Είναι αδύνατο να εξηγήσουμε το φασιστικό φαινόμενο μόνο με τα δεδομένα της κοινωνιολογίας και της πολιτικής οικονομίας. Σίγουρα στον φασίστα υπάρχει και μια πλευρά καθαρά ψυχολογική, μας αρέσει δεν μας αρέσει ο Βίλχελμ Ράιχ. Η άρνηση της ψυχολογίας εδώ είναι εκ του πονηρού: Κάπου βαθιά ή λιγότερο βαθιά μέσα μας πρέπει να κοιμάται ένα φασιστάκι, που το στρίμωξαν εκεί μυριάδες ευνουχισμοί και αποστερήσεις, αρχής γενομένης από τη σεξουαλική αποστέρηση, όπως θέλει να πιστεύει ο Ράιχ, και μαζί-του και ο υπογραφόμενος, που δε θα πάψει να θεωρεί και τον μικρομεσαίο και τον προλετάριο και τον αστό φασίστα σαν ανθρώπους ολικά ευνούχους: Πνευματικά, νοητικά, συναισθηματικά, ενστικτικά.

Continue reading ΤΟ ΤΕΡΑΣ →

Δείτε ολόκληρη την ταινία εδώ:

http://www.youtube.com/watch?v=qJw6ha57btk

Η διαδικασία ενσωμάτωσης ενός ανένταχτου στο ποτάμι της επανάστασης, η περαιτέρω βασανιστική δυσκολία του να ενταχθεί σε ένα συγκεκριμένο ρυάκι (“πώς” και “πόσο” θα επαναστατήσει) και η κυριολεκτικά τραγική μοίρα του μετά την κατάσβεση, με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο, της επαναστατικής φλόγας: αυτές είναι οι κοινές συνιστώσες της προβληματικής του Ken Loach, από τις οποίες διαμορφώνονται τόσο το The Wind that Shakes the Barley– το οποίο του χάρισε τον Χρυσό Φοίνικα πριν από λίγες ημέρες – όσο και το Γη και Ελευθερία (1995). στο δεύτερο, μάλιστα, η μυθοπλασία του Loach δεν ξετυλίγεται ευθέως… μέσα στη μηχανή του χρόνου, αλλά ενεργοποιείται μόνο μέσα από τη μίνι έρευνα μιας έφηβης κοπέλας στο “εδώ και τώρα”. Πρόκειται για την εγγονή ενός Βρετανού κομμουνιστή (Ian Hart), ο οποίος ταξίδεψε μέχρι την Ισπανία για να συμπαραταχθεί με τους αντιφρανκικούς αγωνιστές. Καθώς η αφανής πρωταγωνίστρια (θα την ξαναδούμε ελάχιστες φορές μέσα στην ταινία) του Γη και Ελευθερία ψαχουλεύει τα σεντούκια του νεκρού παππού της, ανακαλύπτει αποκόμματα εφημερίδων, τσακισμένες φωτογραφίες και λαχανιασμένες επιστολές – κι εμείς ταξιδεύουμε μαζί της στην Ισπανία του 1936, έχοντας υποπτευθεί πού το πάει ο γερο-Ken.

