Κείμενο που θα δημοσιευτεί στο επόμενο φύλλο της εφ.δρόμου Άπατρις
Tag Archives: ΥΛΙΚΟ ΓΙΑ ΣΚΕΨΗ
Επιστολή κρατουμένων απ’ τις ελληνικές φυλακές
Τον τελευταίο καιρό είδαμε να εξελίσσεται η επόμενη φάση των κατασταλτικών σχεδιασμών του κράτους, έχοντας αυτήν τη φορά στο επίκεντρό της τους κατειλημμένους χώρους. Η εκκένωση της κατάληψης ΔέΛΤΑ στη Θεσσαλονίκη, οι επιθέσεις στις καταλήψεις Αpertus στο Αγρίνιο και Δράκα στην Κέρκυρα το καλοκαίρι, μαζί με την εκκένωση της Villa Amalias, της κατάληψης Σκαραμαγκά και του στεκιού της ΑΣΟΕΕ πρόσφατα, έρχονται να αποτελέσουν την τακτική συνέχεια της κατασταλτικής στρατηγικής που υιοθετήθηκε απέναντι στον εσωτερικό εχθρό μετά την εξέγερση του Δεκέμβρη του ’08 και εν όψει της επικείμενης κοινωνικής αποσταθεροποίησης που διαφαινόταν στον ορίζοντα.
Η εγκαθίδρυση του κράτους ασφάλειας ως απαραίτητη βάση για τις νέες κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες δεν θα μπορούσε παρά να έχει ως προϋπόθεση την καταστολή των δυνητικά αποσταθεροποιητικών παραγόντων που αποτελούν οι διάφορες εκφάνσεις του ριζοσπαστικού χώρου. «Διαβάζοντας» το συνεχές των επιθέσεων του κράτους, τόσο σε φυσικό όσο και σε επικοινωνιακό επίπεδο, είναι εμφανές πως αυτό που επιχειρείται είναι η απονοηματοδότηση και ποινική-κατασταλτική διαχείριση ενός ολοένα και πιο διευρυμένου συνόλου ριζοσπαστικών πρακτικών και αντιλήψεων.
Continue reading Επιστολή κρατουμένων απ’ τις ελληνικές φυλακές
Αλληλεγγύη στον αγώνα της Χαλκιδικής
Μια από τις –ουκ ολίγες- τραγωδίες της εποχής μας είναι η περίοπτη θέση που φυλάσσει στο δημόσιο λόγο της, για την οικονομία και τα πλέον βρωμερά της παράγωγα. Το επίδικο μιας ολόκληρης εποχής μοιάζει να είναι η αύξηση κάποιου «οικονομικού μεγέθους”, ή ενός συντελεστή, ή ο μηδενισμός ενός πλεονάσματος. Το διαβόητος πλέον βαρετό αντικείμενο συζήτησης παγκοσμίως, τα οικονομικά δηλαδή, απασχολούν πλέον και τον γηραιότερο κάτοικο του πλέον απομακρυσμένου χωριού. Πολλαπλασιαστές, εμπορικά ισοζύγια, θετικά πλεονάσματα, σγουαπ και ακαθάριστα εθνικά προϊόντα, λέξεις και έννοιες βγαλμένες από τους πλέον ανιαρούς εφιάλτες, κυριαρχούν πλέον στο δημόσιο λόγο, μαζί με τους οικονομολόγους βεβαίως.
Με την πλάτη στον τοίχο, μπορεί η κριτική να σπάσει τούβλα;
Μια πολύ ενδιαφέρουσα προσέγγιση κατά την άποψή μου, αξίζει να διαβαστεί
Α. Ποιος είναι ο στόχος της επίθεσης στις καταλήψεις
Ενώ οι επιχειρήσεις της αστυνομίας ενάντια στους κατειλημμένους χώρους συνεχίζονται, είναι αναγκαίο, αναγκαίο με όρους έκτακτης ανάγκης, δηλαδή με όρους ιστορικής αναγκαιότητας, να συζητήσουμε συλλογικά και να συζητήσουμε πολύ, πάνω σε μερικά κεντρικά ερωτήματα, που μας βάζει η συγκυρία. Το θεμελιώδες ερώτημα, πάνω στο οποίο πρέπει να προβληματιστούμε είναι απλό: ποιος είναι ο συγκεκριμένος σχεδιασμός του κράτους σήμερα αναφορικά με τους κατειλημμένους χώρους; Δηλαδή γιατί επιτίθεται το κράτος στις καταλήψεις και γιατί αυτό συμβαίνει τη συγκεκριμένη περίοδο.
