους τους λόγους του κόσμου να υπάρξει, να γεμίσει τους δρόμους με οδοφράγματα, να σαμποτάρει την κανονικότητα των πόλεων, να συγκρουστεί με τις δυνάμεις καταστολής και να χλευάσει κάθε μορφή εξουσίας, τάξης και ασφάλειας.

Το γκρίζο μέλλον στο οποίο μας είχαν καταδικάσει οι ντόπιοι και ξένοι δυνάστες αυτού του τόπου (το οποίο σήμερα είναι παρόν και όλοι το βιώνουμε πολύ καλά στο πετσί μας) φαινόταν καθαρά από τότε. Δυστυχώς όμως, αυτά που εκείνες τις μέρες η νεολαία έβλεπε και ένιωθε να της πνίγουνε το μέλλον (εργασιακή αβεβαιότητα, σάπιο πολιτικό σύστημα, κρατική βία, εκφασισμός της κοινωνίας, ανέλιξη με δανεικά, αμέτρητες προσταγές και πρέπει στο όνομα της πατρίδας κ.τ.λ.) και όλα αυτά που στην πράξη αμφισβήτησε και συγκρούστηκε κατά μέτωπο, οι «μεγάλοι» δεν μπόρεσαν να τα αντιληφθούν ή δεν τόλμησαν καν να προσπαθήσουν να τα αντιληφθούν, συμπορευόμενοι με τους νέους και πολεμώντας πλάι τους για έναν καλύτερο κόσμο. Ήταν ακόμη τυφλωμένοι από το καπιταλιστικό παραμύθι αλά Ελληνικά που για χρόνια το πολιτικό σύστημα απλόχερα τους τάιζε. Έτσι, ενώ ο Δεκέμβρης του 2008 αποτελεί τη μεγαλύτερη σύγχρονη εξέγερση της νεολαίας, ταυτόχρονα αποτελεί και μια χαμένη κοινωνική επανάσταση ενός λαού που θα μπορούσε τότε να φρενάρει όλα αυτά που τα επόμενα χρόνια ακολούθησαν.

Η δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου ήταν μια στυγνή κρατική δολοφονία. Όμως ούτε η πρώτη ήταν και δυστυχώς ούτε και η τελευταία. Οι πολιτικοί διαχειριστές της εξουσίας για ακόμη μια φορά είχαν μιλήσει για ένα μεμονωμένο περιστατικό. Η πραγματικότητα όμως τους διαψεύδει. Η ρητορεία των μεμονωμένων περιστατικών δεν μπορεί πλέον να πείσει κανέναν. Από το Δεκέμβριο του 2008 μέχρι σήμερα εκατομμύρια είναι τα θύματα της κρατικής βίας: Μετανάστες και πρόσφυγες κακοποιούνται στα σύνορα, στις πόλεις και στα κέντρα κράτησης, στερούμενοι βασικά ανθρώπινα δικαιώματα. Διαδηλωτές δέχονται αστυνομική βία στις κινητοποιήσεις ενάντια στα απανωτά μνημόνια, συλλαμβάνονται και καταδικάζονται. Εργαζόμενοι και συνταξιούχοι είτε χάνουν σημαντικό μέρος του μισθού τους, είτε απολύονται με συνοπτικές διαδικασίες, χάνοντας και στις δυο περιπτώσεις τη δυνατότητα για αξιοπρεπή διαβίωση αυτών και των παιδιών τους. Απολυμένοι καταδικάζονται σε καθεστώς διαρκούς ανεργίας, με ότι μπορεί να συνεπάγεται μακροχρόνια αυτό για τη δυνατότητα επιβίωσης τους και για την ψυχική τους υγεία. Άνθρωποι απελπισμένοι και αβοήθητοι οδηγούνται στην επιλογή της αυτοκτονίας ως η έσχατη λύση λύτρωσης και διαφυγής. Όλα αυτά αποτελούν κάποιες από τις αμέτρητες όψεις της κρατικής βίας, η οποία μάλιστα είναι διαχρονική και εντείνεται συνεχώς.

