Εχτές το απόγευμα στην Ιερισσό Χαλκιδικής, δύο συμπολίτες μας καλέστηκαν να παρουσιαστούν στο Α.Τ. Ιερισσού. Εκεί τους ανακοινώθηκε ότι θα μεταφερθούν στον Πολύγυρο στην Ασφάλεια Χαλκιδικής, και ακολούθησαν οικειοθελώς χωρίς να προβάλουν την παραμικρή αντίσταση. Από εκείνη τη στιγμή και για πολλές ώρες κανείς δεν είχε την παραμικρή ενημέρωση για το πού βρίσκονται.

Η βουλευτής Χαλκιδικής ΣΥΡΙΖΑ- ΕΚΜ, Κατερίνα Ιγγλέζη σε πρώτη επικοινωνία με τον Αστυνομικό Δ/ντη Χαλκιδικής κ. Παπουτσή έλαβε τη διαβεβαίωση ότι σύντομα θα ενημερωθεί για το πού βρίσκονται οι προσαχθέντες. Ο κ. Παπουτσής στη συνέχεια απέφυγε να απαντήσει στις συνεχείς της κλήσεις. Όταν έφτασε η βουλευτής στη Αστυνομική Δ/νση ο κ. Παπουτσής δήλωσε άγνοια σχετικά με το πού βρίσκονται οι προσαχθέντες. Πλήθος γυναικών συγκεντρώθηκε μπροστά στο Α.Τ. Ιερισσού απαιτώντας να ενημερωθούν για την τύχη των συμπολιτών μας. Μετά από πολλές ώρες επιτράπηκε η είσοδος των δικηγόρων οπότε και οι προσαχθέντες αφέθησαν ελεύθεροι.

Εκ των υστέρων ενημερωθήκαμε ότι οι δύο συμπολίτες μας, κρατούνταν στα υπόγεια της Αστυνομικής Δ/νσης, παρουσία αστυνομικών της Κρατικής Ασφάλειας Θεσσαλονίκης. Εκεί ανακρίθηκαν παράνομα απουσία δικηγόρων και χωρίς να τους έχουν απαγγελθεί κατηγορίες. Τους ασκήθηκε ψυχολογική βία, προπηλακίστηκαν, βρίστηκαν χυδαία και αναγκάστηκαν, παράνομα, να δώσουν δείγμα γενετικού υλικού (DNA).

Οι δύο συμπολίτες μας – που πήραν μια γεύση νοοτροπιών Γκουαντάναμο και καταπάτησης συνταγματικών και ανθρωπίνων δικαιωμάτων – βρίσκονται σήμερα δίπλα στα μικρά παιδιά τους, τις γυναίκες τους, τους συγγενείς και φίλους τους που για ώρες αγωνιούσαν για την τύχη τους.

Καταγγέλλουμε την καταπάτηση των συνταγματικά κατοχυρωμένων δικαιωμάτων μας, την προσπάθεια τρομοκράτησης των πολιτών, τη διαχείριση του θέματος από την ΕΛ.ΑΣ. με πρακτικές που θυμίζουν μαύρες ημέρες της ιστορίας μας και την οργανωμένη εκστρατεία συκοφάντησης του αγώνα μας.

Δεν τρομοκρατούμαστε, δε φιμωνόμαστε.

Ο αγώνας μας είναι δίκαιος και θα κερδηθεί.

http://antigoldgreece.wordpress.com

Δημοσίευμα του περιοδικού New Statesman για τη δημοκρατία στην Ελλάδα του 2013, για την κακοποίηση των τεσσάρων συλληφθέντων και για τη Χρυσή Αυγή

“Η κακοποίηση τεσσάρων νεαρών αναρχικών, οι οποίοι συνελήφθησαν για ληστεία σε τράπεζα, στα χέρια της αστυνομίας αποδεικνύει ότι είναι ώρα να απευθυνθεί κανείς στον κυβερνητικό συνασπισμό όπως του αρμόζει: ως ένα ακροδεξιό αυταρχικό σχήμα”, αναφέρεται χαρακτηριστικά.

Γίνεται επίσης αναφορά στην επιχείρηση Ξένιος Ζευς, επισημαίνοντας ότι “από τους 73.100 ανθρώπους οι οποίοι συνελήφθησαν συνολικά, μόνο σε 4.352 απευθύνθηκαν κατηγορίες”.