Αν θέλουμε να κρατήσουμε τα μυαλά μας μέσα στο κεφάλι μας, πρέπει να παραδεχτούμε ότι η απάντηση σε ένα τέτοιο ερώτημα, ενώ το κρατικό σχέδιο εξελίσσεται, είναι επισφαλής, με την έννοια ότι δεν έχουμε μια πλήρη εικόνα αυτών των σχεδιασμών. Για παράδειγμα το μείζων ερώτημα κατά τη γνώμη μας είναι αν το κράτος θα περιοριστεί στα κατειλημμένα κτίρια που αφορούν το κέντρο της Αθήνας, και κάποιων επαρχιακών πόλεων, δηλαδή σε καταλήψεις που βρίσκονται μακριά από γειτονιές, ή αν θα τολμήσει μια γενικευμένη επίθεση στις δομές του ανταγωνιστικού κινήματος: αρχικά με εκκένωση όλων των καταλήψεων και στη συνέχεια με πρεσάρισμα όλων των άλλων δομών (στέκια, κλπ).
Continue reading Με την πλάτη στον τοίχο, μπορεί η κριτική να σπάσει τούβλα;
2+2=5, Ταινία μικρού μήκους
Ένα από τα σλόγκαν που χρησιμοποίησε ο Όργουελ στη νουβέλα του “1984″ ήταν το 2+2=5 ως ένα κλασσικό παράδειγμα στοχευμένα λάθους δογματισμού που κάποιος “έπρεπε” να πιστεύει και να υιοθετεί.
Αυτό ενέπνευσε και τον, Ιρανικής καταγωγής, Babak Anvari να γράψει και να σκηνοθετήσει τη συγκεκριμένη ταινία μικρού μήκους., υποψήφια για το βραβείο BAFTA για το 2012.
Αναδημσίευση από:http://episkiasis.wordpress.com
Το κείμενο της συνέλευσης στην πορεία της Βέροιας
Το κείμενο της συνέλευσης αντιφασιστών/τριών Κοζάνης που μοιράστηκε στην Βέροια στην πορεία του Σαββάτου 23 Φλεβάρη:
ΓΚΑΛΟΠ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ
Συμπληρώστε το παρακάτω ερωτηματολόγιο και ταχυδρομήστε το στο Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη στην διεύθυνση: Π. Κανελλοπούλου 4, 101 77, Αθήνα. Εναλλακτικά, μπορείτε να το στείλτε και ηλεκτρονικά στο e-mail: pressoffice@yptp.gr
Να σημειωθεί πως σε όλες τις ερωτήσεις και για λόγους διαφάνειας των προσωπικών επιλογών του καθένα/καθεμιάς, δεν υπάρχει απάντηση «δεν γνωρίζω/δεν απαντώ».
Ερώτηση πρώτη:
Πιστεύετε πως οι αστυνομικοί της ΕΛ.ΑΣ. είναι βασανιστές;
α) Ναι, αλλά παρακαλώ να μην δημοσιοποιηθούν τα στοιχεία μου
β) Όχι, εκτός και αν η γη είναι στρόγγυλη και όχι τετράγωνη
γ) Ναι, αλλά όχι όλοι. Εκτός αν και οι δολοφόνοι μετριούνται και αυτοί ως βασανιστές
Ερώτηση δεύτερη:
Συμφωνείτε πως βασανίζοντας οι αστυνομικοί κερδίζουν το δίκιο τους;
α) Ναι, γιατί έχουν πάντα δίκιο
β) Όχι, γιατί δεν τους ενδιαφέρει το δίκιο. Δέρνουν γιατί αυτό απαιτεί ο ενδοεπαγγελματικός ανταγωνισμός στα πλαίσια μιας καλής καριέρας στο σώμα
γ) Όχι, αντιθέτως με αυτόν τον τρόπο επιβεβαιώνουν περίτρανα πως το δίκιο είναι με το μέρος του θύματος τους
Continue reading Το κείμενο της συνέλευσης στην πορεία της Βέροιας
Απαγορευμένη Εκπαίδευση – La Educacion prohibida [Ντοκυμαντέρ]
http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=nRiLRSjebFM
(Αν οι ελληνικοί υπότιτλοι δεν εμφανιστούν αυτόματα, πατήστε στο πιο αριστερό κουμπάκι με όνομα “turn on captions που βρίσκεται στο κάτω δεξί μέρος του βίντεο)
Η Απαγορευμένη Εκπαίδευση (La Educacion Prohibida) είναι ένα ανεξάρτητο ντοκιμαντέρ που κυκλοφόρησε το 2012. Περιγράφει ποικίλες εναλλακτικές πρακτικές εκπαίδευσης και αντισυμβατικά σχολεία στη Λατινική Αμερική και την Ισπανία, και περιλαμβάνει εκπαιδευτικές προσεγγίσεις όπως η λαϊκή επιμόρφωση, το σύστημα Μοντεσσόρι, η προοδευτική εκπαίδευση, η εκπαίδευση Βάλντορφ, η κατ οίκον διδασκαλία.
