«Λαϊκά ερείσματα» η φασιστική δεξιά διέθετε πριν το 1984 οπότε ο Παπαδόπουλος, με ηχογραφημένο «διάγγελμα» που οπαδοί του έβαλαν ανενόχλητα στα μεγάφωνα στις …μισές πλατείες της Χώρας (..επί Α.Παπανδρεϊκού ΠΑΣΟΚ!) ίδρυε την ΕΠΕΝ, με 2,29% στις ευρωεκλογές, διορίζοντας διαδοχικούς «ηγήτορες» Μιχαλολιάκο – Βορίδη. Στις κάλπες ανήμερα 17 Νοέμβρη’74, η «Εθνική Δημοκρατική(!) Ένωσις» μάζεψε μικρό 1,08%, πλην μεγαλύτερο των αιώνιων 0,… % της εξωκ. Αριστεράς) και η «Εθνική Παράταξις» το 1977 χτύπησε … χρυσαυγίτικο 6,8%!

Από τις «γραφικές» χουντοβασιλικές οργανώσεις μέχρι τα «καθαρά χέρια, που χαιρετάνε ..έτσι» του Μιχαλολιάκου, δεξιές χείρες υψώνονταν σε «γραφεία» και δρόμους, ξετύλιγαν αγκυλωτούς και «κέλτικους» κι ο Βορίδης εξυπνάκιζε «έχουμε σημαία σβάστικα… οι Χρυσαυγίτες την κρύβουν στο μπαούλο- δεν τολμάνε να τη βγάλουν στο μπαλκόνι να πάρει αέρα…». ΕΠΕΝ– Λεπέν, ΜΑΤ, μάζεψαν στο Κάραβελ το ’85 το συνάφι τους, ενώ διαχρονικά ανενόχλητα φασιστομαζέματα φιλοξενεί, στους Αμπελόκηπους το «President». Η «κρίσιμη μάζα» μαζεύονταν κάθε χρονιά σε Βίτσι, Μακρυγιάννη, Μελιγαλά, «νεολαίες» ΕΝΕΠ, ΕΝΕΚ, ΦΕΠ, κλπ. και άντρα περιοδικών ή βιβλιοπωλείων όπως «Κίνημα», «Νέα Θέσι», «Ελεύθερη (!….) Σκέψι» πραγματοποιούσαν διαδηλώσεις ή επελάσεις* στο Αθηναϊκό κέντρο. Οχτώβρη «Αλλαγής» ’81, εντυπωσιακή συγκέντρωση του Χουντο- Μαρκεζίνη στο …Σύνταγμα, ακολούθησε βίαιη φασιστοπορεία στην Πανεπιστημίου για «λευτεριά στο Ρούντολφ Ες» **. Πυρήνες και γραφεία φύτρωναν σε «τυπικά ‘δημοκρατικές’ ζώνες» με, όμως, ακροδεξιά κληρονομικότητα αίματος … Ιπποκράτους, Βύρωνας, Βόλος, Φάρσαλα, Κοζάνη, Λάρισσα, Αγρίνιο, Λαμία, Χαλκίδα…

Ο σκέτος ναζισμός «αποσυρθείς» μεταπολεμικά, βόλεψε αργότερα πολλούς κανακάρηδές του σε Πανεπιστήμια της Ιταλίας ως χαφιέδες Προξενείων της Αθηναϊκής Χούντας. «Εκείνα τα παιδιά» εντάχθηκαν στο νεοφασιστικό MSI της Ιταλίας – αγκαλιά μαύρη νεολαία FUAN και «ελληνική Lega ΕΣΕΣΙ». Ο κρίκος θηλύκωσε, με «Μεταξικής» θεωρίας, καλοστεκούμενους οικονομικά ή και άεργους μεγαλο«εισοδηματίες» («προπάτορα» Πλεύρη, Δενδρινό, Δάκογλου, Σχοινά, Περρωτή…) το εγχώριο «Sieg heil». Από τους «παλαιούς» πλέον, ένα κομμάτι, παρότι περιφρονούσε τη Χρυσή Αυγή, προτιμώντας μέχρι το ΛΑΟΣ του Καρατζαφέρη, εντάχθηκε όψιμα σε αυτήν, ενώ άλλοι δουλεύουν για «πιο Άριο ‘κίνημα’»…Σε πόλεις και γειτονιές που ο κόσμος συνεχίζει να γνωρίζεται μεταξύ του, αντικρίζει τοπικούς φυρερίσκους με «όνομα» – όχι «πετυχημένους» στη ρημαδοζωή τους, αλλά από το σκοτεινό επώνυμο πατεράδων και παππούδων σε «άλλες» εποχές.