Continue reading Γη και ελευθερία – η ταινία →

Ο Βαγγέλης Σταμούλιας, 33 ετών, έδωσε σήμερα το πρωί ένα γενναίο σάλτο μακριά από τον παράλογο κόσμο τον οποίο αγωνίστηκε να αλλάξει. Μέλος της Λαϊκής Συνέλευσης Αιγάλεω, ηλεκτρολόγος στο επάγγελμα, πολλές φορές είχε επανασυνδέσει το ρεύμα σε οικογένειες που είχαν στερηθεί το εν λόγω κοινωνικό αγαθό λόγω της κακής οικονομικής τους κατάστασης.
Όπως ήταν φυσικό, γρήγορα μπήκε στο στόχαστρο της εξουσίας και συνελήφθη τον προπερασμένο Φλεβάρη για τη συμμετοχή του στην πανεργατική απεργία. Φοβόταν όμως, φοβόταν γιατί ένιωθε μόνος μέσα στην απάθεια του κόσμου που τον περιέβαλλε, μόνος όπως κάθε βαθιά εξεγερμένος άνθρωπος που αποφασίζει να αλλάξει τον κόσμο του, ακόμη κι όταν ο ίδιος ο κόσμος δεν το θέλει. Έτσι σήμερα το πρωί έπεσε από το μπαλκόνι του σπιτιού του, αφού πρώτα αποχαιρέτησε με ένα χαμόγελο τους δικούς του.
Όλοι έχουμε νιώσει κάποτε ολομόναχοι, πολύ περισσότερο δε τώρα με τις συνθήκες που επικρατούν στην κοινωνία μας. Συχνά σκεφτόμαστε «πώς μπορώ να αντιδράσω, να αντισταθώ;» αλλά φοβόμαστε, διπλοκλειδώνουμε την πόρτα τους σπιτιού μας, τραβάμε την κουβέρτα μέχρι ψηλά, να κρυφτούμε, να βρεθούμε σε έναν άλλο κόσμο, όσο γίνεται πιο μακριά. Σκεφτόμαστε «πώς εγώ, μόνος μου; Με ποιους; Πού;».
Ο Βαγγέλης ήταν ένας. Ένας από τους ανθρώπους που φοβήθηκαν, όχι τη δράση αλλά την αδράνεια, που κατέβηκαν στους δρόμους και βρήκαν κι άλλους, όμοιούς τους και έφτιαξαν ομάδες, έγιναν σύντροφοι και δώσανε τα χέρια για να μοιραστούν τη δύναμή τους. Ο Βαγγέλης πρόσφερε, αγωνίστηκε και κράτησε. Δε νίκησε αλλά γέννησε το πάθος για νίκη σε όλους όσους έμειναν πίσω να συνεχίσουν τον αγώνα του. Γιατί ο πιο όμορφος αγώνας είναι ο άοπλος, ο γεμάτος ζεστά χαμόγελα κι αλήθεια στο βλέμμα. Είναι ο πόλεμος των ανθρώπων απέναντι στην τυραννία, το φασισμό και την εξαθλίωση.
Κι ο ρομαντισμός των ανθρώπων που παλεύουν για την ουσιαστική ελευθερία τους, μπορεί να είναι η κινητήριος δύναμη, πολλές φορές όμως γίνεται και τροχοπέδη, μπροστά στην απογοήτευση και την απόγνωση. Τη μοναξιά του επαναστάτη, όπως θα την περιέγραφε κι ο επίσης πρόσφατα εκλιπών, Χρόνης Μίσσιος. Κι έτσι χάσαμε έναν ακόμη δικό μας.
Κι αν κάτι θα έπρεπε να μας τρομάζει στην ιδέα ενός αυτόχειρα, δεν είναι η βία του εκούσιου θανάτου του αλλά η ιδέα του μισοτελειωμένου αγώνα του, των ονείρων του που ορφάνεψαν και πλανώνται στο κενό, μαζί με τα δικά μας. Αν κάτι χρωστάμε σε όλους τους εκλιπόντες είναι να ενώσουμε τα χέρια μας και να μοιραστούμε και πάλι τη δύναμή μας. Να γίνουμε ένα, μιας και ο Βαγγέλης ήταν ένας από εμάς.

Μ.Κ.

Το πρωϊ της Δευτέρας 28 Γενάρη, στην εξώπορτα του 3ου Λυκείου Παλαιού Φαληρου δύο φασίστες  επιτέθηκαν σε μαθητή του σχολείου και τον μαχαίρωσαν στο πρόσωπο με αποτέλεσμα να νοσηλεύεται στο νοσοκομείο.

Ο μαθητής είχε αντιπαρατεθεί τις προηγούμενες μέρες με γνωστούς φασίστες στο σχολείο του πάνω σε συζήτηση. Δεν δήλωνε αναρχικός-αριστερός ή τέλοσπάντων κάτι, απλά δε γούσταρε το φασισμό. Επίσης είναι γνωστό πως κάποια φασισταριά από αυτό το σχολείο συμμετέχουν σε επιθέσεις σε μετανάστες οπότε το λογικό συμπερασμα είναι πως οι μαχαιροβγάλτες ήταν τα φασισταριά λυκειόπαιδα από το ίδιο σχολείο ή γνωστοί τους.

ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΠΟΡΕΙΑ

                    Π. ΦΑΛΗΡΟ 10 ΦΛΕΒΑΡΗ 2013 ΠΛΑΤΕΙΑ ΦΛΟΙΣΒΟΥ  12 ΩΡΑ

Continue reading Φασίστες μαχαίρωσαν μαθητή σε σχολείο στο παλαίο Φάληρο →

Κάποτε, όχι πολύ παλιά, σκεφτόμουν ότι επιτρεπόταν να ξεκουράζεις το βλέμμα σου απ’ το τηλεοπτικό παραλήρημα και την γενική δυσκολία. Μια σύντομη βόλτα στις γειτονιές της Αθήνας είχε, πολλές φορές, σχεδόν ευεργετικές ιδιότητες, καθώς η πόλη έκρυβε γωνίες, εικόνες και όλων των ειδών τα θαύματα. Σήμερα, το περπάτημα μέχρι τη δουλειά, αν έχεις, μέχρι τον ΟΑΕΔ, αν τον δικαιούσαι, το οποιοδήποτε τελικά περπάτημα, μοιάζει με αφόρητο αγώνα δρόμου. Το σλάλομ μεταξύ των πεσμένων το ‘χουμε πια τελειοποιήσει, τα όχι στα φανάρια γίνονται μηχανικά, τα ταμπελάκια των ζητιάνων μεταφράζονται αυτόματα σε άγνωστες λέξεις. Στο Κουκάκι και τη Νίκαια, τα παιδιά μετράνε τα πλακάκια και μεις τα ενοικιάζεται.

Continue reading αργά, είναι πια αργά →

Εξαιρετικό βίντεο κλιπ ενάντια στην ομοφοβία, από το ελληνικό γυναικείο συγκρότημα Berlin Brides.

Κάποτε, στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης οι ομοφυλόφιλοι υποχρεούνταν να φορούν ένα ροζ τρίγωνο ως διακριτικό. Σήμερα, η Χρυσή Αυγή επιτίθεται όλο και πιο συχνά- μεταξύ άλλων- και σε ομοφυλόφιλους. «Ανωμαλία» και «ασθένεια» δεν είναι η ομοφυλοφιλία, αλλά οι δολοφονίες και τα βασανιστήρια ανθρώπων διαφορετικών στο χρώμα, το θρήσκευμα, τις σεξουαλικές προτιμήσεις.

Κανένας μόνος του απέναντι στο φασισμό και την ομοφοβία!

ΠΗΓΗ:http://antinazizone.blogspot.gr

https://www.youtube.com/watch?v=y0hl4zSKZUo  (*)

(*) Προς ικανοποιήση των φαντασιώσεων όλων αυτών που αντιμάχοναται τα προτάγματα μας…

Χθες 24/1 αργά το απόγευμα στη Λάρισα, αγέλη αποτελούμενη από περίπου 15 δειλούς φασίστες, πραγματοποίησαν απρόκλητη δολοφονική επίθεση σε Μίνι Μάρκετ Πακιστανών κοντά στο Α.Τ.Α . με αποτέλεσμα τουλάχιστον ένας Πακιστανός μετανάστης να νοσηλεύετε στο νοσοκομείο Λάρισας. Λίγο μετά το συμβάν, έγιναν 3 συλλήψεις και 8 προσαγωγές, ενώ από μπάτσους και τοπικά μ.μ.ε. γίνεται προσπάθεια συγκάλυψης και υποβάθμισης της ρατσιστικής επίθεσης.

Ακολουθεί σχετικό άρθρο της τοπικής εφημερίδας “Ελευθερία”

Ροπαλοφόροι κατά Πακιστανών στη Λάρισα

Επίθεση σε στέκι μεταναστών και συγκεκριμένα σε «μίνι μάρκετ» επί της συμβολής των οδών Αιόλου και Σεφέρη, πραγματοποίησε, χθες στις 8.30 το βράδυ, ομάδα 15 έως 20 περίπου νεαρών ανδρών.

Οι δράστες της επίθεσης φορώντας μπουφάν, κρατώντας ξύλινα ρόπαλα και φωνάζοντας ρατσιστικά συνθήματα όρμησαν μαινόμενοι κατά της παρέας των Πακιστανών, ακολούθησε συμπλοκή με αποτέλεσμα να τραυματιστεί ένας από αυτούς, ο οποίος και διεκομίσθη στο Γενικό Νοσοκομείο Λάρισας, όπου οι γιατροί του πρόσφεραν τις πρώτες βοήθειες και του έκαναν ράμματα.

