Ενόψει της πρώτης δίκης -τριών εκ των συνολικά οκτώ κατηγορουμένων- (για την υπόθεση του αποκλεισμού των γραφείων της εγκληματικής-φασιστικής οργάνωσης χρυσή αυγή στην Κοζάνη) που θα πραγματοποιηθεί στις 19 Νοέμβρη πραγματοποιήθηκαν 2 ανοιχτές παρεμβάσεις με μικροφωνική, πανό και μοίρασμα κειμένων.
Η πρώτη παρέμβαση έγινε στην Κοζάνη, στην κεντρική πλατεία, την Παρασκευή το απόγευμα και η δεύτερη το Σάββατο το μεσημέρι, στην κεντρική πλατεία της Πτολεμαΐδας. Κατά την διάρκεια των 2 παρεμβάσεων διαβάστηκε το κείμενο από το μικρόφωνο και μοιράστηκαν 700 κείμενα συνολικά (και στις 2 παρεμβάσεις). Παράλληλα γινόταν “πηγαδάκια” για το θέμα με περαστικούς που ρωτάγαν με ενδιαφέρον για τα σχετικά γεγονότα στις 20 Σεπτέμβρη έξω από τα γραφεία της χ.α., την απρόκλητη επίθεση των ματ στην αντιφασιστική συγκέντρωση -100 και πλέον ατόμων- και τον πάντα υποστηρικτικό προς τους χρυσαυγίτες ρόλο της τοπικής αστυνομίας. Μόνο τυχαίο δεν μπορεί να θεωρηθεί άλλωστε το γεγονός ότι κατά την διάρκεια των πρόσφατων συλλήψεων μελών της εγκληματικής οργάνωσης χρυσή αυγή, ενώ σχεδόν σε όλη την επικράτεια η αστυνομία έκανε έρευνες σε τοπικά γραφεία και σε χρυσαυγίτες ανακαλύπτοντας όπλα, μαχαιριά, έντυπο υλικό και ναζιστικά σύμβολα, στην Κοζάνη δεν είδαμε ούτε μια έρευνα. Έτσι έστω για τα μάτια του κόσμου…
ΟΙ ΔΙΚΕΣ ΔΕ ΛΥΓΙΖΟΥΝ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ
ΤΟ ΔΙΚΙΟ ΤΟ ΕΧΟΥΝ ΟΙ ΕΞΕΓΕΡΜΕΝΟΙ
ΣΚΑΤΑ ΣΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ
Ακολουθεί το κείμενο των παρεμβάσεων:
ΟΙ ΔΙΚΕΣ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΤΑΔΙΚΕΣ
Ένα όργιο κρατική βίας και καταστολής, χέρι-χέρι με την παρακρατική τρομοκρατία, εφαρμόστηκε στην πόλη της Κοζάνης το διήμερο 20 και 21 Σεπτέμβρη 2013: Ανοιχτή και δημόσια αντιφασιστική συγκέντρωση καταγγελίας της δολοφονίας του αγωνιστή Παύλου Φύσσα στο Κερατσίνι από τα τάγματα εφόδου της ΧΑ, και ενημέρωσης του κόσμου της γειτονιάς στην πλατεία Γιολδάση, χτυπήθηκε εκδικητικά και με τον πιο βάρβαρο τρόπο, απρόκλητα και στοχευμένα, από τις τοπικές δυνάμεις διμοιρίες των ΜΑΤ- ΟΠΚΕ.
Άμεσο αποτέλεσμα της επιλεκτικής και σχεδιασμένης αυτής επίθεσης των «πραιτόρων» του κράτους- «προστατών» του πολίτη, ήταν ο τραυματισμός αρκετών αντιφασιστών διαδηλωτών και η διακομιδή δυο εξ αυτών στο νοσοκομείο, για νοσηλεία. Εκείνο το βράδυ όλη η πλατεία Γιολδάση «έκλαιγε» απ’ τα καρκινογόνα χημικά των ΜΑΤ, και το νοσοκομείο Κοζάνης «στέναζε» απ’ την ασφυκτική και τρομοκρατική παρουσία όλου του κρατικού και του παρακρατικού εσμού: Κλούβες, περιπολικά, συμβατικά, μηχανές ΔΙΑΣ κι ασφαλίτες δίπλα-δίπλα με χρυσαυγίτες που «ενδιαφέρθηκαν» φαίνεται τόσο πολύ για τους τραυματισμένους αντιφασίστες, που ήρθαν στο νοσοκομείο να δηλώσουν την… «αλληλεγγύη» τους!