Continue reading Απαγορευμένη Εκπαίδευση – La Educacion prohibida [Ντοκυμαντέρ]
“Λευκή Κορδέλα”
Με αφορμή το αποτρόπαιο,χυδαίο και σκοταδιστικό περιστατικό που εκτυλίχθηκε στο χωριό Οχθωνία της Εύβοιας,μας δίνεται η δυνατότητα να μιλήσουμε για ένα επικίνδυνο,σαδιστικό και συντηρητικό κομμάτι της κοινωνίας που παρουσιάζει αρκετά χαρακτηριστικά και ομοιότητες με την εποχή που γεννιόταν ο ναζισμός στη Γερμανία ή το σύγχρονο Ιράν.
Ο απατημένος σύζυγος μαζί με μια ομάδα αυτόκλητων δικαστών ξυλοφόρτωσαν τον εραστή και περιέφεραν τη γυναίκα με τα εσώρουχα πάνω στη καρότσα ενός αγροτικού μέσα στο χωριό.
Το κτήνος αυτό που μπροστά στη θέα των παιδιών του-όπως λένε-“μαλάκωσε”,ενώ η γυναίκα προσπάθησε να αυτοκτονήσει,μας θυμίζει τη ταινία “Λευκή Κορδέλα” του Μίκαελ Χάνεκε,όπου ο πάστορας ενός χωριού της Βόρειας Γερμανίας πριν τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο χτυπάει τα παιδιά του λέγοντας:”Πρέπει να σας δείρω και εγώ θα πονέσω περισσότερο”.
Η σιωπή δεν είναι χρυσός
Του Γιώργου Αυγερόπουλου
Καθώς ένα χρόνο τώρα ασχολούμαι με τη θεματική «Χρυσός στα χρόνια της κρίσης» έχοντας δουλέψει μαζί με τους συνεργάτες μου στην Κολομβία (1), τη Ρουμανία (2) και την Ελλάδα (3), οι συγκρίσεις είναι αναπόφευκτες.
Θα συγκρίνω την ελληνική περίπτωση με αυτή της Ρουμανίας (γιατί αν αρχίσω από την Κολομβία πολλοί θα πουν ότι συγκρίνω την Ελλάδα με μια λατινοαμερικανική χώρα και «τι σχέση έχουμε εμείς με αυτούς, εδώ είναι Ευρώπη» και άλλα τέτοια, κατά τη γνώμη μου ευτράπελα).
Πριν απ” αυτό όμως ας θυμηθούμε τι προβλέπουν τα δύο μεταλλευτικά σχέδια:
ΕΛΛΑΔΑ
Το ελληνικό κράτος έχει παραχωρήσει τα μεταλλευτικά δικαιώματα μιας έκτασης 317.000 στρεμμάτων στη Βόρεια Χαλκιδική, πλούσιας σε χρυσό, χαλκό και άλλα μέταλλα, στην καναδική πολυεθνική Eldorado Gold.
Σε αυτά συμπεριλαμβάνονται το κοίτασμα χαλκού – χρυσού στις Σκουριές, που σήμερα εκτιμάται ότι αξίζει περίπου 12 δισεκατομμύρια δολάρια, δύο προϋπάρχοντα ορυχεία μαζί με τις εγκαταστάσεις τους, 310 σπίτια στο Στρατώνι, καθώς και τα δικαιώματα έρευνας και επέκτασης της εξορυκτικής δραστηριότητας με το άνοιγμα και άλλων μεταλλείων.