Στην Κατοχή ποιος μεγαλοαστός θα ντύνονταν κουκούλα-δώστης, ή θα ’παιζε την ακριβή ζωούλα του ως «τσολιάς» στους «Ράλληδες»; Έκανε δουλειές Χριστοφοράκου εποχής, σχεδίαζε «τάγματα» και μέτρα κατά των …τρομοκρατών Αντιστασιακών, πιο κυριλέ απ’ όσο οι βαμμένοι της έτοιμης από καιρό ΕΣΠΟ (…αυτή ανατινάχτηκε νωρίς!). Σήμερα, που σκληροπυρηνικότατος ναζί πυρήνας περιπολεί στη Νίκαια των μπλόκων της Κοκκινιάς μα και του Χρυσαυγίτικου 9,2% , ξέρουμε ότι οι φανεροί αρχιταγματασφαλίτες Πλυτζανοπουλαίοι και οι μασκοφόροι χαφιέδες Μπαντράνηδες ήταν «παιδιά του λαού», της γειτονιάς τέλος πάντων… «Παιδιά της γειτονιάς» αλώνιζαν ως «Νέοι Εθνικοσοσιαλιστές» στα ίδια μέρη της Νίκαιας μέχρι τα Πειραϊκά «Μανιάτικα», στα ‘80ς, όταν οι σημερινοί «πιτσιρικάδες» που βγαίνουν μαύρη παγανιά ήταν αγέννητοι…

«Ξαφνιαστήκαμε» διότι στη «μάχη των σημαιοφόρων», στα παιδιά μεταναστών επιτέθηκαν, κυρίως Νοματαίοι γόνοι προσφύγων!. Θεωρούσαμε ότι στη «συντηρητική Θεσσαλονίκη» οι Προσφυγομάνες γειτονιές ΘΑ συμπεριφέρονταν αλλιώς!.. Στο πλείστο της χώρας, η εθνικοφροσύνη αντιμετώπισε την Προσφυγιά ως φτηνό προλεταριάτο – «εσωτερικό εχθρό» σε συνοικισμούς απόκεντρα των Πόλεων (Καισαριανή, Ν.Φιλαδέλφεια κλπ – Αθήνα, Άγ. Κωνσταντίνος – Αγρίνιο, Ν. Ιωνία – Βόλος…), διήγηρε τον κοινωνικό αυτοματισμό των «ντόπιων», ενώ όπου «γηγενής» και «ξένος» Εργατόκοσμος δε μάσησε, μίλησαν τα όπλα μπάτσων, στρατού και λεχρίτικων τοπικών συμμοριών. Σε Σαλόνικα και τριγύρω, με όμοια ταξική αντιμετώπιση η Προσφυγιά, ωστόσο, «έλυνε το πρόβλημα» της πολυεθνικής Μακεδονίας. Εθνικοσοσιαλιστικά μορφώματα σαν τα διαβόητα «Χαλυβδόκρανα ‘Τρία Έψιλον’», με επιρροή στην Προσφυγιά συν …Εργατικά και Φοιτητικά τάγματα εφόδου στηρίχτηκαν κρατικά. Η ναζιστική κατοχή και ντόπιοι «καθάρισαν» απαξάπαντος, με το πογκρόμ των Εβραίων, το πασάρισμα σπιτιών και μικρομάγαζιών τους στους «αδελφούς εκ Μ.Ασίας», τη μερίδα του λέοντος στους αστούς και την Πανεπιστημιούπολη του «Αριστοτέλειου», χτισμένη στο ισοπεδωμένο εβραϊκό νεκροταφείο (αφού «λαϊκοί» Έλληνες απάλλαξαν τα λείψανα από χρυσά δόντια και τιμαλφή).