Σε διάφορα σημεία της Ελλάδας όπως στην Αμυγδαλέζα, την Κόρινθο, την Δράμα και την Κομοτηνή λειτουργούν στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών υπό τον χαριτωμένο, Οργουελικής έμπνευσης τίτλο  «κέντρα φιλοξενίας μεταναστών», στην ίδια λογική προφανώς με την επιχείρηση «Ξένιος Ζευς». Εξάλλου δεν είναι τυχαίο πως όταν ακούμε για την περιβόητη ελληνική φιλοξενία αμέσως στο μυαλό μας έρχεται η εικόνα του Δένδια.

Δεν χρειάζεται η ιστορία να επαναληφθεί με τον ίδιο τρόπο για να αναγνωρίσουμε την βαρβαρότητα. Δεν χρειάζονται φούρνοι και θάλαμοι αερίων για να γίνουν κάποιοι εύληπτοι παραλληλισμοί. Δεν χρειάζεται τελικά να γίνουν παραλληλισμοί. Πέρα από τις μιντιακές ερμηνείες υπάρχει η αμείλικτη πραγματικότητα. Μια πραγματικότητα που έχει τόσο ανθρώπινες όσο και πολιτικές διαστάσεις. Η πραγματικότητα των ανθρώπων που ζουν σε ένα νομικό καθεστώς κυριολεκτικά ανυπαρξίας. Η πραγματικότητα των ανθρώπων που τιμωρούνται για την λαθραία τους ύπαρξη.

Continue reading Δυο λόγια για την Αμυγδαλέζα →

                                                                                 του Θάνου Ανδρίτσου

Στις 13 Αυγούστου το βράδυ, ο 19χρονος Θανάσης Καναούτης έχασε τη ζωή του καθώς πήδηξε από το εν κινήσει τρόλεϊ στο οποίο επέβαινε, για να γλιτώσει από τον έλεγχο εισιτηρίων.

Κάποιος μπορεί να σκεφτεί: Μα καλά κι αυτός πήδηξε από λεωφορείο; Χαζός είναι; Για μαγκιά το έκανε; Και στην τελική, γιατί δεν έκοψε το εισιτήριο; Τι σόι τζαμπατζής είναι; Όχι κανένας αδίστακτος δολοφόνος με τρία χέρια, αλλά η –υποτίθεται- προοδευτική συγγραφέας, Λένα Διβάνη, αναφώνησε πρώτη, χωρίς καμία ενοχή ή δεύτερη σκέψη, την άποψή αυτή. Δεν έχει πολιτική, κοινωνική σημασία το γεγονός, είναι ένα ατυχές περιστατικό, που βασίζεται στην προσωπική απερισκεψία.

Το πώς αντιδρά ο καθένας σε αυτή την είδηση, το τι συμπεράσματα και σκέψεις κάνει με βάση αυτή, είναι ένα σημαντικό τεστ. Τεστ όχι μόνο συνείδησης και ανθρωπιάς αλλά και ιστορίας.

Λίγους μήνες πριν, δύο σπουδαστές στη Λάρισα πέθαναν από τις αναθυμιάσεις που προκάλεσε το αυτοσχέδιο μαγκάλι με το οποίο προσπάθησαν να ζεσταθούν.

Τότε ανέλαβαν άλλοι να εκπροσωπήσουν τη φωνή της εξυπνάδας και της λογικής. Μα καλά, είναι δυνατόν να μην ξέρουν ότι οι αναθυμιάσεις προκαλούν κακό στην υγεία; Νέα, μορφωμένα παιδιά, να κάνουν τέτοια χαζομάρα; Δεν έχει πολιτική, κοινωνική σημασία το γεγονός, είναι ένα ατυχές περιστατικό, που βασίζεται στην προσωπική άγνοια.