Το αντάλλαγμα που πλήρωσε η εταιρεία στο ελληνικό κράτος το 2003 για να αποκτήσει τα παραπάνω ήταν 11 εκατομμύρια ευρώ, κάτι που έχει χαρακτηριστεί από κόμματα του ελληνικού Κοινοβουλίου και από κατοίκους της περιοχής «ένα από τα μεγαλύτερα οικονομικά σκάνδαλα της χώρας».
Οσοι αντιδρούν στο μεταλλευτικό σχέδιο, υποστηρίζουν ότι η επένδυση θα προκαλέσει ανεπίστρεπτη καταστροφή στο περιβάλλον, με τα οφέλη να είναι λιγότερα από τις απώλειες.
Βίντεο για τα μεταλλεία Χαλκιδικής
Γράμμα σ’ εναν φίλο Ελληναρά
Πόσο εύκολο σου είναι να κατηγορείς ένα 20χρονο παιδί. Η οικογένεια, τα Εξάρχεια, οι παρέες που έκανε. Όποια δικαιολογία μπορείς να βρεις για να αποφύγεις αυτό που τρέμεις χρόνια, να κρίνεις τον εαυτό σου, να αναλάβεις την ευθύνη. Το ίδιο έκανες όταν έμαθες πως θα είσαι πια φτωχός, “οι πολιτικοί μας πρόδωσαν” φώναζες και μούτζωνες εξοργισμένος. Μούντζες από ‘δω, μούτζες από κει, αλλά ούτε μια μούντζα δεν έστειλες προς τα μέρη σου. Κάπου αλλού, κάποιος άλλος.
Βέβαια, όποτε βρισκόταν κάποιος που κατάφερνε να κάνει κάτι που θα μπορούσε να σε ανεβάσει λίγο, καμάρωνες. “Περήφανα ελληνικά νιάτα” τα ονόμαζες, αρπάζοντας κάτι από την επιτυχία τους. “Όταν θέλει ο Έλληνας, όμως, ε;” κάπως έτσι δεν το λεγες; Αλλά όχι ο Ρωμανός. Αυτός είναι αλήτης. Και τι έγινε που κάποτε είδε τον φίλο του να πεθαίνει μπροστά στα μάτια του; Τι πειράζει που, όπως και οι υπόλοιποι 20χρονοι, είδε να ξεδιπλώνεται μπροστά του ένα μέλλον που δεν διάλεξε; Είναι αλήτης, γιατί έτσι εσύ δεν είσαι και τόσο μαλάκας, ε; Διότι αν ο Ρωμανός δεν είναι ένας αλήτης, αν στην πραγματικότητα είναι ένα θύμα αυτής της κοινωνίας και αυτού του τρόπου ζωής, τότε εσύ δεν είσαι και τόσο γαμάτος τελικά.
Τα παιδιά αυτά, Ελληναρά, δεν είναι αλήτες. Τα παιδιά αυτά είναι πολύ μεγαλόψυχα. Προειδοποιούν. Η πρώτη φορά ήταν τον Δεκέμβριο του 2008. Την ώρα που εσύ απολάμβανες τις τελευταίες δόσεις του lifestyle σου, τα παιδιά προσπαθούσαν να σε ξυπνήσουν από τη ρέκλα. 4 χρόνια μετά, ο Ρωμανός είναι η τελευταία προειδοποίηση. Και το μήνυμα του είναι σαφές, αν θέλεις να το ακούσεις:
Αναδημοσίευση από: Αφουσιά
Μήπως το παιδί σας είναι αναρχικός;
Μετά και το πρόσφατο δημοσίευμα της φυλλάδας “Πρώτο Ψέμα” για τον προσηλυτισμό νεαρών στην Αναρχία και κατά προέκταση στην τρομοκρατία, είναι πια επιτακτική η ανάγκη να αναχαιτισθεί ο κίνδυνος που μας απασχολεί όλους. Διότι το θέμα που καίει όλους τους γονείς δεν είναι ο βιοπορισμός, το ενοίκιο ή το δάνειο που τρέχει, οι λογαριασμοί που καταφθάνουν συνεχώς και το γενικότερο αίσθημα ανασφάλειας για το μέλλον. Το πραγματικό πρόβλημα για κάθε ελληνική οικογένεια είναι μήπως το παιδί τους γίνει αναρχικός.