Αρνούμαστε να συναινέσουμε στις προσταγές και στους εκβιασμούς των κυρίαρχων στο όνομα της επιβίωσης της χώρας. Ξέρουμε πολύ καλά πιο είναι το ταξικό μας καθήκον για το καλό της κοινωνίας και αγωνιζόμαστε χωρίς κομματικές γραμμές και αρχηγούς για να οργανώσουμε από τα κάτω την αντεπίθεση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.

Αρνούμαστε να επιτρέψουμε να νεκρώσουν οι πόλεις και τα χωριά μας από τα σύγχρονα ανθρωποφάγα τάγματα εφόδου. Ενάντια στον εκφασισμό του τόπου δημιουργούμε αντιφασιστικές ομάδες και εντείνουμε τον αγώνα ενάντια στους εχθρούς της ελευθερίας.

ΠΟΡΕΙΑ: 6 ΔΕΚΕΜΒΡΗ ΣΤΙΣ 19:00 μ.μ.

ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΠΛΑΤΕΙΑ ΚΟΖΑΝΗΣ

αντιφασίστες/αντιφασίστριες Κοζάνης

Φωτογραφίες από αφισοκόλληση-παρέμβαση (μοιράσμα του πιο κάτω κειμένου) στο Μαμάτσειο Νοσοκομείο Κοζάνης στις 23 Νοεμβρίου ενάντια στις ρατσιστικές και απάνθρωπες αιμοδοσίες της Χρυσής Αυγής:

(κάντε κλικ εδώ για διαβάσετε το σχετικό  κείμενο)

Η συγκέντρωση ξεκίνησε στις 7 το απόγευμα με μικροφωνική και μοίρασμα κειμένων. Υπήρχαν 2 πανό και από το μικρόφωνο διαβαζότανε το κείμενο της συνέλευσης αντιφασιστών /αντιφασιστριών Κοζάνης. Κατά τις 9 ξεκίνησε πορεία στους κεντρικούς δρόμους της πόλης. Υπήρχε αρκετά δυνατός παλμός με συνθήματα, στένσιλ και τρικάκια. Η πορεία ανέβηκε την οδό Παύλου Μελά και πέρασε από τα γραφεία της Χ.Α. όπου ήταν παρατεταγμένοι ματάδες και ασφαλίτες από νωρίς. Από τα γραφεία και έπειτα οι μπάτσοι ακλουθούσαν την πορεία (σε σχετικά κοντινή απόσταση) μέχρι την αρχή του πεζόδρομου από την πλευρά της οδού Δημοκρατίας. Η πορεία επέστρεψε στο καμπαναριό όπου και τελείωσε. H πορεία δεν σταμάτησε δευτερόλεπτο να φωνάζει συνθήματα.

Mεταξύ άλλων, ακούστηκαν τα:

“ο φασισμος δεν ειναι εικονα στις ειδησεις, στο δρομο στο δρομο μπορεις να τον τσακισεις”

“ενα δυο τρια πολλα πολυτεχνεια”

“το πολυτεχνειο δεν ητανε γιορτη, ητανε εξεγερση αντιφασιστικη”

“το 24ο ωρο της υποταγης δουλεια και καταναλωση και στα αλλα θεατης”

‘ψωμι παιδεια ελευθερια, η χουντα δεν τελειωσε το 73″

“κουμης κανελλοπουλου μιχαλης καλτεζας, το πολυτεχνειο δεν τελειωσε για μας”

‘ολες οι αξιες  αυτης της κοινωνιας βρισκονται στις κλουβες της αστυνομιας”

” οσο περισσοτερο σου κλεβουν την ζωη, τοσο σε ντοπαρουν με εθνος και φυλη”

“οι μπατσοι δεν ειναι παιδια των εργατων, είναι τα σκυλιά των αφεντικών”

ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΔΕΝ ΗΤΑΝΕ ΓΙΟΡΤΗ

ΗΤΑΝΕ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ

17 Νοέμβρη 1973. Ομάδες φοιτητών συρρέουν στο Πολυτεχνείο και επιχειρούν για δεύτερη φορά κατάληψη σε πανεπιστημιακό χώρο έπειτα από μια αποτυχημένη προσπάθεια στη Νομική. Σύντομα πλαισιώνονται από διάφορες κοινωνικές ομάδες που προσδίδουν ευρύτερο ταξικό χαρακτήρα στην κατάληψη. Η συνέχεια είναι λίγο πολύ γνωστή…

Έπειτα από 39 χρόνια τα αρχεία παραμένουν κλειστά, εμποδίζοντας την αποκάλυψη στοιχείων για τη δράση της χούντας. Επί δεκαετίες, προσπαθούν να μας πείσουν πως το νόημα του Πολυτεχνείου περιορίζεται απλά σε γιορτές, επετείους, λόγους και στεφάνια, γιατί όσα συνέβησαν εκεί αποτελούν στιγμές του μακρινού παρελθόντος. Επί δεκαετίες το κράτος συσκοτίζει συστηματικά την ιστορική πραγματικότητα, προσβάλλοντας τη μνήμη των θυμάτων της δικτατορίας αφήνοντας έτσι περιθώρια ποικίλων ερμηνειών τόσο για την δράση και το πραγματικό πρόσωπο της χούντας όσο και για τον αγώνα εναντίον του ολοκληρωτικού καθεστώτος και του φασισμού. Τώρα όμως, όσο ποτέ, το παρελθόν σκιάζει τις ζωές μας και οι ομοιότητες του σήμερα με την τότε χούντα είναι τόσες πολλές και προκλητικές για να τις αφήσουμε ασχολίαστες. Η ιστορία επαναλαμβάνεται….

Τριανταεννέα χρόνια πριν ξυλοδαρμοί, διώξεις, εξορία, βασανιστήρια, τραμπουκισμοί, ακρωτηριασμοί και διάφορες φασιστικές πρακτικές. 39 χρόνια πρινπεριστολή της ιδιωτικής σφαίρας, της ελεύθερης σκέψης και των αυτόνομων ενώσεων της πολιτικής έκφρασης και διεκδίκησης. 39 χρόνια πριν βίαιη επιβολή των συμφερόντων των εξουσιαστών(καπιταλιστών), απαγόρευση των ελεύθερων συνδικάτων και αριστερών κομμάτων.39 χρόνια πριν εδραίωση τρόμου και καταστολής στους δρόμους, γιγάντωση του παρακράτους και προβολή της καθαρότητας του ελληνικού έθνους. Σε οικονομικό επίπεδο, τα ελιτίστικα καπιταλιστικά συμφέροντα εξυπηρετήθηκαν από τους πραξικοπηματίες με πρόσχημα μια βιομηχανική ανάπτυξη, φυσικά βασισμένη σε ξένα και ντόπια δανεικά κεφάλαια.

Όπως γίνεται εύκολα κατανοητό, η σύνδεση με το σήμερα είναι αναπόφευκτη. Τα πογκρόμ που ξεκινούν εναντίον των μεταναστών και επεκτείνονται σε οποιαδήποτε κοινωνική ομάδα που τη χαρακτηρίζει διαφορετικότητα, σε συνδυασμό με την άγρια καταστολή των οργάνων του κράτους και του παρακράτους χαρακτηρίζουν τις φασιστικές πρακτικές του σήμερα. Όλα αυτά σε συνδυασμό με την οικονομική εξαθλίωση του λαού μέσω των απάνθρωπων επιβαλλόμενων εκ των άνω μέτρων, συνθέτουν το ζοφερό επίσης σημερινό τοπίο.