Στον τόπο της συμπλοκής έσπευσαν αστυνομικοί της Α.Δ. Λάρισας όπου και συνέλαβαν συνολικά 11 άτομα τα οποία και προσήχθησαν για τη σχετική προανάκριση. Στην Αστυνομική Διεύθυνση κλήθηκαν επίσης και αλλοδαποί προκειμένου να γίνει αναγνώριση των δραστών της επίθεσης. Μόλις το τραγικό, για τα δεδομένα της Λάρισας, περιστατικό έγινε γνωστό κατέφθασανέξω από το κτίριο της Αστυνομικής Διεύθυνσης προς συμπαράσταση των θυμάτων αντιπροσωπεία του Εργατικού Κέντρου Λάρισας, εκπρόσωποι του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς και μέλη της Αντιρατσιστικής Πρωτοβουλίας. Η προανάκριση διήρκησε ως αργά το βράδυ.

Ν Ε Ω Τ Ε Ρ Η      Ε Ν Η Μ Ε Ρ Ω Σ Η

Τελευταια ενημερωση απο Λαρισα για την χθεσινη ρατσιστικη επιθεση 15-20 φασιστων νεαρης ηλικιας (18-20) σε Πακιστανικο μινι μαρκετ και σε Πακιστανους με ροπαλα και ξυλα φωναζοντας παραλληλα συνθηματα υπερ της χρυσης Αυγης και κατα των μεταναστων. Απο την επιθεση τραυματιστηκαν αρκετοι Πακιστανοι ενω ενας απο αυτους χρειασθηκε να νοσηλευτει και να του γινουν ραματα… Προσηχθηκαν 11 αφεθηκαν οι τεσσερεις ελευθεροι και κρατουνται 7 απο τους δραστες οι οποιοι αναγνωρισθηκαν, ενω προσηχθησαν και 3 απο τα θυματα. Εξω απο το τμημα βρεθηκαν μελη της αντιρατσιστικης πρωτοβουλιας Λαρισας και μεταναστες απο το Πακισταν, ο Προεδρος και μελη της Διοικησης του Εργατικου Κεντρου, ο γραμματεας και μελη του Συριζα. Η αστυνομια αρνειται να προχωρησει σε ερευνες σε σπιτια και προσπαθει να υποβαθμισει το γεγονος. Αυτη την στιγμη συνεχιζεται η προανακριση.

ΑΥΡΙΟ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΣΤΙΣ 8 ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΣΕ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΚΙΣΤΑΝΙΚΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΣΤΟ ΣΤΕΚΙ PARATOD@S (ΦΑΡΜΑΚΙΔΟΥ 4)

Γυρω στις 12 σημερα,οπου περνουν απο Εισαγγελεα οι συλληφθεντες, συγκεντρωση εξω απο τα δικαστηρια Λαρισας….

Το ντοκιμαντέρ πραγματεύεται τη σύγχρονη μετανάστευση μέσα από ένα οδοιπορικό στους εργασιακούς χώρους όπου απασχολούνται οι αλλοδαποί εργάτες, συχνά κάτω από αντίξοες συνθήκες.
Ο μετανάστης σε αυτή την ταινία τεκμηρίωσης αντιμετωπίζεται όχι μόνο ως «προϊόν» μιας μετακίνησης ανάγκης αλλά κυρίως ως το «αντικείμενο» μιας σκληρής εκμετάλλευσης της εργατικής του δύναμης.
Οι μετανάστες χρησιμοποιούνται ως αναλώσιμοι προκειμένου να μεγιστοποιηθεί το κέρδος, καθώς βρίσκονται γύρω μας ουσιαστικά «αόρατοι», χωρίς να τους έχουν παραχωρηθεί έστω και τα στοιχειώδη εργασιακά και ανθρώπινα δικαιώματα.
Παράλληλα σκιαγραφείται η αγωνία τους για ένα καλύτερο μέλλον, οι δυσκολίες διαβίωσης, ενσωμάτωσης αλλά και ο διογκούμενος ρατσισμός που υφίστανται.
Μέσα σε αυτό το δυσοίωνο τοπίο, αναδύεται η αλληλεγγύη, η οργή και ο αγώνας ώστε να υπερασπίσουν τα δικαιώματά τους: τόσο ως απόκληροι «ξένοι», όσο και ως οι πλέον βάρβαρα εκμεταλλευόμενοι εργαζόμενοι.

Director: Costas Stamatopoulos
Script: Fotis Mihalopoulos

δείτε το ντοκιμαντέρ εδώ:

https://www.youtube.com/watch?v=ocB5uoKRF3Y

Κλικ στην εικόνα για να παίξει το βίντεο:

[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=QInWj4JDdEo[/youtube]

Δείτε το σχετικό κείμενο σε μορφή pdf εδώ:

anatoli