το εξώφυλλο της συλλογής (cd-rom)

Στη συλλογή περιέχονται:

Τραγούδια και κείμενα:

1. Δημήτρης Καρούσος – Ζωντάνεψα τους τοίχους
2. Υπεραστικοί – Ο Ελληνάρας
3. Tzouran Tzouran – Τσέρι το φρίκουλο
4. Doughy Mug, MC Yinka, Παυλέας (JazzMatazz) – The road where Shehjad stood
5. Doughy Mug – Sickest of deeds
6. Common I feat. Lady N – Make it fire
7. Horse Attic – Built like a brick wall
8. Roadkill – Blame the strangers
9. Revolted Masses – Tale of a tortured soul
10. Lady Vanishes – Utoya
11. db-projekt – Η σιωπηλή συνενοχή
12. Υπεραστικοί – Του Αδόλφου τα εγγόνια
13. Μάκης Ζέρβας – “Αυτόν… τον βρωμιάρη…”

Εικαστικά:

1. Μάκης Ζέρβας – Τα πρόσωπα του φασισμού
2. Δανάη Μπάτση – Χωρίς τίτλο
3. Ορέστης Ρούτσος – Τάγμα εφόδου
4. Μαρία Στασινού – Χωρίς τίτλο
5. Χρυσάνθη Μούρτη, Χρήστος Σταυρακάκης – Τα πρόσωπα του τέρατος
6. Βασίλης Τσατσάνης – Αντίσταση 

Ποιήματα:

1. Διαμαντής Διαμαντίδης – Βλέπω στον ύπνο μου σκυλιά
2. Παυλέας – Έκλασε ο Χίτλερ

 Κατεβάστε ολόκληρη τη συλλογή: link 1, link2
 
Ακούστε τα τραγούδια της συλλογής:  YouTube playlist

Ακούστε ή/και κατεβάστε τα τραγούδια της συλλογής: Soundcloud

Ένα ντοκυμαντέρ για την ελληνική PUNK σκηνή…

Από την καθημερινή ζωή στο γαλατικό χωριό των Εξαρχείων.
Ένα απολαυστικό βίντεο των μαθητών/τριών του 5ου λυκείου Αθηνών.

http://www.youtube.com/watch?v=JmAQgrJjC24

Continue reading Ένα τραγούδι για τον Παύλο, από το Κερατσίνι… →

Η πολυβραβευμένη ταινία μικρού μήκους ξεδιπλώνει την κοινωνία μέσα από ουρές αναμονής

Άνθρωποι διαφορετικών φύλων, ηλικιών, τάξεων και εθνικοτήτων περιμένουν σε εφτά διαφορετικές ουρές, δημιουργώντας μια τεράστια ανθρώπινη σειρά. Η μία άκρη της αποτελείται από εικόνες ευμάρειας και υπερ-καταναλωτισμού, ενώ η άλλη από φτώχεια και συσσίτια. Casus Belli σημαίνει Αφορμή Πολέμου. Στο τέλος της ανθρώπινης αλυσίδας, η αντίστροφη μέτρηση ξεκινά. Η σκηνοθεσία του Γιώργου Ζώη δίνει την αίσθηση ενός μεγάλου μονοπλάνου, που συνδέει όλες τις ουρές, τις κοινωνικές τάξεις και τις φυλές. Ο πρώτος σε κάθε ουρά κάνει δύο βήματα και βρίσκεται τελευταίος στην αμέσως επόμενη.

Το “Casus Belli” έκανε πρεμιέρα στο επίσημο διαγωνιστικό τμήμα ταινιών μικρού μήκους στο 67ο Φεστιβάλ της Βενετίας, πήρε έξι βραβεία στο Φεστιβάλ Δράμας 2011 και το βραβείο καλύτερης μικρού μήκους ταινίας τηςΕλληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου, ενώ απέσπασε πολλά πρώτα βραβεία και διακρίσεις στο εξωτερικό. Αν και το “Casus Belli” διαρκεί μόλις 11:11 λεπτά, συμμετέχουν 146 ηθοποιοί.

Το «The Wake Up Call» είναι ένα ντοκιμαντέρ μικρού μήκους για το πολιτικό γκράφιτι στην Αθήνα της κρίσης.

Το ντοκιμαντέρ ακολουθεί τέσσερις street artists (Paul, MaPet, Absent και Bleeps) στην προσπάθειά τους να αφήσουν το πολιτικό στίγμα τους στο αστικό τοπίο της Αθήνας. Πολιτική, σάτιρα και χρώματα αναμειγνύονται για να γεννήσουν μια υπαίθρια έκφραση μακριά από την κυρίαρχη ιδεολογία.

Μέσα από τη δράση των τεσσάρων καλλιτεχνών, το «The Wake Up Call» επιχειρεί να αποτυπώσει την προσπάθεια πολιτικής αφύπνισης στην Ελλάδα της κρίσης, με έργα τέχνης του δρόμου που περιμένουν τη φθορά του χρόνου.

Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να επισκεφθείτε την ιστοσελίδα thewakeupcall.gr

Δείτε ολόκληρη την ταινία εδώ:

http://www.youtube.com/watch?v=qJw6ha57btk

Η διαδικασία ενσωμάτωσης ενός ανένταχτου στο ποτάμι της επανάστασης, η περαιτέρω βασανιστική δυσκολία του να ενταχθεί σε ένα συγκεκριμένο ρυάκι (“πώς” και “πόσο” θα επαναστατήσει) και η κυριολεκτικά τραγική μοίρα του μετά την κατάσβεση, με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο, της επαναστατικής φλόγας: αυτές είναι οι κοινές συνιστώσες της προβληματικής του Ken Loach, από τις οποίες διαμορφώνονται τόσο το The Wind that Shakes the Barley– το οποίο του χάρισε τον Χρυσό Φοίνικα πριν από λίγες ημέρες – όσο και το Γη και Ελευθερία (1995). στο δεύτερο, μάλιστα, η μυθοπλασία του Loach δεν ξετυλίγεται ευθέως… μέσα στη μηχανή του χρόνου, αλλά ενεργοποιείται μόνο μέσα από τη μίνι έρευνα μιας έφηβης κοπέλας στο “εδώ και τώρα”. Πρόκειται για την εγγονή ενός Βρετανού κομμουνιστή (Ian Hart), ο οποίος ταξίδεψε μέχρι την Ισπανία για να συμπαραταχθεί με τους αντιφρανκικούς αγωνιστές. Καθώς η αφανής πρωταγωνίστρια (θα την ξαναδούμε ελάχιστες φορές μέσα στην ταινία) του Γη και Ελευθερία ψαχουλεύει τα σεντούκια του νεκρού παππού της, ανακαλύπτει αποκόμματα εφημερίδων, τσακισμένες φωτογραφίες και λαχανιασμένες επιστολές – κι εμείς ταξιδεύουμε μαζί της στην Ισπανία του 1936, έχοντας υποπτευθεί πού το πάει ο γερο-Ken.

Continue reading Γη και ελευθερία – η ταινία →

Εξαιρετικό βίντεο κλιπ ενάντια στην ομοφοβία, από το ελληνικό γυναικείο συγκρότημα Berlin Brides.

Κάποτε, στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης οι ομοφυλόφιλοι υποχρεούνταν να φορούν ένα ροζ τρίγωνο ως διακριτικό. Σήμερα, η Χρυσή Αυγή επιτίθεται όλο και πιο συχνά- μεταξύ άλλων- και σε ομοφυλόφιλους. «Ανωμαλία» και «ασθένεια» δεν είναι η ομοφυλοφιλία, αλλά οι δολοφονίες και τα βασανιστήρια ανθρώπων διαφορετικών στο χρώμα, το θρήσκευμα, τις σεξουαλικές προτιμήσεις.

Κανένας μόνος του απέναντι στο φασισμό και την ομοφοβία!

ΠΗΓΗ:http://antinazizone.blogspot.gr

Το ντοκιμαντέρ πραγματεύεται τη σύγχρονη μετανάστευση μέσα από ένα οδοιπορικό στους εργασιακούς χώρους όπου απασχολούνται οι αλλοδαποί εργάτες, συχνά κάτω από αντίξοες συνθήκες.
Ο μετανάστης σε αυτή την ταινία τεκμηρίωσης αντιμετωπίζεται όχι μόνο ως «προϊόν» μιας μετακίνησης ανάγκης αλλά κυρίως ως το «αντικείμενο» μιας σκληρής εκμετάλλευσης της εργατικής του δύναμης.
Οι μετανάστες χρησιμοποιούνται ως αναλώσιμοι προκειμένου να μεγιστοποιηθεί το κέρδος, καθώς βρίσκονται γύρω μας ουσιαστικά «αόρατοι», χωρίς να τους έχουν παραχωρηθεί έστω και τα στοιχειώδη εργασιακά και ανθρώπινα δικαιώματα.
Παράλληλα σκιαγραφείται η αγωνία τους για ένα καλύτερο μέλλον, οι δυσκολίες διαβίωσης, ενσωμάτωσης αλλά και ο διογκούμενος ρατσισμός που υφίστανται.
Μέσα σε αυτό το δυσοίωνο τοπίο, αναδύεται η αλληλεγγύη, η οργή και ο αγώνας ώστε να υπερασπίσουν τα δικαιώματά τους: τόσο ως απόκληροι «ξένοι», όσο και ως οι πλέον βάρβαρα εκμεταλλευόμενοι εργαζόμενοι.

Director: Costas Stamatopoulos
Script: Fotis Mihalopoulos

δείτε το ντοκιμαντέρ εδώ:

https://www.youtube.com/watch?v=ocB5uoKRF3Y

Ο Μπρεχτ έλεγε: «Τι ωφελεί να γράψει κανείς κάτι θαρραλέο απ’ όπου να βγαίνει πως η κατάσταση που βρισκόμαστε είναι βάρβαρη (που είναι αλήθεια), αν δε φαίνεται ξεκάθαρα για ποιο λόγο φτάσαμε σ’ αυτήν την κατάσταση»;

«Η Αγία Ιωάννα των σφαγείων» πρόκειται για ένα από τα λιγότερο γνωστά έργα του Μπρεχτ, αλλά την ίδια ώρα αποτελεί και το πιο επίκαιρο έργο του στη συγκυρία της καπιταλιστικής κρίσης.

Το έργο γράφτηκε από τον Γερμανό συγγραφέα το 1929, αλλά ο ίδιος δεν πρόλαβε να το δει να παίζεται επί σκηνής, καθώς η πρώτη του παρουσίαση έγινε το 1959. Πρόκειται για μια σατιρική εκδοχή της ιστορίας της Ζαν ντ΄Αρκ, που διαδραματίζεται στο Σικάγο του 1929 και του οικονομικού κραχ, της οικονομικής κρίσης. Η «Αγία Ιωάννα» είναι μια γυναίκα που ασχολείται με τις φιλανθρωπίες στο πλαίσιο μιας χριστιανικής οργάνωσης, σε μια εποχή μεγάλης οικονομικής καταστροφής.

Continue reading Μπέρτολντ Μπρεχτ – «Η Αγία Ιωάννα των σφαγείων»… →