Κάτι ακόμα σημαντικό είναι ότι η χούντα στηρίχθηκε αποκλειστικά στο στρατό και στις μιλιταριστικές δομές για να εδραιωθεί. Σήμερα η ρητορική των νεοφασιστών στηρίζεται στην ίδια βάση και αποσκοπεί στην προσπάθεια δημιουργίας «νέων» ανθρώπων που είναι πολεμιστές και συνάμα πειθήνιοι υπήκοοι. Έτσι εξηγείται η επίμονη αναφορά των φασιστών σε μιλιταριστικούς θεσμούς και ιδεολογήματα (όπως η διετής θητεία ανδρών και γυναικών στα 18 και η στρατιωτική πειθαρχία). Χαρακτηριστική είναι ακόμη η προσπάθειά τους να ενσωματωθούν αυτές οι ιδέες στην εκπαιδευτική διαδικασία.

Σήμερα ο φασισμός υπάρχει. Μπορεί να μην εμφανίζεται με τα ίδια πρόσωπα επιλέγει όμως να εισβάλλει με σημάδια μοντέρνων καιρών και να έχει εκείνο το ίδιο βλέμμα. Είναι αυτός που περιγράφει καλύτερα την τροχιά στην οποία έχουν μπει οι τωρινές δυτικές καπιταλιστικές κοινωνίες, είναι αυτός που πηγάζει πλέον και από τις κοινωνικές σχέσεις και στρέφεται βίαια ενάντια σε αδύναμες κοινωνικές ομάδες. Ο γραφικός χαρακτήρας του (σβάστικα-στρατιωτικοί χαιρετισμοί) συνεχίζει να συντηρείται από τα μ.μ.ε. και κράτος αποδεικνύοντας ότι η Χούντα δεν τελείωσε το ’73… όπως βέβαια και ο αγώνας μας ενάντια σε αυτήν. Η μαζική εξέγερση του Πολυτεχνείου ενάντια στο φασισμό και σε κάθε ολοκληρωτικό καθεστώς δημιουργεί ευθύνες, εμπνέει τους αγώνες του σήμερα και υπενθυμίζει ότι…..

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ

ΕΙΝΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΑΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ

αντιφασίστες/αντιφασίστριες Κοζάνης

Εν όψη των παρελάσσεων της 28ης Οκτωβρίου, την Πέμπτη 25/10/12, έγινε μοίρασμα κειμένου σε Λύκεια της Κοζάνης απο την συνέλευση αντιφασίστριών – αντιφασιστών.

Ακολουθεί το σχετικό κείμενο:

ΜΗΝ ΜΠΑΙΝΕΙΣ ΣΤΗ ΓΡΑΜΜΗ

Η 28η Οκτώβρη αποτελεί μέρα εθνικής εορτής. Αργία, μέρα παρελάσεων σε κάθε πόλη και χωριό. Όλοι οφείλουν να συμμετέχουν σ’ αυτή τη μορφή εθνικού παραληρήματος. Μέσα σε αυτούς συγκαταλέγεσαι κι εσύ αγαπητέ/ή μαθητή/τρια και μάλιστα ως ανέκφραστο, πειθήνιο στρατιωτάκι προσφέροντας ένα ξεκάθαρα φασιστικό θέαμα.

Σου μαθαίνουν να απαγγέλεις ποιηματάκια εθνικού περιεχομένου και κείμενα που εξυμνούν τον πατριωτισμό των Ελλήνων φαντάρων του Μετώπου του ’40. Έτσι και εσύ, άβουλα, συμμετέχεις στην παρέλαση της επόμενης μέρας με κίνητρο τις ώρες μαθήματος που θα γλιτώσεις προβάροντας το στρατιωτικό βήμα στην αυλή του σχολείου, ώστε να περάσεις ‘’με αντρεία και εθνική περηφάνια’’ μπροστά από την εξέδρα των επισήμων. Πόση ειρωνεία!! Δοξάζεις ανθρώπους που αντιστάθηκαν στο φασισμό συμμετέχοντας σε έναν ξεκάθαρα φασιστικό θεσμό: αυτό της παρέλασης. Αλήθεια, γνωρίζεις ότι η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης όπου πραγματοποιούνται μαθητικές παρελάσεις; Επίσης γνωρίζεις ότι οι μαθητικές παρελάσεις στην Ελλάδα ξεκίνησαν από το δικτατορικό καθεστώς του Μεταξά (στα τέλη της δεκαετίας του 30) τον οποίο είχε… συνεπάρει η πειθαρχία και η ομοιομορφία της νεολαίας του Χίτλερ και του Μουσολίνι;