Σας παραθέτουμε λοιπόν 5+1 ενδείξεις, για να γνωρίζει ο κάθε γονέας εάν το παιδί του έχει πέσει στην Αναρχία.
1. Προβλήματα στις κοινωνικές σχέσεις:
Εάν παρατηρήσετε ότι το παιδί σας δείχνει μια αδικαιολόγητη ευαισθησία για τα προβλήματα άλλων ανθρώπων, ακόμη κι αγνώστων, είναι μάλλον ώρα να ανησυχήσετε. Έχει παρατηρηθεί πως τα παιδιά που έχουν λάβει τον χαρακτηρισμό του “αναρχικού” δείχνουν 5-6 φορές περισσότερο ενδιαφέρον για τον “άλλον” σε σχέση με τα φυσιολογικά παιδιά. Τις περισσότερες φορές, μάλιστα, φτάνουν στο σημείο να παραβλέπουν βασικές διαφορές που διατηρούν με άλλους ανθρώπους, όπως η εθνικότητα και το φύλο.
Ανακοίνωση για το περιστατικό σκοταδισμού στην Εύβοια
”ΕΛΛΑΔΑ”-ΕΥΒΟΙΑ 2013 – Ο ΣΚΟΤΑΔΙΣΜΟΣ ΚΑΛΑ ΚΡΑΤΕΙ..
Από τη μία μεγαλώνοντας στη μικροαστική και βαθύτατα συντηριτική ναζιφασιστική κοινωνία του ελλαδικού χώρου όπου το κάθε άτομο προσπαθεί να επιβάλλει, τα σάπια πιστεύω του με άξονα το κατάπτυστο ΠΑΤΡΙΣ-ΘΡΗΣΚΕΙΑ-ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ τον συντηριτισμό, την αντιεξεγερτικότητα και την ανισότητα, δε θα μας έκανε ούτε αυτό το περιστατικό εντύπωση. Δε θα πρέπει όμως σε καμία περίπτωση τέτοια φαινόμενα σκοταδισμού να συνηθίζονται από την κοινωνία να μην κατακρίνονται σφοδρότατα και να μην τσακίζονται από τη ρίζα.
Το γεγονός ότι στο συγκεκριμένο χωριό έσπασαν στο ξύλο τον εραστή παντρεμένης γυναίκας αλλά και η διαπόμπευση της γυναίκας σε κάρο..(αν είναι δυνατόν) είναι φριχτό και μας γυρνάει πολλούς αιώνες πίσω. Φυσικά από τα τσογλάνια/τσανάκια των μεγαλοαστών και του κράτους, τους σύγχρονους χίτες και ταγματασφαλίτες της χρυσής αυγής, δεν περιμέναμε και κάτι άλλο, κάτι καλύτερο. Θα έπρεπε όμως και οι υπόλοιποι κάτοικοι του χωρίου που ενδεχομένως να μην συμφωνούσαν με όλο αυτό (θέλουμε να πιστεύουμε ότι υπήρξαν και αυτοί) να αντιδράσουν σφοδρότατα σε αυτόν τον όλεθρο…
Same shit everywhere
Ρετουσάροντας την ανατριχίλα
ΤΟΥ ΧΑΡΗ ΛΑΔΗ*
Η εξουσία φροντίζει να ρετουσάρει, να φτιασιδώνει την ανατριχίλα της. Το πρόσωπο του υπουργού που προστατεύει τον πολίτη με λίγο make up μεταμορφώνεται σε πρόσωπο υπουργού που υπερασπίζεται τη Δικαιοσύνη. “Ανατρίχιασα όταν έβλεπα φωτογραφίες με πρησμένα μάτια και χείλη…” δήλωσε ο ευαίσθητος αριστερός υπουργός και συνέχισε με τον απαραίτητο δημοκρατικό ρεαλισμό: “όταν γίνεται μια συμπλοκή με κάποιους που κρατούν καλάσνικοφ, δεν μπορεί ο ένας να κρατάει λουλούδια… είναι από τη φύση τους βίαιες αυτές οι συμπεριφορές”. Η ευθυγράμμιση με την ανακοίνωση της Ένωσης Αστυνομικών Υπαλλήλων Κοζάνης εκπλήσσει:“Σε μία επιχείρηση που για λεπτομέρειες δεν γίναμε μάρτυρες λουτρού αίματος, που οι δράστες σαν αγρίμια μέχρι και τη τελευταία στιγμή προσπαθούσαν να αποφύγουν τη σύλληψη και που κυρίως κατορθώσαμε να φέρουμε εις πέρας αναίμακτα, η άσκηση βίας είναι απαραίτητη και δεδομένη.” Σωστό. Και δεδομένο
