Στις 8/6 πραγματοποιήθηκε στην κεντρική πλατεία της Κοζάνης παρέμβαση αλληλεγγύης στον εξεγερμένο τουρκικό λαό με τη συμμετοχή περισσοτέρων των 70 ατόμων. Η παρέμβαση ξεκίνησε στις 7 με μικροφωνική, προβολή φωτογραφιών από την κατάσταση στην Τουρκία, διάβασμα κειμένων από το μικρόφωνο και διήρκησε τουλάχιστον 4 ώρες. Η ανταπόκριση ήταν μεγάλη και το κλίμα αγωνιστικό, αφού κατά την διάρκεια ακούστηκαν πολλά συνθήματα, μοιράστηκαν εκατοντάδες κείμενα και υπήρξε αλληλεπίδραση με τους περαστικούς. Μετά την μικροφωνική ακολούθησε μια γεμάτη παλμό και πάθος πορεία τουλάχιστον 40 ατόμων στο κέντρο της πόλης όπου γράφτηκαν και ακούστηκαν πολλά συνθήματα. Η πορεία κατέληξε ξανά στην κεντρική πλατεία όπου παραμείναμε για αρκετή ακόμη ώρα παίζοντας μουσική σε πιο χαλαρό και συντροφικό κλίμα.
Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΔΕ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΣΥΝΟΡΑ- ΤΟ ΔΙΚΙΟ ΤΟ ΕΧΟΥΝ ΟΙ ΕΞΕΓΕΡΜΕΝΟΙ
Ακολουθούν φωτογραφίες και το κείμενο που μοιράστηκε
Η ΑΛΛΥΛΕΓΓΥΗ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΣΥΝΟΡΑ – ΤΟ ΔΙΚΙΟ ΤΟ ΕΧΟΥΝ ΟΙ ΕΞΕΓΕΡΜΕΝΟΙ
Εδώ και δέκα ημέρες, το τουρκικό Κράτος, που θεωρήθηκε χώρα-πρότυπο από το ΔΝΤ, έχει εξαπολύσει μια βίαιη κατασταλτική επίθεση εναντίον των πολιτών, που αρχικά διαμαρτύρονταν για την καταστροφή της φύσης στο πάρκο της πλατείας Ταξίμ και στη συνέχεια άφησαν το αίμα τους στο δρόμο διεκδικώντας την ελευθερία που το «σουλτανικό» καθεστώς τους στερεί. Πρόκειται για τις μεγαλύτερες διαδηλώσεις στην ιστορία της χώρας, οι οποίες έχουν φέρει σε δύσκολη θέση πολιτικούς και οικονομικούς αναλυτές που αδυνατούν να εξηγήσουν αυτό που ποτέ δεν θα μπορέσουν να καταλάβουν: γιατί το οικονομικό τους μοντέλο, που για χρόνια μάς προπαγάνδιζαν ως το μοναδικό που αποδίδει καρπούς, απέτυχε για μια ακόμη φορά και γιατί μια οικονομία που συνεχίζει να αναπτύσσεται – έστω οριακά- (2,2% το 2012) δεν εξασφαλίζει την κοινωνική ειρήνη (ή αλλιώς υποταγή) .
Φυσικά, γι’ αυτούς, η εκρηκτική και ανεξέλεγκτη δύναμη του αυθόρμητου, οι δαιδαλώδεις επαναστατικοί διάδρομοι που μπορεί ν’ ακολουθήσει η φαντασία των νέων εναντίον των καταπιεστών τους είναι κάτι που πέρα για πέρα αδυνατούν να εξηγήσουν. Αντ’ αυτού, βρίσκουν διαφόρων ειδών φτηνές δικαιολογίες προπαγανδίζοντας ότι οι διαδηλωτές είναι μια «χούφτα πλιατσικολόγων» και ανεύθυνων νεαρών που δεν έχουν κανένα πολιτικό κίνητρο, παρά μόνο το να επιθυμούν το κάθε τι στο τζάμπα. Όσο κι αν διάφορα γραβατωμένα παπαγαλάκια επιδιώκουν να καλύψουν με συνωμοσιολογικές σκιές την τουρκική εξέγερση, τόσο η έμπρακτη αλληλεγγύη στους δρόμους των τουρκικών πόλεων, η μαχητικότητα και η αυτοθυσία των νεαρών διαδηλωτών, οι μαυροκόκκινες σημαίες και τα συνθήματα και σύμβολα της ελευθερίας στους τοίχους των πόλεων τους διαψεύδουν.
