Ένα ενδιαφέρον άρθρο που μπορεί να μην μας εκφράζει ιδεολογικά αλλά το παραθέτουμε προς προβληματισμό , καθώς θεωρούμε ότι εμπεριέχει ενδιαφέροντα στοιχεία & παραμέτρους προς ανάγνωση.
Η κατάργηση της σημερινής παρωχημένης μορφής των λεγόμενων εθνικών εορτών και η ολοσχερής εκ θεμελίων ανανοηματοδότηση του περιεχομένου τους, ώστε πλέον μέσω αυτών να προωθούνται αποκλειστικά και μόνο ειρηνιστικές, ανθρωπιστικές και αντιμιλιταριστικές αξίες,και όχι η φετιχοποιημένη λατρεία των συνόρων, πρέπει, κατά τη γνώμη μου, να αποτελέσει προτεραιότητα για μια ριζοσπαστική Αριστερά – εάν τυχόν η τελευταία θέλει πραγματικά να μετασχηματίσει την κοινωνία προς μια κατεύθυνση που θα φέρει διαυγές διεθνιστικό και ταξικό πρόσημο. Για να συμβεί όμως το τολμηρό αυτό βήμα συλλογικού εκδημοκρατισμού, καθίσταται αναγκαία πρωτίστως η αποδόμηση όλης εκείνης της εθνικιστικής μυθολογίας που έχουμε συνηθίσει να τη θεωρούμε “αυτονόητη”, αφού επί σειρά αιώνων παρεμβαίνει στις ανθρώπινες συνειδήσεις, θολώνει εσκεμμένα τα ιστορικά γεγονότα και συσκοτίζει τα επίδικα διακυβεύματα. Διότι οι βερμπαλιστικές σχολικές ρητορείες για το τι σημαίνει “ηρωισμός”, όχι μόνο απέχουν παρασάγγας από την τραγική πραγματικότητα, αλλά οδηγούν εύκολα στην άκριτη αποδοχή στρατοκρατικών αντιλήψεων που καταφάσκουν στις θυσίες ανθρώπινων ζωών, αρνούμενες να αναζητήσουν εναλλακτικές μορφές αντιστάσεων, οι οποίες ναι μεν συνήθως αποδίδουν μεταγενέστερα αλλά σε τελική ανάλυση διαφυλάσσουν πληρέστερα τα ύψιστα έννομα αγαθά. Αρκεί βεβαίως, ως έλλογοι άνθρωποι, να κατανοήσουμε επιτέλους ότι σε αυτά τα αγαθά δεν περιλαμβάνονται κατά προτεραιότητα τα άψυχα εδάφη.
Continue reading Πικρές αλήθειες και μύθοι για την 28η Οκτωβρίου