Το πώς ακριβώς συνδέονται τα καλάσνικοφ με τα μαυρισμένα μάτια, το γιατί οι νεαροί εμφανίζονται κατά τη σύλληψή τους αρτιμελείς και μετά από τη φύλαξή τους κακοποιημένοι, το γιατί πρέπει κάποιος να περάσει τέσσερις ώρες δεμένος πισθάγκωνα με κουκούλα και να δέχεται χτυπήματα από άλλους κουκουλωμένους δεν είναι βέβαια σαφές με την πρώτη ματιά, αλλά δεν χρειάζεται και να είναι. Γιατί το μήνυμα έχει συγκεκριμένο δέκτη – την κοινωνία. Και αυτή το λαμβάνει.
Σκάι – Marfin: καίγοντας την αλήθεια ζωντανή…
Δεν είναι η πρώτη φορά που διαστρεβλώνεται τόσο ανήθικα η πραγματικότητα από καθεστωτικό μέσο «ενημέρωσης» και φυσικά ούτε η τελευταία. Το σκηνικό, βέβαια, πάντοτε το ίδιο: όσο πιο συναισθηματικά φορτισμένο και κοινωνικά πολυσύνθετο ένα θέμα, τόσο πιο δραματικές – και βαθύτατα υποκριτικές – οι εκφράσεις και το ύφος των δημοσιογράφων.
Ακολουθεί το βίντεο με την ανάγνωση της ανακοίνωσης οικογένειας ενός εκ των θυμάτων του εμπρησμού της τράπεζας της «Marfin» (Μάιος 2010). Τι… «ξέχασε» να διαβάσει ο δημοσιογράφος;
Ποιά φράση παραλείφθηκε, λοιπόν, από τον Δημήτρη Καραστεφανή; «(…) όσο και των υπευθύνων της εργοδότριας τράπεζας Μarfin, που με τις εγκληματικές παραλείψεις τους εξανάγκασαν τους εργαζόμενους να υποστούν αυτό το μαρτυρικό θάνατο». Τυχαία μάλλον δεν χώρεσε σ’ αυτές τις «δυο κουβέντες» που επέλεξε να μας διαβάσει, παραποιώντας μάλιστα και τη σύνταξη στην τελευταία φράση, προκειμένου να μας δείξει ότι έτσι ολοκληρώνεται η τελευταία πρόταση του.
Είναι η πρώτη φορά, όμως, που ο συγκεκριμένος δημοσιογράφος
συλλαμβάνεται να μεταδίδει καταφανέστατα ψευδείς πληροφορίες;
Τέλος, όσον αφορά την υπόθεση του δολοφονικού εμπρησμού της συγκεκριμένης τράπεζας και το ρόλο των ΜΜΕ εκείνες τις ημέρες, αξίζει να διαβάσετε δύο επίκαιρα κείμενα του Πιτσιρίκου για το βίντεο που «περιέργως» δεν έπαιξε κανένα ΜΜΕ, παρότι είχαν φροντίσει όλα να στείλουν τις κάμερές τους, αλλά και την εξίσου «περίεργη» απουσία του ονόματος «Ανδρέας Βγενόπουλος» στις σχετικές δημοσιογραφικές αναφορές…
αναδημοσίευση απο: aksioprepeiakantoxh.com
Αλήτες, ρουφιάνοι, δημοσιογράφοι… είμαστε
του Άρη Χατζηστεφάνου
Η ιστορία έχει ως εξής: Ένα περιοδικό, το «Unfollow», παρουσιάζει ένα θέμα περί λαθρεμπορίας πετρελαίου στο οποίο φέρονται ως εμπλεκόμενοι ο προμηθευτής του αμερικανικού στόλου, Δ. Μελισσανίδης και ο γνωστός και μη εξαιρετέος ολιγάρχης Σπ. Λάτσης.