Continue reading Ας πεθαίνουν οι φτωχοί… →

Η είδηση πέρασε στα ψιλά: «Υπογράφηκε την Πέμπτη 8 Αυγούστου το πρώτο συμβόλαιο που αφορά την πώληση ακινήτου στην Αττική σε Κινέζο υπήκοο, με βάση τον νέο νόμο 4146/2013, ο οποίος προβλέπει τη χορήγηση αδειών παραμονής σε πολίτες μη Ευρωπαϊκής Ένωσης, αν αυτοί προβούν σε αγορά ακινήτων αξίας άνω των 250.000 ευρώ».

Σκέφτομαι αυτή την είδηση, σε σχέση με δυο μεγάλες ειδήσεις αυτών των ημερών: τους πλειστηριασμούς της πρώτης κατοικίας και την Αμυγδαλέζα. Τραγική ειρωνεία.

Τα πράγματα είναι απλά: είσαι αλλοδαπός, αγοράζεις σπίτι στην Ελλάδα αξίας άνω των 250 χιλιάδων ευρώ και παίρνεις άδεια παραμονής.

Αν δεν έχεις 250 χιλιάδες ευρώ για να αγοράσεις ακίνητο, καταλήγεις στην Αμυγδαλέζα.

Από την άλλη, αν είσαι Έλληνας και δεν μπορείς να πληρώσεις τις δόσεις για το σπίτι, στο παίρνει η Τράπεζα.

Continue reading Ο Κινέζος, οι πλειστηριασμοί και η Αμυγδαλέζα →

– Ο Ηλίας Κασιδιάρης μάλλον έχει αφρικανικές ρίζες.

Αναδημοσίευση από: http://omniatv.com

Στον δρόμο για την κατασταλτική δυστοπία : Ο αγώνας των κρατουμένων στην Καλιφόρνια και η εξέλιξη της ποινικής καταστολής στην Ελλάδα.

1

Η Καλιφόρνια είναι η πατρίδα της επιστημονικής δυστοπίας. Αποτελεί τη μεγαλύτερη πολιτεία των Ε.Π.Α. βάση πληθυσμού, με 38.000.000 κατοίκους, ενώ ταυτόχρονα και την πολιτεία με την μεγαλύτερη αναλογία κρατουμένων ανά πληθυσμό. Αυτή τη στιγμή υπάρχουν περίπου 120.000 κρατούμενοι σε φυλακές εντός της πολιτείας, ενώ άλλοι 8.500 βρίσκονται σε ιδιωτικές φυλακές άλλων πολιτειών, υπό τη νομοθεσία και τον έλεγχο της Καλιφόρνιας. Σε αυτό το σημείο πρέπει να σημειωθεί, πως η επίσημη χωρητικότητα των φυλακών εντός της πολιτείας είναι “μόνο” για 84.000 κρατουμένους. Από το 1982 ως το 2000 οι κρατούμενοι έχουν αυξηθεί κατά 500%, ενώ ο πληθυσμός κορυφώθηκε το 2006 με συνολικά 163.000 κρατούμενους.

Continue reading Κείμενο του Τ. Θεοφίλου και του Ρ. Συριανού για την εξέλιξη της ποινικής καταστολής στην Ελλάδα →

Το κείμενο του Δημήτρη Κωτσάκη “Σημειώσεις για τον φασισμό” δημοσιεύτηκε στο περιοδικό “σημειώσεις της στέπας” # 3 με θέμα: Φασισμός και καθημερινή ζωή. εκδόσεις των ξένων, Ιούνιος 2013 – Θεσσαλονίκη.

Αναδημοσιεύεται στο scribd στο παρακάτω link:

http://www.scribd.com/doc/150204235/%CE%94%CE%B7%CE%BC%CE%AE%CF%84%CF%81%CE%B7%CF%82-%CE%9A%CF%89%CF%84%CF%83%CE%AC%CE%BA%CE%B7%CF%82-%CE%A3%CE%B7%CE%BC%CE%B5%CE%B9%CF%8E%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CF%86%CE%B1%CF%83%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C

Παρουσίαση της θεματικής του περιοδικού “σημειώσεις της στέπας” # 3 από την έκδοση