Εύλογα λοιπόν και χωρίς την καταβολή προσπάθειας γεννάται το ερώτημα: άραγε κατανόησες ποτέ ως μαθητής/τρια τι αποτελεί τον φασισμό και επιπλέον τον αγώνα εναντίον του; Συνειδητοποίησες ότι ίσως εντέλει η 28η να μην αποτελεί εθνική εορτή αλλά μια ξεκάθαρα κοινωνικοπολιτική υπενθύμιση αγώνα ενάντια στο φασισμό; Γιατί είναι φανερό σε όλους μας ότι τίποτα δεν έχει τελειώσει. Η απειλή του φασισμού δεν έληξε με την ήττα των δυνάμεων του άξονα 68 χρόνια πριν. Οι φασιστικές ιδέες και τα φασιστικά ιδεολογήματα δεν έσβησαν από τα μυαλά πολλών ανθρώπων. Το αυγό του φιδιού περίμενε τις κατάλληλες συνθήκες για να εκκολαφτεί οδηγώντας έτσι την κοινωνία σε νέους παραλογισμούς. Και είναι προφανές πως η τωρινή οικονομική και κοινωνική κρίση αποτελεί το σπουδαιότερο παράγοντα για την εκκίνηση αυτής της εκκόλαψης.

Γεγονός είναι πλέον η συγκρότηση ομάδων (στα πρότυπα των γερμανικών ναζιστικών ταγμάτων εφόδου) οι οποίες προβαίνουν σε βιαιότητες εναντίον μεταναστών αλλά ΚΑΙ άλλων κοινωνικών ομάδων επικαλούμενοι μια ψευδαίσθηση κοινωνικής ασφάλειας και μια έτσι κι αλλιώς φαντασιακή εθνική καθαρότητα. Βιαιότητες που δεν περιορίζονται σε “απλούς” τραμπουκισμούς, αλλά περιλαμβάνουν από σπασίματα μαγαζιών μέχρι και δολοφονικές επιθέσεις. Ωστόσο, οι επιθέσεις αυτές σπανίως γίνονται γνωστές στο ευρύ κοινό λόγω της γνωστής, άτυπης σύμπραξης μεταξύ των συγκεκριμένων ανθρωποειδών (των οποίων η πολιτική σκέψη περιορίζεται σε φασιστικά, ναζιστικά και ρατσιστικά τσιτάτα), της αστυνομίας και των ΜΜΕ.

Αναντίρρητα, καθοριστικός είναι και ο ρόλος του σχολείου στο φαινόμενο, ως ακόμη ενός θεσμού του κρατικού μηχανισμού, ενταγμένου στα ευρύτερα πλαίσια ενός καπιταλιστικού, αστικοδημοκρατικού συστήματος, το οποίο μέσα από της δομές και τις λειτουργίες του καταλύει κάθε έννοια ελεύθερης ή καλύτερα κριτικής σκέψης, δίνοντας τροφή όχι μόνο στη δημιουργία αλλά και την επικράτηση ανταγωνιστικών και φασιστικών ιδεολογημάτων. Ενός θεσμού του οποίου το επίκεντρο αποτελείς εσύ αγαπητέ/ή μαθητή/τρια. Εσύ λοιπόν είσαι που υποχρεώνεσαι με ποικίλους άμεσους ή εμμέσους τρόπους να υπομείνεις το βασανιστικά αργό πέρασμα του χρόνου μέσα στις σχολικές αίθουσες υπό τον ήχο κηρυγμάτων για το έθνος, όπου πραγματοποιείται η σταδιακή απομύζηση κάθε ψήγματος ζωής που έχεις μέσα σου και αποσκοπεί στη μετατροπή σου σε ένα άβουλο ον.