Λίγα 24ωρα αργότερα ο συντάκτης του άρθρου, Λ. Χαραλαμπόπουλος, δέχεται απειλητικό τηλεφώνημα από τα γραφεία της εταιρείας του Δ. Μελισσανίδη από κάποιον που υποστηρίζει ότι είναι ο ίδιος ο Μελισσανίδης και απειλεί να σκοτώσει τον συντάκτη και την οικογένειά του και να «σκίσει» όποιον εισαγγελέα τολμήσει να ασχοληθεί με την υπόθεση. Η ΕΣΗΕΑ και ο πρόεδρός της Δ.Τρίμης παρεμβαίνουν άμεσα και καταδικάζουν το γεγονός. Την επομένη ένας ακροδεξιός σύμβουλος του πρωθυπουργού (ο οποίος σε τακτά χρονικά διαστήματα ζητά την ανάπτυξη των ενόπλων δυνάμεων στο εσωτερικό της χώρας), με την ιδιότητά του ως δικηγόρος του Μελισσανίδη, ζητά μεταξύ άλλων τη διαγραφή των σχολίων στην ηλεκτρονική σελίδα του περιοδικού.
Μέχρι εδώ όλα καλά. Αυτά είναι καθημερινά φαινόμενα σε όλες ανεξαιρέτως τις δικτατορίες της υποσαχάριας Αφρικής, που βρίσκονται υπό την κατοχή του ΔΝΤ. Συμβαίνουν επίσης σε πρώην σοβιετικές δημοκρατίες, όπου ομάδες ολιγαρχών αφού απέκτησαν τον έλεγχο της δημόσιας περιουσίας μέσω των ιδιωτικοποιήσεων, δολοφονούν τους πολιτικούς τους αντιπάλους. Παρόμοια περιστατικά συναντά κανείς και σε χώρες όπως η Κολομβία, όπου παραστρατιωτικά τάγματα θανάτου επιτίθενται σε εργαζόμενους και συνδικαλιστές. Δεν υπάρχει λοιπόν κανένας λόγος να μην συμβαίνουν και στην Ελλάδα του Σαμαρά, του Βενιζέλου και του Κουβέλη.
Ένωση Αστυν. Κοζάνης: Από ήρωες κατηγορούμενοι – Bloko.gr: Ναί στους δικαστές Ντρεντ;
Ενδιαφέρον άρθρο του bloko.gr σχετικά με την ανακοίνωση της Ένωσης Αστυνομικών Κοζάνης για το θέμα του βασανισμού των 4 πολιτικών κρατούμενων.
Για όσους δεν γνωρίζουν τι είναι το εν λόγω site, που σε καμία περίπτωση δεν είναι indymedia (το αντίθετο μάλιστα), τους προτείνουμε να το επισκευτούν και να διαπιστώσουν οι ίδιοι περί τίνος πρόκειτε…
Άλλωστε όπως λέει μια άλλη παροιμία: “μεταξύ κατεργαρέων ειλικρίνεια…”
το σχετικό link:
http://bloko.gr/swmata-asfaleias/enwsh-kozanhs-apo-hrwes-kathgoroymenoi-blokogr-nai-stoys-dikastes-ntrent.html
και το άρθρο:
Ανακοίνωση με τίτλο “Εκεί που μας χρωστούσαν, μας παίρνουν και το βόδι” εξέδωσε η Ένωση της Κοζάνης αναφορικά με τις εμφανείς κακώσεις που αποτυπώθηκαν στα πρόσωπα τριών από τους τέσσερις συλληφθέντες για τη δίδυμη ληστεία του Βελβεντού. Όπως κατανοούμε τις “υπερβατικές” αντιδράσεις των οικείων των συλληφθέντων, έτσι κατανοούμε τον συντεχσνιακό- συνδικαλιστικό χαρακτήρα της ανακοίνωσης.
Αξιοπρέπεια και αντοχή…
Αγώνας! Τώρα και για Πάντα…
http://www.youtube.com/watch?v=CmVOKGJ9M9s
Τριάντα τρία χρόνια συμπληρώνονται σήμερα, 8 Φεβρουαρίου του 2103, από τον θάνατο του Νίκου Ξυλούρη.