Ταυτόχρονα, εκείνη τη νύχτα και το πρωί της επόμενης ημέρας τα τοπικά κατασταλτικά «σαΐνια» προβαίνουν σε συλλήψεις τεσσάρων αντιφασιστών, ακόμη και από τους χώρους εργασίας τους, στήνοντας, με την διαδικασία του αυτόφωρου, ένα και σαθρό και υπαγορευμένο από άνωθεν εντολές κατηγορητήριο, με πέντε κατηγορίες ( αντίσταση, εξύβριση, διατάραξη, παράνομη βία και …στάση!), αναζητώντας παράλληλα ( και πάλι με την αυτόφωρη διαδικασία) τρείς άλλους αγωνιστές, με τις ίδιες στημένες κατηγορίες.
Μέσα σ’ ένα τέτοιο, λοιπόν, τρομοκρατικό σκηνικό, φτάνουμε «αισίως» κοντά στην πρώτη δίκη, στην οποία δικάζονται οι τρεις από τους εφτά συνολικά κατηγορούμενους αντιφασίστες. Έπρεπε, βλέπετε, οι τοπικοί κατασταλτικοί μηχανισμοί να αποδείξουν στα αφεντικά τους ότι παράγουν «έργο», ότι πιάσαν «λαβράκια», κι ότι οι «νοικοκυραίοι» του συστήματος μπορούν να κοιμούνται ήσυχα. Το μεγάλο, όμως, ερώτημα παραμένει: Ποιοι όπλισαν και οπλίστηκαν, εδώ και χρόνια τώρα στην περιοχή μας, με εκδικητικότητα και μένος ενάντια σε αγωνιστές, αντιφασίστες, αναρχικούς, αντιεξουσιαστές και όσους-ες αγωνίζονται ενάντια στο γενικευμένο κοινωνικό εκφασισμό και τον καθεστωτικό ολοκληρωτισμό; Μήπως παράγοντες της γνωστής, εντεταλμένης και διαπλεκόμενης συμμορίας; Μήπως οι τοπικοί υπερασπιστές του νόμου και της τάξης, που θέλουν να ξεριζώσουν από την τοπική κοινωνία κάθε κίνηση κριτικής και αμφισβήτησης του συστήματος, που δεν εκφράζεται μέσα από κόμματα και θεσμικούς διαύλους;
Είναι γεγονός ότι εδώ και αρκετό καιρό, σε τοπικό επίπεδο, παρατηρείται δημόσια μια «περίεργη» αντιμνημονιακή ρητορική και αυτονόμηση μέρους των ντόπιων συνδικαλιστών αστυνομικών από το πανελλαδικό τους όργανο. Μια φτηνή ρητορική, που λειτουργεί σε επίπεδο θεαματικής διαδικασίας, αφού με αυτόν τον τρόπο εξασφαλίζεται τόσο η «δημοτικότητα» του κατασταλτικού και αντιεξεγερτικού έργου, όσο και το ιδιωτικό (μισθολογικό) συμφέρον των ένστολων, την ίδια στιγμή που μισθοί και κοινωνικά αγαθά πετσοκόβονται, δίχως καμία αναστολή και διάκριση. Μια φτηνή ρητορική, που, στην ουσία, δεν αμφισβητεί με κανένα τρόπο την ίδια τη δομή ενός κρατικού μηχανισμού σαν την αστυνομία, που παραμένει πιστός στα κρατικά προγράμματα αναδιάρθρωσης του καπιταλισμού και εξανδραποδισμού της κοινωνίας. Ενδεικτικό είναι ότι κανείς τους δεν αντέδρασε στην πράξη, ή έστω με μια ανακοίνωση, όταν κοζανίτικη αστυνομική δύναμη ( κλούβα-διμοιρία) έλαβε εντολή να κατέβει στην Αθήνα, για να συνδράμει ενεργά στα μέτρα τάξης και φρούρησης της «αρχιτέκτονος» του μνημονίου Άνκελα Μέρκελ, κατά την επίσκεψη της στην Αθήνα, πριν από μερικούς μήνες. Που ήταν λοιπόν, τότε τα αντιμνημονιακά αντανακλαστικά τους; Βέβαια, «αντιμνημονιακή» και… «αντισυστημική» εμφανίζεται και η ΧΑ. Μήπως