Όμως το τελικό αποτέλεσμα κρίνεται από τους ίδιους τους αποδέκτες αυτής της κατάστασης, δηλαδή από εσένα. Εσύ είσαι αυτός/ή που μπορεί όχι μόνο να εμποδίσει αλλά και να συντρίψει το φασισμό. Κάποιοι το έκαναν παλιότερα με όπλα, γιατί έτσι όριζαν οι τότε συνθήκες κι έμειναν στις μνήμες όλων, όμως πραγματική δικαίωση για όλους αυτούς θα επέλθει μόνο μέσω της ποικιλόμορφης συνέχισης του αγώνα τους ενάντια στη φασιστική απειλή. Γιατί το γεγονός της επιβολής της ιδιότητας του μαθητή/τριας δε συνεπάγεται σε καμία περίπτωση την αποβολή της ιδιότητας σου ως άνθρωπος κι ως τέτοιος μάλλον είναι καιρός να δράσεις ενάντια σε κάθε μορφή φασισμού.

“Οι επιλογές τελειώσανε, το βλέπεις καθαρά

Μείνε, σκέψου, πολέμα τους συνέχεια

Ξέρεις πόσο υπέφερες, μάθε από το παρελθόν σου

Αν σταματήσουμε εδώ χανόμαστε για πάντα’’

ΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ ΒΑΘΙΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕ ΤΟΝ

ΔΕ ΘΑ ΠΕΘΑΝΕΙ ΜΟΝΟΣ ΤΣΑΚΙΣΕ ΤΟΝ

αντιφασίστριες/αντιφασίστες Κοζάνης

video και φωτοφραφίες:

Την Παρασκευή 19/10/12, από τις 5 μέχρι και τις 10 το βράδυ πραγματοποιήθηκε στην κεντρική πλατεία της Κοζάνης χαριστικό παζάρι, συλλογική κουζίνα και προβολή ντοκιμαντερ. Στις 5 ώρες της δήμοσιας αυτής αντιφασισιστικής εκδήλωσης υπήρχε μικροφωνική με μουσική και από το μικρόφωνο μεταδίδονταν προτάγματα ταξικής και κοινωνικής αλληλεγγύης ενάντια στον φασισμό και τον κοινωνικό κανιβαλισμό. Ταυτόχρονα μοιράζοταν το κείμενο της εκδήλωσης στους παρευρισκόμενους και στους διερχόμενους.

Εκατοντάδες αντικείμενα (ρούχα, παπούτσια, βιβλία, παιχνίδια κ.α.) ανταλλάχθηκαν στο παζάρι και επίσης εκατοντάδες συντοπίτες μας (αναμεσά τους και πολλοί μετανάστες) έφαγαν απο την αναπάντεχα άφθονη κουζίνα που στήθηκε στους πάγκους. Η εκδήλωση έκλεισε με την προβολή του ντοκιμαντέρ: “Βίαιος Αύγουστος: Το πογκρόμ εναντίον των Ελλήνων στο Τορόντο (1918)”.

Ήταν μια όμορφη από όλες τις πλευρές αντιφασιστική δράση η οποία αγκαλιάστηκε απο τους κατοίκους της πόλης που με την συμμετοχή τους και τις κουβέντες τους κατοχύρωσαν τοπικά το δίκαιο του αγώνα ενάντια στο φασισμό.

Οι φασίστες κλεισμένοι στη νέα τρύπα τους, τα γραφεία τους, είχαν τους φίλους τους (τους μπάτσους) από κοντα για να μην νιώθουν… μοναξιά.