Σύμφωνα με τον Γιάννη Μπαμπούλια, που υπογράφει το άρθρο, “ο κυβερνητικός συνασπισμός έχει πλέον να αντιμετωπίσει τις καταγγελίες για βασανισμούς κρατουμένων και τη σχέση της αστυνομίας με τη Χρυσή Αυγή, την ίδια ώρα που η εξεταστική για τη “λίστα Λαγκάρντ” είναι σε εξέλιξη και η κυβέρνηση προωθεί το νέο φορολογικό”.

“Μέτωπο κατά του αναρχικού χώρου”

“Ο τρόπος με τον οποίο ανοίγει η ατζέντα αυτού του ζητήματος αποκαλύπτει κάτι πολύ βασικό. Αυτή η κυβέρνηση αναγνωρίζει τους αναρχικούς και τον ΣΥΡΙΖΑ ως τους βασικούς αντιπάλους της στην πολιτική σκηνή”, αναφέρεται παρακάτω.

Continue reading Επιλεκτική μηδενική ανοχή: εξακολουθεί να υπάρχει δημοκρατία στην Ελλάδα; →

Ιανουάριος 1968
Το Συμβούλιο της Ευρώπης εξετάζει με ιδιαίτερη ανησυχία την κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Ελλάδα.

Ιανουάριος 2013
O επίτροπος ανθρωπίνων δικαιωμάτων του Συμβουλίου της Ευρώπης εκφράζει την ανησυχία του για την κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Ελλάδα και ζητά την άσκηση διώξεων εναντίον Ελλήνων αστυνομικών που εμπλέκονται σε περιστατικά ρατσιστικής βίας.

Ιούνιος 1967
Ο Στάθης Παναγούλης συλλαμβάνεται σε ηλικία 19 ετών και παραμένει στις φυλακές Αβέρωφ και Κορυδαλλού, ως τις 30 Αυγούστου 1967.  Ύστερα από νεότερη σύλληψή του παρέμεινε στο κολαστήριο του ΕΑΤ-ΕΣΑ από την 11η Αυγούστου 1972 μέχρι την 1η Μαρτίου 1973, δηλαδή 200 μέρες ακριβώς ανακρινόμενος. Την 1η Μάρτη 1973 μεταφέρθηκε στις στρατιωτικές φυλακές Μπογιατίου, όπου παρέμεινε 18 μήνες σε πλήρη απομόνωση. Τον Απρίλιο του 1974 μέχρι τη Μεταπολίτευση (24 Ιουλίου, του ιδίου έτους) εξορίστηκε στη Νήσο Γυάρο.

Φεβρουάριος 2013
Ο Στάθης Παναγούλης κάνει την εξής δήλωση:
«Οι βασανιστές της Χούντας του Παπαδόπουλου την περίοδο 1967-74 φρόντιζαν, όταν μετά τις ανακρίσεις των αγωνιστών της Αντίστασης, με βασανιστήρια στα κολαστήρια της Μπουμπουλίνας και του ΕΑΤ-ΕΣΑ, οδηγούμεθα στα έκτακτα στρατοδικεία, να μην υπάρχει κανένα ίχνος βασανισμού.
Σήμερα, η κυβέρνηση της Τρόικας, του κ. Σαμαρά, δεν κρατά ούτε τα προσχήματα. Δίνει τις φωτογραφίες των συλληφθέντων στη δημοσιότητα με εμφανή τα σημάδια των βασανισμών! Ας δώσει, η κυβέρνηση του Τριωδίου στον Υπουργό Προστασίας του Πολίτη Νίκο Δένδια, το βραβείο του σύγχρονου νεοναζί».

πηγή: info-war.gr

…από έναν καθηγητή του

Λέγομαι Χρήστος Ιωαννίδης. Είμαι καθηγητής στη μέση εκπαίδευση εδώ και 23 χρόνια και…

υπεύθυνος του περιοδικού «Schooligans» και του μαθητικού φεστιβάλ «Schoolwave». Γνώρισα τον Αντρέα-Δημήτρη Μπουρζούκο για τρία χρόνια (2005-2008). Ήταν μαθητής μου στο Μουσικό Λύκειο Παλλήνης.

Είμαι σοκαρισμένος από την είδηση της εμπλοκής του σε ένοπλη ληστεία. Δεν ξέρω τι τον οδήγησε ως εκεί. Θέλω όμως να μιλήσω για τα τρία χρόνια που τον γνώρισα ως μαθητή αλλά και ως εθελοντή στο περιοδικό.