γι’ αυτό δε βγήκε η τοπική αστυνομική «συνδικαλιστική» ένωση να καταδικάσει και να καταγγείλει την επανειλημμένα αποδεδειγμένη αλλά και δολοφονική και εγκληματική της δράση; Γιατί δεν είπε ούτε λέξη; Γιατί δεν άρθρωσε ούτε λέξη για τις «νόμιμες» χρυσαυγίτικες φθορές και τους «νόμιμους» χρυσαυγίτικους ελέγχους σε φορτηγά και άλλα οχήματα στα σύνορα Ελλάδας-FYROM; Γιατί, πριν από μερικούς μήνες, ήταν λαλίστατη στην εκκωφαντική καταδίκη των ληστών στο Βελβεντό; Γιατί δυο μέτρα και δυο σταθμά;
Δεν έχουμε αυταπάτες. Κράτος, κεφάλαιο και εξουσία γεννούν, τρέφουν και αναπαράγουν τον όποιο φασισμό, ακόμα και τον καθημερινό, που συντηρείται, πολλές φορές, από τον κοινωνικό κανιβαλισμό. Είναι ο φασισμός, που βιώνουμε καθημερινά στη φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό, στα σχολεία και στα νοσοκομεία, στην αγωνία για δουλειά, στην απαξίωση της ίδιας της ζωής, αλλά και της νοημοσύνης μας, όταν το ολοκληρωτικό κράτος κάνει μαθήματα… δημοκρατίας.
Δεν πέφτουμε από τα σύννεφα, που βλέπουμε το κράτος δήθεν να μαλώνει το τέρας, που το ίδιο κυοφορούσε και έτρεφε μέσα από τους θεσμούς του και τα όργανα καταστολής. Είναι το ίδιο κράτος, που θα χρησιμοποιήσει αυτό το τέρας, όποτε το ξαναχρειαστεί με άλλη (διαφορετική), καινούρια μορφή. Ανοιχτά, ξετσίπωτα, απροκάλυπτα, σε κάθε δεδομένη στιγμή…
Γι’ αυτό και δεν ξεγελιόμαστε από το σύγχρονο «τσίρκο»- παγίδα ενός καθωσπρέπει θεσμικού και καθεστωτικού δήθεν αντιφασισμού, που είναι πολύ της…μόδας τώρα τελευταία:«Όλοι» ξαφνικά γίναν «αντιφασίστες»: Από τους καναλάρχες και τους μεγαλοδημοσιογράφους, που αυτοί ανέδειξαν τη ΧΑ, μέχρι τα τοπικά «παπαγαλάκια» και «γλειφτρόνια» της όποιας εξουσίας.
Ούτε φυσικά πέφτουμε και στην άλλη παγίδα: Στην «πολύπαιγμένη» καθεστωτική θεωρία των δυο άκρων, που εξισώνει τη φασιστική και παρακρατική βία από τη μια, με τους κοινωνικούς αγώνες, τις ταξικές αντιστάσεις, τις απεργίες, τις καταλήψεις και τις διαδηλώσεις απ’ την άλλη.
Ο φασισμός δεν θα πεθάνει μόνος, δε θα τον απαγορεύσουν τα κόμματα, δε θα τον καταστείλει το κράτος, δεν θα τον διαπομπεύσουν τα ΜΜΕ… Γιατί τρέφεται από το φόβο και την επιβολή, από το ρατσισμό και τον εθνικισμό, από την ίδια την εξουσία, από ό,τι πιο σάπιο υπάρχει σ’ αυτόν τον κόσμο.
Ο φασισμός τσακίζεται από όλους και όλες εμάς. Με τις αξίες μας και την έμπρακτη ατομική και συλλογική στάση της ελευθερίας, της ισότητας, της αλληλεγγύης, της αμοιβαιότητας. Σε κάθε πτυχή της ζωή μας, στις καθημερινές μας σχέσεις, στις γειτονιές μας, στους χώρους εργασίας, στα σχολεία, στο δρόμο, στην επιλογή της αξιοπρέπειας και του αγώνα…
ΟΙ ΔΙΚΕΣ ΔΕ ΛΥΓΙΖΟΥΝ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ
ΤΟ ΔΙΚΙΟ ΤΟ ΕΧΟΥΝ ΟΙ ΕΞΕΓΕΡΜΕΝΟΙ
Αντιφασιστική Συνέλευση Κοζάνης