Ακολουθεί το κείμενο της δράσης:

Τον Αύγουστο του 1918 ένα πλήθος 50.000 καναδών “πατριωτών” επιδόθηκε για μέρες σε ένα ανελέητο πογκρόμ σε βάρος των ελληνόφωνων μεταναστών της πόλης του Τορόντο. Για χρόνια οι ελληνόφωνοι μετανάστες, μικροιδιοκτήτες και εργαζόμενοι κυρίως στον επισιτισμό (Greek restaurants) αποκαλούνταν από τους ντόπιους “slackers” (δηλαδή “τεμπελχανάδες”) επειδή σύμφωνα με την λογική των Καναδών ρατσιστών απέφευγαν τις βαριές δουλειές του φορτοεκφορτωτή, του ξυλοκόπου ή του βιομηχανικού εργάτη και δούλευαν ως μάγειροι, ψήστες, υπάλληλοι καταστημάτων ή σε αρκετές περιπτώσεις ήταν ιδιοκτήτες εστιατορίων.

Ακολούθησε μια σειρά από γεγονότα όπως: α) οι καλές σχέσεις τού τότε βασιλιά Γεωργίου Α΄ με το γερμανό Κάιζερ, β) η ουδετερότητα της χώρας προέλευσής τους κατά τις αρχές του Α’ παγκοσμίου πολέμου και γ) η άρνηση των ελληνόφωνων μεταναστών να καταταγούν στον καναδικό στρατό, που όξυναν τις ρατσιστικές αντιλήψεις σε βάρος τους. Επιστρέφοντας οι χιλιάδες Καναδοί βετεράνοι από τη σφαγή των Ευρωπαϊκών χαρακωμάτων του Α’ παγκοσμίου πολέμου, πολλοί απ’ αυτούς, ανάπηροι και σε άθλια οικονομική κατάσταση, βρήκαν τους Έλληνες μετανάστες  (που αποτελούσαν το 0,5% του πληθυσμού της πόλης) να ευημερούν, έχοντας στην κατοχή τους το 35% των μικρομεσαίων καταστημάτων.

Έτσι, τον Αύγουστο του 1918, 10.000 βετεράνοι συνεπικουρούμενοι από 40.000 Καναδούς “αγανακτισμένους πολίτες” κατέβηκαν στους δρόμους για να διαδηλώσουν εναντίον των ξένων που δεν ήταν άλλοι από τους ελληνικής καταγωγής μετανάστες. Πολύ σύντομα οι διαδηλώσεις μετατράπηκαν σε απανωτά πογκρόμ σε βάρος μαγαζιών και σπιτιών μεταναστών, με την αστυνομία στην καλύτερη περίπτωση θεατή. Ενώ δεν ήταν λίγες οι περιπτώσεις όπου καναδοί αστυνομικοί παίρναν ενεργά μέρος στα πογκρόμ εναντίων των Ελλήνων. Το αποτέλεσμα αυτού του ρατσιστικού πογκρόμ ήταν ο θάνατος αρκετών Ελλήνων μεταναστών, μεταξύ των οποίων 29 γυναίκες, 6 ανήλικα παιδιά καθώς και υλικές ζημιές που ξεπέρασαν τα 1.000.000 δολάρια.