Ο φασισμός δεν είναι κόμμα, δεν είναι πολιτική τάση, δεν είναι μια παραίσθηση βίας που θολώνει το κρύσταλλο της δημοκρατίας και χαμηλώνει τη λάμψη του διαφωτισμού. Είναι τα κόμματα, είναι η πολιτική, είναι η προϋπόθεση της δημοκρατίας στις κοινωνίες του διαφωτισμού. Είναι το δήθεν άκρο που βγαίνει από τα σπλάχνα του κτήνους.
Στο τεύχος αυτό παρουσιάζουμε κείμενα που πραγματεύονται όψεις της γενικής μας αντίληψης ότι οι φασιστικές αξίες (η περιφρόνηση στον αδύναμο, η υποταγή στον δυνατό και οι διάφορες εκφάνσεις των κοινωνικών αυτών παθολογιών):
– διαποτίζουν την καθημερινότητα της αστικής δημοκρατίας,
– είναι απαραίτητες για την καπιταλιστική ανάπτυξη και την άλλη όψη της, την καπιταλιστική λεηλασία,
– στερεώνονται στην ευγονική πολιτική και την αντιμετώπιση του πληθυσμού ως “βιομάζας” – ως σωμάτων που είναι, παράγουν και αναπαράγουν εμπορεύματα, που μπορούν να εξοντωθούν, να διαμελισθούν, να διαιρεθούν, να ανακυκλωθούν, να τηλερυθμιστούν, να γίνουν αόρατα. […]

Μέσω tvxs.gr

πηγή: aeisixtir.blogspot.com

Οι ξένοι δημοσιογράφοι που κάλυψαν τη διανομή τροφίμων στα γραφεία της Χρυσής Αυγής, παρατήρησαν κάτι που διέφυγε σχεδόν από όλους τους Έλληνες που ήταν παρόντες. Δημοσιογράφους, αλλά και απλούς πολίτες.

Λίγο πριν από την έναρξη της ομιλίας του γ.γ. Ν. Μιχαλολιάκου ακούστηκε από τα μεγάφωνα ένας «ύμνος» με τον τίτλο: «Ορθό το Λάβαρο».

Το συγκεκριμένο κομμάτι (εδώ ολόκληρη η ελληνική εκδοχή, με τους στίχους προσαρμοσμένους) είναι πιστή αντιγραφή του Horst Wessel, γνωστό και ως “Die Fahne hoch”, το οποίο σε απλή μετάφραση σημαίνει «το Λάβαρο ψηλά» (εδώ η γερμανική εκτέλεση).

Το “Horst Wessel” ήταν ο επίσημος ύμνος της ναζιστικής Γερμανίας. Σήμερα στη Γερμανία απαγορεύεται η μετάδοσή του πόσο μάλλον η νέα εκτέλεσή του σε δημόσιο χώρο.

Πηγή: protagon.gr/?i=protagon

Η επέτειος της μεταπολίτευσης συνοδεύεται από ένα κύμα συκοφάντησης αυτής της κρίσιμης ιστορικής καμπής που σφράγισε την κατάρρευση της δικτατορίας. Κάποιοι καραδοκούν να πάρουν την εκδίκησή τους

Αν θελήσει να γκουγκλάρει κανείς τη φράση-κλισέ «τέλος της μεταπολίτευσης» (έτσι σε εισαγωγικά) θα διαπιστώσει ότι υπάρχουν στο Διαδίκτυο σχεδόν ένα εκατομμύριο σελίδες με αυτή την αναφορά. Για την ακρίβεια, προχθές ήταν 993.000 οι ιστοσελίδες με την τόσο χιλιοειπωμένη διατύπωση. Και φυσικά συνοδεύονταν τα κείμενα αυτά με κάθε λογής επιθετικούς χαρακτηρισμούς γι’ αυτό το «τέλος» που όλοι το θεωρούν δεδομένο, και άλλοι το περιγράφουν «παταγώδες», άλλοι «άδοξο», άλλοι «άγριο».