Ήταν χαρά μου να έχω μέσα στην τάξη παιδιά σαν τον Αντρέα-Δημήτρη.
Ήταν ευαίσθητος, ήταν έξυπνος, ήταν ανήσυχος. Όχι, δεν άκουγε heavy metal. Άκουγε ροκ, άκουγε Χατζιδάκι, άκουγε Μότσαρτ. Όχι, δεν ήταν αντικοινωνικός. Ίσα-ίσα ήταν πολύ αγαπητός στους συμμαθητές του.

Και φυσικά είχε και αυτός θυμό μέσα του, όπως όλα τα αληθινά παιδιά που ανακαλύπτουν στην εφηβεία τους την απάνθρωπη και υποκριτική κοινωνία στην οποία ζούμε. Όχι, δεν ήταν κακός μαθητής, ήταν πολύ καλός. Μπήκε και αυτός στο πανεπιστήμιο, γράφοντας μία από τις εκθέσεις-κονσέρβες που του ζητάει το σύστημα. Οι γονείς του ήταν δύο αξιοπρεπέστατοι άνθρωποι.

Ερχόντουσαν τακτικά στο σχολείο να μάθουν για το παιδί τους. Κάποια στιγμή έμαθα από τον Αντρέα-Δημήτρη ότι ο πατέρας του έμεινε άνεργος. Μου το είπε πικραμένος και θυμωμένος.

Δεν ξέρω πόσες αιτίες θυμού προστέθηκαν από τότε. Μπορώ ίσως να φανταστώ αρκετές απ” αυτές, καθώς ζω κι εγώ μέσα σ” αυτήν την Ελλάδα. Απο κει και πέρα, λυπάμαι και ντρέπομαι.

Λυπάμαι για τον Αντρέα-Δημήτρη που πίστεψε, καθώς φαίνεται, στη βία σαν απάντηση στη βία του συστήματος. Ντρέπομαι όμως και για την Ελλάδα που οδηγεί παιδιά σαν τον Αντρέα-Δημήτρη σ” αυτό το σημείο. Ντρέπομαι για τους αστυνομικούς που τον βασάνισαν.

Ντρέπομαι για τους δημοσιογράφους που ήδη τον καταδίκασαν. Και ντρέπομαι για όλους τους ανυποψίαστους πολίτες που θα τον τσουβαλιάσουν μέσα στο κεφάλι τους σαν έναν «τρομοκράτη» και θα προσπεράσουν το παραμορφωμένο από τα χτυπήματα πρόσωπό του για να πάνε στην επόμενη είδηση.

Η παραμόρφωση είναι όλη δική μας.

πηγή: lifo.gr

Τώρα, άνθρωποι που αυτοαποκαλούνται δημοσιογράφοι μας λένε ότι είναι σωστές οι «σφαλιάρες». Δημοσιογράφοι που εξαργύρωσαν όλα αυτά τα στοιχεία της παλιάς Ελλάδας που κατά τ’ άλλα λοιδορούν (νεποτισμός, αναξιοκρατία, κρατισμός). Μας λένε ότι αυτός που συλλαμβάνεται δεν πρέπει να περιμένει δίκη, αφού τη μία και μόνη ετυμηγορία θα την ανακοινώσουν από κοινού, στις ειδήσεις των 8, ο κεντρικός παρουσιαστής, ο υπουργός δημόσιας τάξης και η υπεύθυνη για το αστυνομικό ρεπορτάζ. Μας λένε ότι μπροστά στη ληστεία μιας τράπεζας ή μπροστά σε ένα πρωτοσέλιδο για τον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας, χάνονται τα όποια δικαιώματα έχει ένα κατηγορούμενος και μπορεί να περιμένει το δικό του προσωπικό γκουαντάναμο.

Τώρα, μας λένε με νόημα ότι ο ένας απ’ τους 4 συλληφθέντες ήταν φίλος του Γρηγορόπουλου. Μας το λένε, μας το τονίζουν, το κάνουν φωτογραφία και αφήνουν να εννοηθεί ότι θέλει ο καθένας να εννοήσει. Ήταν – ο ληστής, ο τρομοκράτης – φίλος του Γρηγορόπουλου. Τί να σημαίνει άραγε αυτό; Κάτι για τον συλληφθέντα ή κάτι για τον νεκρό; Μήπως κάτι και για τους δύο; Μας λένε ότι ήταν φίλος του παιδιού που δολοφονήθηκε. Λες και ο φίλος εκείνου του παιδιού θα ήταν ποτέ λογικό να περνάει τις μέρες του στις ημέρες καριέρας, στη μεγάλη αίθουσα κάποιου κεντρικού ξενοδοχείου.

Continue reading Σφαλιάρες →