Η εξέγερση στην Τουρκία δεν είναι ένα αποκλειστικά τουρκικό φαινόμενο, δεν μπορεί να ερμηνευθεί ως κάτι μεμονωμένο, και δεν μπορεί να προβλεφθεί η συνέχεια με βεβαιότητα, καθώς η κατάσταση αυτή τη στιγμή είναι αποκλειστικά και μόνο στα χέρια της (πράγματι ετερογενούς) τουρκικής κοινωνίας. Ότι και να γίνει όμως, αυτή η εξέγερση σηματοδοτεί το ξεκίνημα μιας νέας εποχής, καθώς μια νέα πραγματικότητα γεννιέται στους δρόμους που έχει ως βασικό της θεμέλιο την αλληλεγγύη των πολιτών και όχι τον μεταξύ τους ανταγωνισμό, κάτι που δεν σβήνεται εύκολα όσο και αν προσπαθούν οι διάφορες «πολιτικές» γραφειοκρατίες να το κατευθύνουν εκεί που τους βολεύει. Μήπως, όμως, ήρθε η στιγμή αυτού του είδους η αλληλεγγύη να ξεπεράσει και τα σύνορα, να εξαπλωθεί σε όλη την Ευρώπη και τον κόσμο;
Πολιτικάντιδες, φονταμενταλιστές, αυτο-αποκαλούμενοι προφήτες, ιστορικοί της συμφοράς και διαφόρων ειδών προπαγανδιστές για χρόνια ολόκληρα προσπαθούσαν με κάθε μέσο να μας πείσουν ότι οι δυο λαοί είναι εχθροί μεταξύ τους, ότι δεν έχουν κανένα κοινό δεν έχουν παρά μόνο το σπαθί και το αίμα. Σήμερα που τα αυτοκρατορικά καθεστώτα έχουν καταρρεύσει, οι νέοι «πασάδες» και «βασιλιάδες» έχοντας ως όπλο τους το κέρδος και τις αγορές, συνεχίζουν να εκμεταλλεύονται λαούς, προωθώντας τα συμφέροντα των αφεντικών, ενώ οι λαοί βιώνουν την καταπίεση, την εξαθλίωση και κάθε είδους ταπείνωση μόνο και μόνο για να μην θιχτούν τα συμφέροντα των αγορών και αυτών που αποκομίζουν το κέρδος από το ληστρικό σύστημα που ονομάζεται καπιταλισμός.
Έτσι, η ελληνική κοινωνία, η οποία δέχεται την ίδια επίθεση με αυτήν που οδήγησε τους Τούρκους πολίτες στην απόγνωση, μια επίθεση πολυμέτωπη που οι οικονομικοπολιτικές ολιγαρχίες έχουν εξαπολύσει, και την συνεχή κατασταλτική επίθεση του Κράτους, στέκεται αλληλέγγυα στον τουρκικό λαό, εκφράζοντας τη συμπαράσταση της με πορείες και συγκεντρώσεις από την Αθήνα έως το πιο απομακρυσμένο νησί. Σίγουρα υπάρχουν άνθρωποι που αρνούνται να κοιτάξουν μπροστά μένοντας εγκλωβισμένοι σε εθνικιστικές υστερικές αφηγήσεις, όμως αυτοί ούτε πλειοψηφία είναι, ούτε σε μια τέτοια κρίσιμη στιγμή θα πετύχουν να μας διχάσουν και πάλι. Έμποροι όπλων, τράπεζες, κυβερνήσεις και όσοι έχουν οικονομικό ή πολιτικό συμφέρον από τη καλλιέργεια και την αναπαραγωγή του μίσους μεταξύ των δύο λαών, θα βρίσκουν πάντα απέναντι τους τους πολίτες που αγωνίζονται για την αλληλεγγύη, την ισότητα, την κατάργηση των εθνικών και θρησκευτικών συνόρων.
Οι αγωνίστριες κι οι αγωνιστές της Τουρκίας, ας γνωρίζουν πως δίπλα τους δεν ζουν απλά φίλες και φίλοι, αλλά συναγωνίστριες και συναγωνιστές, που ζουν με το ίδιο ακριβώς πάθος για λευτεριά.
(Αναδημοσίευση από eagainst.com)
Αντιφασίστες/αντιφασίστριες Κοζάνης antifakozanis@gmail.com