Δεν πρέπει να ξαφνιαζόμαστε. Η μεταπολίτευση «τελειώνει» εδώ και τριάντα χρόνια. Αλλά ακόμα και σήμερα το φάντασμά της πλανιέται σαν σκιάχτρο πάνω από τους πολιτικούς σχεδιασμούς των κυρίαρχων ελίτ, λες και η ανάμνηση της δημοκρατικής τομής τού 1974 μπορεί από μόνη της να σταθεί τροχοπέδη στον αντιδημοκρατικό κατήφορο όπου οδηγούν οι εφαρμοζόμενες πολιτικές, στο όνομα της αντιμετώπισης της κρίσης.

Continue reading Η αντιστροφή της μεταπολίτευσης-Πως στρατολογείται ένας φασίστας →

Αναδημοσίευση από εφημερίδα ΔΡΑΣΗ

Αναδημοσίευουμε από την εφημερίδα ΔΡΑΣΗ το άρθρο του Αποστόλη Καψάλη, παρότι η γλώσσα που χρησιμοποιεί ο συγγραφέας του άρθρου (η χώρα “μας” κτλ) είναι αποτρεπτική. Ο λόγος που το αναδημοσιεύουμε είναι ότι με αρκετά συγκροτημένο τρόπο εξηγεί το μηχανισμό παραγωγής της ειδικής σχέσης της Χρυσής Αυγής με τη μαύρη εργασία. Η γενίκευση των όρων της μαύρης εργασίας σε ολόκληρη την αγορά εργασίας αποτελεί συστατικό στοιχείο της τρέχουσας φάσης της αναδιάρθρωσης, διαδικασία που μπορεί σύντομα να μετατραπεί στη γενίκευση της ίδιας της μαύρης εργασίας. Δες προηγούμενο post για το ίδιο θέμα εδώ.

Το άρθρο:

Continue reading Σχέδιο “Άρτεμις”: Αστυνομία και Χρυσή Αυγή αναλαμβάνουν την “εκκαθάριση” των εργασιακών χώρων →

Απόσπασμα του μεγαλύτερου μέρους κειμένου που δημοσιεύτηκε στις 15/1/13 από τον Taco.

Από http://communisation.espivblogs.net

Κράτος, «κοινωνία» και ελληνικός φασισμός

Η προσέγγιση του φασισμού από τη σκοπιά της ιστορικής του ανάδυσης, καθώς αντιβαίνει στην τρέχουσα αντίληψη γι’ αυτόν η οποία αποτελεί και το «αυτονόητο» σημείο εκκίνησης κάθε συζήτησης, έχει κάποιες κρίσιμες όσο και ενοχλητικές συνέπειες. Το ξεπέρασμα της απλής αμεσότητας του σύγχρονου φασισμού σημαίνει πως για να τον κατανοήσει κανείς είναι ανάγκη να κινηθεί πέρα και έξω από αυτό που σήμερα αναγνωρίζεται γενικά ως φασισμός. Να στραφεί προς κοινωνικές και πολιτικές περιοχές που δεν θεωρούνταν (και συνεχίζουν να μην θεωρούνται) φασιστικές, αναζητώντας μέσα στις «κανονικές», «δημοκρατικές» συνθήκες τις διαδικασίες και τη δυναμική της συγκρότησής του. Μολονότι το σήμερα δεν είναι ίδιο με το χτες, είναι αδύνατο να γίνει κατανοητό αν δεν διακρίνουμε μέσα στο χτες αυτά που προετοίμαζαν και ωθούσαν στο σήμερα.

Continue reading Προκαταρκτικές σημειώσεις για τον σύγχρονο φασισμό και τον αντιφασισμό →

Επιχείρηση ελέγχων στην παραλία της Πρέβελης έκανε κλιμάκιο της ΕΛΑΣ, συλλαμβάνοντας και κάνοντας προσαγωγές ατόμων για μικροποσότητες ναρκωτικών αλλά και ατόμων που είχαν στήσει τις σκηνές τους κάνοντας ελεύθερο κάμπινγκ.

