Erich Fromm: Αυθεντια και οικογενεια (Μπουκουμανης) σελ. 64-72  [Studien über Autorität und Familie. Alcan, Paris 1936.]

« Στην αυταρχικη κοινωνια ο σαδομαζοχιστικος χαρακτηρας (…) θεοποιει το παρελθον: ολα πρεπει να μεινουν για παντα οπως ηταν το να θελει κανεις κατι που ως τωρα δεν υπηρξε, ειναι εγκλημα και τρελλα.(…) Μπορει υπο ορισμενες συνθηκες να στασιασει κατα της κρατουσας εξουσιας, κατα κανονα ομως για να υποταχθει σε μια νεα αυθεντια.(…)

»Για το αυταρχικομαζοχιστικο χαρακτηρα, δραση σημαινει αγωνας για το καλυτερο δυνατο, απο θεση υποταγης κατω απο τα ιστορικα και μοιραια δεδομενα, και στο πλαισιο των εντολων μιας ανωτερης δυναμης.(…) Η δραστηριοτητα ειναι δυνατη στο ονομα του θεου, του παρελθοντος, των φυσικων νομων, [των νομων της αγορας], του καθηκοντος, οχι στο ονομα του ακομη αγεννητου, του μελλοντικου, του ακομη αδυναμου, ή απλως της ευτυχιας.(…) Ειναι δειλος εκει οπου θα’πρεπε να αγωνιστει για το μελλον αντι για το παρελθον, για το ακομα αδημιουργητο αντι για το κατεστημενο, για τους αδυναμους αντι για τους ισχυρους.(…) Βιωνει ως μοιρα οτι πρεπει να γινονται πολεμοι, το οτι οι πολλοι πρεπει να κυβερνωνται απο τους λιγους, και οτι τα παθη και ο πονος σ’αυτο τον κοσμο δε θα μειωθουν ποτε ουσιαστικα.(…) Εξαρταται απολυτα απο την κοινωνικη του θεση, απο αυτο που θεωρει αμεταβλητο.(…)

Continue reading ΣΑΔΟΜΑΖΟΧΙΣΤΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ΚΑΙ ΕΞΟΥΣΙΑ – Fromm →