Οι αλλεπάλληλες επιχειρήσεις των ΕΚΑΜ στις φυλακές των Τρικάλων, των Γρεβενών, του Κορυδαλλού και του Μαλανδρίνου με το πρόσχημα ότι υπήρχαν πληροφορίες και καταγγελίες για βαρύ οπλισμό -τα οποία αποδείχτηκαν ότι ήταν αυτοσχέδια μαχαίρια και κινητά- που θα χρησιμοποιούνταν για να αποδράσουν κρατούμενοι, αποτελούν μια ακόμη προσπάθεια τρομοκράτησης και πειθάρχησης των κρατουμένων. Το δόγμα της μηδενικής ανοχής που η κυβέρνηση και οι εταίροι της προσπαθούν να επιβάλλουν στην κοινωνία βρίσκει την εφαρμογή του και μέσα στις φυλακές. Η είσοδος στις φυλακές πάνοπλων αστυνομικών με κουκούλες, καθώς και ο εξευτελισμός και η ταπεινωτική μεταχείριση των κρατουμένων, όπως έγινε στα Γρεβενά όπου συγκέντρωσαν όλους τους κρατούμενους σε ένα χώρο και τους ξεγύμνωσαν, ενώ ταυτόχρονα οι ΕΚΑΜίτες διέλυαν τα κελιά και κατέστρεφαν ό,τι έβρισκαν, δεν αφήνει περιθώρια παρερμηνείας. Το κράτος έχει κάνει την επιλογή του και αυτή είναι: καταστολή, καταστολή, καταστολή.
Όλα τα παραπάνω επιβεβαιώνονται περίτρανα τις τελευταίες ημέρες με τη συμφωνία ανάμεσα στον Υπουργό Δικαιοσύνης και τον Υπουργό Προστασίας του Πολίτη σύμφωνα με την οποία τα ΕΚΑΜ θα μπορούν να μπαίνουν στις φυλακές ανά πάσα στιγμή και όχι μόνον σε εξαιρετικές περιπτώσεις όπως συνέβαινε μέχρι τώρα, και οι εξωτερικοί φρουροί θα εξοπλιστούν με βαρύ οπλισμό, ενώ εξαγγέλθηκε και η δημιουργία φυλακών υψίστης ασφαλείας.
Έχει μαλλιάσει η γλώσσα μας αλλά θα συνεχίσουμε να το φωνάζουμε: οι φυλακές παραμένουν ο τόπος των απόκληρων, των κοινωνικά αδικημένων, των φτωχών, των περιθωριακών και των «προβληματικών». Η φτώχεια, οι περικοπές κονδυλίων, ο υπερπληθυσμός και οι εξοντωτικές ποινές δεν αντιμετωπίζονται με καταστολή και τρομοκρατία, ούτε με ανεπαρκείς και εφάπαξ ρυθμίσεις για δήθεν αποσυμφόρηση. Δεν είναι τυχαίες οι τελευταίες απόπειρες αποδράσεων. Οι φυλακές κοχλάζουν και οι κρατούμενοι ο καθένας μόνος του ή όλοι μαζί θα συνεχίσουν να αντιστέκονται σε ένα απάνθρωπο σύστημα.
Η αντιμετώπιση βρίσκεται ήδη στους νόμους που έχουν ψηφίσει, αλλά δεν εφαρμόζουν, όπως είναι η εναλλακτική έκτιση ποινών με κοινωνική εργασία. Βρίσκεται στην παραπομπή των χιλιάδων άρρωστων τοξικοεξαρτημένων για θεραπεία και όχι στις φυλακές. Βρίσκεται στην διοικητική αντιμετώπιση ενός γραφειοκρατικού θέματος όπως είναι οι μετανάστες χωρίς χαρτιά και όχι στο στοίβαγμα και αυτών σε φυλακές. Βρίσκεται στην παιδεία των δικαστών, οι οποίοι πρέπει να αποκτήσουν ένα μέτρο της βαρύτητας της ποινής που επιβάλλουν. Οι δικαστές πρέπει να πάνε στη φυλακή, να ζήσουν τη φυλακή, όπως οι συναδελφοί τους σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, ώστε να εξορθολογίζουν την αυστηρότητα των ποινών και να μην σκορπάνε τόσο απλόχεραα τις αυστηρότερες ποινές, τα περισσότερα ισόβια σε σχέση με τα ευρωπαϊκά δεδομένα.
Η επιλογή υπουργείου και κυβέρνησης να υποκαταστήσουν την κοινωνική πολιτική και το κράτος πρόνοιας με την καταστολή και την τρομοκρατία έχει κοντά ποδάρια. Οι κρατούμενοι έχουν απωλέσει την ελευθερία τους αλλά διατηρούν την αξιοπρέπειά τους και είναι διατεθειμένοι να παλέψουν γι’ αυτήν παρά τις αντίθετες προσπάθειες της «Πολιτείας».