Σημειώνεται ότι σύμφωνα με την ΕΛΑΣ, πρόκειται για στοχευμένους ελέγχους που  αποσκοπούν στην τήρηση της νομιμότητας και την εύρυθμη λειτουργία και ευταξία των τουριστικών κυρίως προορισμών, και που θα συνεχιστούν με αμείωτη ένταση και ενδιαφέρον, σε όλες τις περιοχές της Περιφέρειας Κρήτης.

(θα έβαζα λινκ προς το άρθρο της λιφο, αλλά μετά απ’ το κατάπτυστο άρθρο για τον Σακκά, δεν βάζω τίποτα)

Η χώρα που χαλαρώνει πίνοντας φρέντο καπουτσίνο, αναλογιζόμενη αν θα σκοτώσει ή όχι έναν απεργό πείνας, δεν ενδιαφέρεται να έχει δικαίωμα ζωής και θανάτου μόνο πάνω στους ανθρώπους που έτυχε να κατοικούν εντός της. Διπλασιάζει το πρόστιμο για το ελεύθερο κάμπινγκ. Αλλά ας πούμε ότι αυτό είναι μια πολιτική επιλογή. Έπειτα τρέχει, κάνει ελέγχους, πεσίματα, ελέγχους, συντονισμένες επιχειρήσεις για να ανακαλύψει όσους επιμένουν να μην πλένονται και να μην πληρώνουν 60 ευρώ το δίκλινο. Η πολιτεία επεμβαίνει, αρπάζει το τσιγαριλίκι απ’ το χέρι του κοριτσιού που κάνει διακοπές και ρεμβάζει έξω απ’ τη σκηνή της. Τη σώζει απ’ τις καταχρήσεις και επιτέλους επαναφέρει την ευταξία του τουριστικού προορισμού.

Η χώρα μιλάει με αστυνομική γλώσσα, πάντα και σε κάθε περίσταση. Προστατεύει όλους εμάς τους διψασμένους για ασφάλεια και κυβερνησιμότητα πολίτες, από όλα τα κακά που έχουν πέσει πάνω στον πανέμορφο τόπο μας. Ελεύθερη κατασκήνωση, φούντα, αναρχία, συνδικαλισμός, απεργίες, ομοφυλοφιλία, ΔΗΜΟΣΙΟΙ ΥΠΑΛΛΗΛΟΙ.

Continue reading Σχετικά με την εύρυθμη λειτουργία και ευταξία των τουριστικών κυρίως προορισμών →

Η ροπή του ελληνικού λαού προς τη βλακεία είναι δεδομένη.

Δεν είναι μόνο το γεγονός ότι αδυνατεί να ανατρέψει τις βάρβαρες πολιτικές που αποτυγχάνουν να πετύχουν ακόμα και τους πιο βασικούς στόχους τους, όσο η πικρή πραγματικότητα ότι δέχεται για κυβέρνηση μερικά άτομα που το όνειρο τους είναι να γυρίσουν τη χώρα πίσω στη δεκαετία του ’50 σε όλα τα επίπεδα.

Η πολιτική ομάδα που συμβουλεύεται ο Σαμαράς είναι γνωστή: Φανατικά ακροδεξιοί όλοι τους, με αστεία ονόματα (που ίσως εξηγούν τα κόμπλεξ) και με μία τάση να γεφυρώσουν τις διαφορές με τους ναζί, να τους νοικιάσουν ένα διαμέρισμα στη γαλάζια πολυκατοικία και να τσακίσουν τους διαφωνούντες, που άλλωστε έχασαν στον εμφύλιο πόλεμο το 1949 και πρέπει να τιμωρηθούν. Ας αφήσουμε την οικονομική κατάντια και τις πολιτικές ακραίας λιτότητας στην άκρη. Δεν είναι αυτό το θέμα μας στο συγκεκριμένο κείμενο. Ας εξετάσουμε τις απόψεις των ειδικών συμβούλων του Σαμαρά στα υπόλοιπα θέματα, εκεί που δεν υπάρχει ο γνωστός μπαμπούλας της τρόικας. Τι είδους κοινωνία θέλουν αυτοί οι τύποι;

Continue reading Πιο δεξιός πεθαίνεις →