Οι συγκρίσεις με τα πογκρόμ εναντίον μεταναστών στη σημερινή Ελλάδα, με την ανάλογη συνεργασία αστυνομίας και “αγανακτισμένων Ελλήνων”, είναι προφανώς αναπόφευκτες. Μόνο τους τελευταίους μήνες δεκάδες είναι τα περιστατικά όπου μετανάστες έχουν δεχτεί δολοφονικές επιθέσεις σε δρόμους, στα μαγαζιά τους ακόμη και μέσα στα ίδια τους τα σπίτια από οργανωμένες ομάδες νεοναζιστών. Και σε όλες μα όλες τις περιπτώσεις αυτές οι δράστες φεύγουν ανενόχλητοι μιας και η αστυνομία αν πάει στα σημεία των επιθέσεων, πάει με μεγάλη καθυστέρηση και αντί να καταδιώξει τους δράστες προσαγάγει τα θύματα-μετανάστες παρότι στην συντριπτική τους πλειοψηφία έχουν όλα τα νόμιμα έγγραφα παραμονής στη χώρα. Οι μετανάστες στα αστυνομικά τμήματα εξαναγκάζονται ακόμη και να μην καταθέσουν μηνύσεις κατά αγνώστων. Οι υποθέσεις πάνε στο αρχείο και τα τάγματα εφόδου των φασιστών ξεθαρρεύουν και μεγαλώνουν ακόμη πιο πολύ την δράση τους με αποκορύφωμα τις επιθέσεις εναντίων αλλοδαπών μικροπωλητών σε παζάρια (Ραφήνα, Μεσολόγγι) με πρωτοστάτες μάλιστα τους βουλευτές της Χ.Α. και των αστυνομικών συνοδείας τους!

Τα γεγονότα της αντιφασιστικής μοτοπορείας στην Αθήνα την Κυριακή 30 Σεπτέμβρη, οι συλλήψεις (15 άτομα), οι κατηγορίες (κακουργήματα) και τα βασανιστήρια (μέχρι και πυροβολισμοί με όπλα ηλεκτρισμού) που υπέστησαν οι συλληφθέντες αλλά και η πολιορκία του θεάτρου «Χυτήριο» από ένα μεσαιωνικό παραχριστιανικό συνονθύλευμα με πρωταγωνιστές βουλευτές της Χ.Α. να εξυβρίζουν με ακραίες σεξιστικές φράσεις τους συντελεστές της παράστασης “Corpus Christi” και οι ανώνυμες απειλές κατά της ζωής συντελεστών της παράστασης, δείχνουν με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο πως ο εκφασισμός της ελληνικής κοινωνίας είναι προ των πυλών. Και επίσης δείχνουν πως οι μετανάστες, ως ο πλέον εύκολος στόχος, είναι μονάχα μία από τις κοινωνικές ομάδες που βρίσκονται στο στόχαστρο αυτών των υπανθρώπων. Οτιδήποτε διαφορετικό και οτιδήποτε στέκεται ανταγωνιστικά ως προς τον εγχώριο φασισμό θα πρέπει να εξοντώνεται στο όνομα τους έθνους και της τάξης.

ΤΟΝ ΦΑΣΙΣΜΟ ΒΑΘΙΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕ ΤΟΝ

ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΘΑΝΕΙ ΜΟΝΟΣ ΤΣΑΚΙΣΕ ΤΟΝ…

αντιφασίστες/αντιφασίστριες Κοζάνης

Κάλεσμα με αφίσα & πανό για προβολή ντοκιμαντέρ, συλλογική κουζίνα και χαριστικό παζάρι στην κεντρική πλατεία της κοζάνης.

Κείμενο της συνέλευσης αντιφασιστών/αντιφασιστριών κοζάνης σχετικά με την απόφαση της δημοτικής παράταξης “Κοζάνη, τόπος να ζεις” να σβήσει συνθήματα αντιφασιστικού περιεχομένου από την πλατεία Γιολδάση.

Κλίκ και ανάγνωση:

Kozani topos

Την Παρασκευή 21/9/12, από τις 5 το απόγευμα και για 3.5 ώρες, πραγματοποιήθηκε δεύτερη αντιφασιστική συγκέντωση στην κεντρική πλατεία της Κοζάνης με πανό, μικροφωνική και κείμενα. Η πρώτη συγκέντρωση είχε γίνει την Τρίτη και είχε συνδιαστεί και με πορεία.  Οι αντιφασιστικές δράσεις θα συνεχιστούν και θα ενταθούν το επόμενο διάστημα.

Ραντεβού στους δρόμους.

αντιφασίστες/αντιφασίστριες Κοζάνης